Стрым-апытанне: якiя паслугi мела б сэнс налiчваць па сабекошце тым, хто адмаўляецца працаваць?

25 студзеня Прэзідэнт падпісаў Дэкрэт № 1 «Аб садзейнічанні занятасці насельніцтва». Да 1 красавіка Саўмін вызначыць спіс паслуг, за спажыванне якіх працаздольныя грамадзяне, не занятыя ў эканоміцы, абавязаны будуць плаціць па поўным тарыфе. Што менавіта ўвойдзе ў яго — можна толькі меркаваць. Гэта карэспандэнт «Р» і прапанавала зрабіць мінчанам. Моладзь і людзі больш сталага ўзросту паразважалі, якія паслугі мела б сэнс налічваць па сабекошце тым, хто адмаўляецца працаваць. 

Каля Акадэміі навук сустракаем двух выкладчыц пенсіянерак. Адна з іх, Людміла Карпенка, з Дэкрэтам №1 азнаёмілася: 

— Неабходна, мяркую, каб кожная сітуацыя разглядалася індывідуальна. Напрыклад, мая дачка сутыкнулася з тым, што ёй проста не было дзе працаваць... Лічу, што ў такіх выпадках спаганяць нейкую плату не варта. А што тычыцца тых, хто знаходзіцца ў працаздольным узросце, праблем са здароўем не мае, ад усіх прапаноў аб рабоце адмахваецца, трымае свае даходы ў ценю, то яны павінны аплачваць паслугі, якія субсідзіруюцца дзяржавай. І камунальныя плацяжы ў поўным памеры, і медыцынскія паслугі. Чаму мы за непрацуючых павінны плаціць падаткі, а яны будуць бясплатна да ўрачоў хадзіць або наогул атрымліваць ільготныя крэдыты на будаўніцтва? А калі плаціць няма чым, то ёсць яшчэ варыянт — напрыклад, прыцягваць такіх людзей да грамадскіх работ. 

Каля 1-й гарадской клінічнай бальніцы на аўтобусным прыпынку звяртаемся з пытаннем наконт Дэкрэта №1 да пенсіянера. Ён прадстаўляецца Мікалаем і амаль паўтарае словы Людмілы: 

— Я ляжаў у бальніцы, калі прынялі новы дэкрэт, але ўжо паспеў яго прачытаць. Магу сказаць, што гэта абсалютна правільнае рашэнне! Я прапрацаваў 43 гады, цяпер на пенсіі і карыстаюся медыцынскімі паслугамі бясплатна. Чаму той, хто не працуе і не плаціць ніякіх падаткаў дзяржаве, павінен абслугоўвацца на тых жа ўмовах? Таму, я лічу, акрамя поўнай аплаты камунальных паслуг варта было б браць плату і за медыцынскія паслугі. Каб было справядліва. У гэтых людзей, якія адмаўляюцца працаваць, ёсць нейкія сродкі для існавання, значыць, яны хаваюць свае даходы. 

Маладыя людзі таксама ў тэме, дакумент чыталі. Студэнт БДУІР Віктар, напрыклад, кажа, што ў ідэале неабходна імкнуцца да таго, каб у краіне не толькі стварылі дастаткова працоўных месцаў, але і ўмовы працы, і заробак таксама былі прывабнымі для людзей. На яго думку, у жыцці бываюць такія сітуацыі, калі чалавек ну ніяк не можа працаваць: 

— Гэта не заўсёды значыць, што ён хавае ад дзяржавы свае заробкі. У кожнай сітуацыі неабходна дэталёва разбірацца, каб прыняць справядлівае рашэнне. А малодшы навуковы супрацоўнік БДУІР Максім лічыць, што працаздольным не занятым у эканоміцы варта было б аплачваць камунальныя паслугі па поўным тарыфе: 

— Матываваць незанятых людзей працаваць, безумоўна, трэба. Мне здаецца, хапіла б аплаты камунальных паслуг па поўным тарыфе. Што тычыцца медыцынскіх паслуг і адукацыі, то я лічу, што яны павінны заставацца бясплатнымі для ўсіх грамадзян. 

matuzova@sb.by