Вера ДАНОЎСКАЯ: «Мая самая галоўная задача — прывіваць любоў да танцавальнага мастацтва і дзякуючы граматна падабранаму комплексу практыкаванняў развіваць фізічныя, духоўныя, артыстычныя даныя дзіцяці».Батман тандзю, пліе…
— Нарадзілася я ў Рызе. У Беларусь, адкуль родам бацька, пераехалі, калі распаўся Савецкі Саюз. Карані наша сям’я пусціла ў аграгарадку Мышкавічы, дзе мы пабудавалі свой дом, — расказвае пра сябе Вера. — Колькі сябе памятаю, заўсёды танцавала ў розных гуртках — у школе, Доме культуры. У 11-м класе нават прыняла ўдзел у тэлевізійным конкурсе «Лесвіца ў неба»: паказала там усходнія танцы і заняла 2-е месца.Нягледзячы на тое што бацькі былі далёкія ад творчасці — бацька ў свой час скончыў Ленінградскае вышэйшае ваенна-тапаграфічнае каманднае вучылішча, падпалкоўнік у адстаўцы, а мама — выпускніца Латвійскага дзяржаўнага ўніверсітэта, — яны разгледзелі ў дачцэ здольнасці і не перашкаджалі яе жаданню звязаць сваё жыццё з танцамі.
— За гэта я ім вельмі ўдзячная, — працягвае Вера Даноўская. — Пасля 11-га класа спрабавала паступіць у Белдзяржуніверсітэт культуры і мастацтваў (БДУКіМ). Памятаю, як на занятку перад экзаменамi з мяне смяяліся іншыя абітурыенты, паколькі я не ведала асноў класічнага танца — ні батман тандзю, ні пліе. Але калі выступіла, дацэнт кафедры харэаграфіі Наталля Карчэўская сказала: «Ну як так можна: ты нічога не ведаеш, але так адчуваеш музыку, так танцуеш!» Можа, я была вельмі эмацыянальная? Пластычная і эмацыянальная. І яна мяне заўважыла. Але ў апошні момант я не падала дакументы. Вырашыла, што мая вучоба ў сталіцы будзе для сям’і цяжарам.
Залу для заняткаў кіраўнік харэаграфічнага калектыву арандуе ў тым жа Доме культуры аграгарадка.Рука дапамогі
Пасля гэтага мама літаральна за руку завяла дачку ў Бабруйскі каледж мастацтваў, дзе тая акунулася ў атмасферу творчасці.— Я вельмі ўдзячная лёсу, што паступіла ў каледж, бо ён мне надзвычай шмат даў. Вучоба была вельмі насычанай і цікавай. Мы танцавалі ад світання да захаду сонца! — адзначае суразмоўніца. — Пастаянна ўспамінаю добрым словам дырэктара школы-каледжа Клаўдзію Іванаўну Лукашэвіч, дзякуючы якой я стала педагогам-харэографам.
Пасля заканчэння каледжа малады спецыяліст трапіла па размеркаванні ў Дом культуры ў свой жа аграгарадок, дзе стварыла харэаграфічны калектыў «Вера».
— Дзеці амаль з усёй вёскі танцавалі ў мяне, — не без гонару кажа Вера. — Памятаю, як мяне падтрымлівалі не толькі іх бацькі. Нашымі дасягненнямі заўсёды цікавіўся старшыня ААТ «Світанак імя К.П. Арлоўскага» Аляксандр Іванавіч Багель. Дапамагаў сродкамі на касцюмы і прафесійны абутак.
Адзначыўшы выдатную працу Веры Даноўскай, яе прызначылі дырэктарам Дома культуры. Хаця многія скептыкі прадракалі ёй хуткі сыход з гэтай пасады, дзякуючы сваёй мэтанакіраванасці яна змагла выстаяць.
— Але я разумела, што займацца адміністрацыйнай працай — гэта не маё. Мне больш падабалася выкладаць, працаваць з дзецьмі, — дзеліцца Вера Анатольеўна.
Хлопчыкі і дзяўчынкі ходзяць на заняткі ў харэаграфічны ансамбль «Вера» з задавальненнем. Бацькі прывозяць дзяцей нават з Кіраўска, таму што недалёка і кошт адэкватны.Вольныя хлябы
Падчас дэкрэтнага водпуску ў яе быў час грунтоўна падумаць, як будаваць сваю кар’еру далей. Вырашыла не вяртацца на ранейшую працу і некаторы час была беспрацоўнай.— Мяне зноў падтрымалі бацькі. Тата да гэтага часу быў індывідуальным прадпрымальнікам, мама працавала ў яго бухгалтарам. Менавіта яны параілі адкрыць сваю справу. Па дапамогу я звярнулася ва ўпраўленне па працы, занятасцi i сацыяльнай абароне Кіраўскага райвыканкама, дзе мяне накіравалі на навучальныя курсы «Асновы бізнес-планавання», — узнаўляе храналогію падзей суразмоўніца. — Паколькі раней я ўсё ж скончыла завочнае аддзяленне мінскага БДУКіМ па спецыяльнасці «рэжысёр», напісаць бізнес-план мне было не складана.
Затым бізнес-план эфектыўнасці арганізацыі прадпрымальніцкай дзейнасці і заяву аб выдзяленні субсідыі Вера Даноўская падала ва ўпраўленне. Пасля разгляду прадстаўленых дакументаў там прынялі рашэнне аб выдзяленні ёй фінансавай падтрымкі (субсiдыi) для арганізацыі прадпрымальніцкай дзейнасці.
— Прычым пры жаданні адкрыць сваю справу мной рухала не імкненне такім чынам абагаціцца. Мая самая галоўная задача — прывіваць любоў да танцавальнага мастацтва і дзякуючы граматна падабраным практыкаванням развіваць фізічныя, духоўныя, артыстычныя даныя дзіцяці. Таму што заўсёды можна «забіць» калені і спіну, паставіўшы на танцах крыж. Я імкнуся ўдасканальваць фізічныя даныя выхаванцаў, каб танец быў іх спадарожнікам жыцця.
На доўгія гады
Яшчэ пры напісанні бізнес-плана Вера дакладна распланавала, на што патраціць сродкі субсідыі. На іх яна набыла музычны цэнтр, мікрафон, гімнастычны мат, кубікі для расцяжкі і іншае. Доўга выбірала, купляла свядома ўсё добрай якасці, каб абсталяванне праслужыла даўжэй.— Усім гэтым карыстаюся да гэтай пары, — дадае суразмоўніца. — Удзячная за гэтыя сродкі, яны сталі добрай дапамогай.
Залу для заняткаў свайго харэаграфічнага калектыву Вера Даноўская арандуе ў тым жа Доме культуры свайго аграгарадка. У верасні ў яе будзе чарговы набор выхаванцаў:
— Лічу, што ў Беларусі павінны больш развівацца розныя танцавальныя напрамкі. Таму акрамя асновы — класічнага танца — знаёмлю дзяцей з вогам, хіп-хопам, кантэмпарары ды іншымі відамі. Дзеці ходзяць на заняткі з задавальненнем, і бацькі задаволеныя. Да мяне прывозяць хлопчыкаў і дзяўчынак нават з Кіраўска, таму што недалёка і кошт адэкватны.
Дарэчы, цэняць вучняў Веры Даноўскай і выкладчыкі творчых ВНУ і ССНУ. Калі даведваюцца, у каго тыя займаліся, адразу выдаюць: «Бяром!» Так што калі ў будучыні таленавіты і мэтанакіраваны харэограф вырашыць пашырыць сваю справу, добра падрыхтаваных абітурыентаў з Кіраўшчыны стане больш.
КАМЕНТАРЫЙ
— Зараз у раёне налічваецца 24 беспрацоўныя на 117 вакансій. Гэта значыць, што на аднаго беспрацоўнага — 5 вольных месцаў. Штогод каля 10 грамадзян у нас атрымліваюць субсідыю на развіццё ўласнай справы, большасць з якiх — на развiццё дзейнасцi па дрэваапрацоўцы, развядзенне сельскагаспадарчай птушкi i iншае. За апошнi час выдадзена бюджэтных субсiдый на агульную суму 34,8 тысячы рублёў 13 грамадзянам.
statkevich@sb.by
Фота з архіва гераіні матэрыялу.
