Як адкрыць у глыбінцы бізнес
…ДУМАЦЬ аб сваёй справе я пачаў у Амерыцы, калі працаваў у прыватнага рэстаратара. Упарта, уважліва назіраў за тым, як жыве і функцыянуе прыватны механізм (рэстаран), прыглядаўся да дробязей, запамінаў галоўнае. Ужо тады вырашыў, што рана ці позна адкрыю свой бізнес. У Беларусі...
Што я «вывез» з-за мяжы?
ДРУГОЕ, не менш памятнае знаёмства з прыватнікам адбылося ў Англіі. Там я на друкарскай фабрыцы ўпакоўваў візіткі. Не бяруся гаварыць пра ўсіх, але тыя прыватнікі, якіх я сустракаў за мяжой, умелі зацікаўліваць персанал на адданую працу, перажываць за яе вынік... Галоўнае — заўважалі чалавека, давалі яму шанс раскрыцца больш. Што тут казаць — гэта было найперш выгадна самім гаспадарам прыватных спраў. Я зрабіў такую выснову: свая справа — хоць і адказна, і напружана, але цікава! І, калі правільна яе арганізаваць, будзе прыносіць нядрэнны прыбытак.
Вось і я вырашыў паспрабаваць…
Кароткі курс маладога прадпрымальніка
…НЕ ВЕДАЮ, як усюды, а ў нашым Мядзельскім раёне стаць прадпрымальнікам досыць лёгка. Трэба толькі захацець, а спецыялісты, чыноўнікі дапамогуць.
Для сябе я выбраў сферу інтарэсаў — гандаль. Першае, што зрабіў, патэлефанаваў начальніку аддзела эканомікі Мядзельскага райвыканкама Ніне Мехавіч і распытаў, што трэба для таго, каб стаць іпэшнікам. Ніна Юльянаўна разлажыла ўсё па паліцах і параіла: калі пра што забудуся — паглядзець на сайце райвыканкама. Глядзеў: сапраўды, уся патрэбная інфармацыя там ёсць.
Чыноўніка я папярэдзіў, што сваю справу распачынаю ўпершыню, таму буду ёй «надакучваць». На што пачуў ветлівае: «Калі ласка».
Назаўтра, «узброіўшыся» адным фотаздымкам, квітанцыяй аб аплаце адкрыцця сваёй справы (каштуе пяцьдзясят тысяч рублёў) і пашпартам, я ў аддзеле эканомікі запаўняў патрэбныя дакументы. Галоўны спецыяліст аддзела Галіна Якушык прыкладна за пятнаццаць хвілін «зрабіла» з мяне прадпрымальніка, аб чым і атрымаў пасведчанне.
Тым, хто хвалюецца за правільнасць запаўнення патрэбных дакументаў для адкрыцця сваёй справы, скажу: не хвалюйцеся! Калі сустрэнеце прафесіянальных спецыялістаў, яны дапамогуць і не дапусцяць, каб вы нарабілі памылак. У маім выпадку такімі спецыялістамі-дарадчыкамі сталі Ніна Мехавіч, Галіна Якушык і Аляксандр Апановіч.
Праз пяць дзён, атрымаўшы свой уласны нумар плацельшчыка, я накіраваўся «штурмаваць» раённую падатковую інспекцыю. Так атрымалася, што здарылася гэта дваццаць восьмага мая. Акурат — апошні дзень у месяцы, калі ІП могуць заплаціць падаткі.
У кабінеце падаткавікоў — людна і шумна. Кожны нешта пытаецца, перапытвае. На чалавек пяць наведвальнікаў — усяго тры падаткавіка: начальнік аддзела падаткаабкладання фізічных асобаў Андрэй Яновіч і яго памочніцы.
Мой трохі разгублены выгляд, аднак, хутка заўважылі. Прапанавалі прысесці і расказаць, чаго прыйшоў. Зразумеўшы, што я новенькі, цярпліва патлумачылі, якія паперы трэба прынесці. Калі сабраў дакументы, да абеду заставалася хвілін пятнаццаць. Думаў, давядзецца прыходзіць пасля перапынку. Аднак начальнік аддзела, нават калі стрэлка гадзінніка перайшла за 13.00, не скрануўся з месца. Тое ж самае — яго памочніцы. І толькі калі справа была закончана, мне пажадалі: «Удачы!»
Думаю, яна спатрэбіцца...
Думкі, закінутыя наперад
НЕ ХОЧАЦЦА, аднак, надта «рафініраваць» рэчаіснасць і пісаць, што ўсё ў вядзенні сваёй справы гладка ў той жа глыбінцы. Рэгістрацыя — толькі маленькі крок на цяжкім шляху. Хапае ў іпэшнікаў няпростых пытанняў. Наём трэціх асобаў — чым не падстава для роздуму? Як вядома, сёння на працу можна браць толькі блізкіх родных.
Ці правільна гэта? Разгледзім на маім прыкладзе. У перспектыве, як нармальны прадпрымальнік, думаю «таўсцець»: не ў сэнсе набірання кілаграмаў, а ў сэнсе пашырэння колькасці гандлёвых кропак. Патрэбны будуць прадаўцы. А дзе іх узяць сярод блізкіх, родных, калі жонка ў дэкрэтным водпуску, сыну і двух гадоў няма, а тата і сястра жывуць далёка?..
Пераафармляцца з цягам часу ў прыватнае гандлёвае ўнітарнае прадпрыемства? Трэба наймаць бухгалтара, зусім жа іншая сістэма падаткаабкладання. Можа, у вялікім бізнесе, дзе-небудзь у буйным горадзе, гэта і апраўдана. А ў маім, невялікім, — лішняя мітусня, не болей. Даход ад сваёй дзейнасці я падлічу сам, заробак работнікам выдам без бухгалтара. Яшчэ і сэканомлю на яго заробку. Вось гэта праблема і стрымлівае жаданне «таўсцець». Думаю, што не толькі маё…
Хочацца, каб людзі, адказныя за эканамічныя пытанні ў краіне, дазволілі наймаць іпэшнікам работнікаў не з ліку родных — хаця б для тых прадпрымальнікаў, чый даход не перавышае дзесяці мільёнаў рублёў за месяц.
Такім чынам, рэзюмэ: правільна арганізаваны і пабудаваны невялікі бізнес, кампетэнтныя, неабыякавыя чыноўнікі, дазвол наймаць асоб на працу не з ліку родных будуць выгадныя ўсім! Дзяржаве — праз падаткі, прыватнікам — праз прыбытак, бюджэтнікам — праз больш значны заробак, стабільную сацыялку, лепшую інфраструктуру ў глыбінцы...
Аляксандр СЯНЮЦЬ
