Гэты верш Мікалай Някрасаў напісаў да 19 лютага 1861 года, калі быў абвешчаны маніфест аб адмене прыгоннага права. Паэт верыць, што светлая будучыня яго краіны настане. Надзея, як кажуць, памірае апошняй, але ж памірае, як і сам паэт... Прапануем вашай увазе радкі з верша на мове арыгінала:
Что ни год — уменьшаются силы,
Ум ленивее, кровь холодней...
Мать-отчизна! дойду до могилы,
Не дождавшись свободы твоей!
Но желал бы я знать, умирая,
Что стоишь ты на верном пути,
Что твой пахарь, поля засевая,
Видит ведряный день впереди...
А цяпер гэты твор у перакладзе на беларускую мову, які зрабіў Мікола Федзюковіч:
Што ні год — памяншаюцца сілы,
кроў стамляецца, розум здае...
Родны краю! Дайду да магілы, —
не пабачыў бы волі твае!
Ды жадаю я ведаць прад сконам,
што абраў ты праменісты шлях,
што ратай твой над веснім загонам
бачыць ранак пагодны ў палях;
каб задумлівы вецер ад вёскі
гук адзіны да слыху данёс,
у якім не чутно адгалоскаў
чалавечага жалю і слёз...
Напрыканцы некалькі слоў звычайных перакладаў:
Строка — радок
Четверть — квадра
Умышленно — наўмысна
Древний — старажытны
Впечатление — уражанне
Щекотание — казытанне
Хоровод — карагод
