Прапаную сімвалам конкурсу “Гаспадыня-беларусачка” надалей зрабіць прыгожы партрэт сапраўднай беларусачкі — карціну “Папрадуха” мастака Міхася Сеўрука

Міхась Сеўрук. Папрадуха

Добры дзень, шаноўная рэдакцыя! Я чуў пра конкурс “Гаспадыня-беларусачка”. Ведаю, газета пісала: гэтае ганаровае найменне ўжо маюць некаторыя з актывістак беларускай дыяспары. Мне ж як мастаку помніцца: калі прэзентаваўся той праект, адначасова быў прапанаваны і візуальны сімвал гаспадарлівай беларускі. То быў партрэт дзяўчыны з карціны Пётры Мірановіча “Беларусачка”. Наколькі мне вядома, карціна знаходзіцца цяпер у Нацыянальным гістарычным музеі Беларусі. Яго перадаў калісьці ў будучы музей “Беларусы свету” Сяргей Панізьнік, набыўшы твор у Рызе ў дачкі Сяргея Сахарава. А паколькі на партрэце не было аніякіх подпісаў, не была напісана і назва карціны, то Сяргей Панізьнік назваў яе: “Беларусачка”.

Аднак ці беларуска на самой справе на той карціне? Я цяпер даследую жыццё і творчасць беларускага мастака з Латвіі Пётры Мірановіча. І вось пад час даследчай працы выявіў: гэта не партрэт беларускай дзяўчыны. Гэта Мірановіч намаляваў копію з рэпрадукцыі карціны рускага мастака Аляксандра Аляксеевіча Бучкуры. На партрэце, калі ўважліва прыгледзецца, дзяўчына — у адзенні рускай разанскай вясковай жанчыны. Падобныя партрэты Бучкуры шмат маляваў на пачатку ХХ стагоддзя. Таму гэты партрэт як сімвал не падыходзіць для вышэй-згаданага конкурсу.

Што ж рабіць? Я прапаную сімвалам конкурсу “Гаспадыня-беларусачка” надалей зрабіць прыгожы партрэт сапраўднай беларусачкі — карціну “Папрадуха” мастака Міхася Сеўрука. Здымак я сканіраваў з кнігі Віктара Шматава “Міхась Канстанцінавіч Сеўрук”, якая пабачыла свет у 1980 годзе ў выдавецтве “Беларусь”. Магчыма, сама карціна зберагаецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі.

Усяго Вам найлепшага.