Манеты з-за ўласцівасці металу, з якога былі выраблены, сімвалізавалі шэраг уласцівасцей і якасцей, напрыклад здароўе, пладавітасць і г. д.
Так, на вяселлі дарылі медныя манеты і прымаўлялі: “Дарую медзі, каб дзеці былі, як мядзведзі”. Або так: “Вось табе серабро, каб мець дабро. Вось табе медзь, каб дзяцей мець”.
А пасля таго, як маладым падарылі грошы, іх акуратна загортвалі ў ручнік або льняную сурвэтку і прасілі маладых ці бацькоў на іх пасядзець. Маўляў, каб у маладых заўсёды ў запасе былі грошы і ніколі не пераводзіліся.
Пры першым рытуальным купанні дзіцяці ў начоўкі клалі медную або срэбную манету: клапаціліся пра будучыню, дабрабыт і здароўе малога.
Манеты выкарыстоўвалі падчас калядных варожбаў: запякалі ў хлебе, клалі ў чыгун з кашай, пад падушку, у крынічную ваду. Ва ўсіх сітуацыях той, хто станавіўся ўладальнікам гэтай незвычайнай манеты, лічыўся ўдачлівым на працягу года: яго мары абавязкова спраўдзяцца.
Існавала нямала спосабаў, якія, па меркаванні продкаў, дапамогуць прымножыць багацці. Здаўна вядомы звычай кідаць манеты на дно крыніцы каля культавых будынкаў: храмаў, манастыроў і інш. у надзеі на паляпшэнне свайго дабрабыту.
Пры будаўніцтве хаты ў падмурак абавязкова закладвалі адну-дзве манеты і прымаўлялі: “Каціся ў кут срэбра, у хату на дабро”.
Падчас улазін разам са збожжам на падлогу кідалі і некалькі манет, пры гэтым гаварылі так: “Выкупляю хату не жыхарамі, а грашамі”.
Каб быць з грашамі на працягу года, нашы продкі раілі патрэсці-пазвінець манетамі ў кішэні, калі вясной першы раз пачуеце зязюлю, пералічыць усе наяўныя ў хаце грошы на Каляды або Вялікдзень, падчас святочных службаў у храме абавязкова трымаць у кішэні трохі дробных манет ці папяровых грошай.
