Той, хто шукае скарбы

Пісьменнік Уладзімір Мазго, якога землякі ўшанавалі званнем “Ганаровы жыхар Зэльвенскага раёна”, прэзентаваў новую кнігу

Вы цікавіцеся літаратурным жыццём у беларускай культурнай прасторы? Ведаеце паэта Уладзіміра Мазго? То здзівіцеся, пабачыўшы на паліцах кнігарань ці на сайце Рэдакцыйна-выдавецкай установы “Выдавецкі дом “Звязда” чарговую яго кнігу “Адвечныя скарбы Радзімы”. Гэта не паэтычны зборнік. За больш чым сорак гадоў працы на ніве слова — а друкуецца ўраджэнец “кутка паэтаў” Зэльвеншчыны з 1972 года — Уладзіміра Мазго асвоіў розныя жанры. Быў час, калі песні на яго словы гучалі на тэлебачанні і радыё, іх спявалі вядомыя артысты краіны. Лепшыя творы ўвайшлі ў паэтычныя зборнікі “Пад спеў крыніц”, “Вершаліна”, “Марафон”, “Анёл нябесны”. Паралельна ён шмат пісаў і вершаў для дзяцей — таксама зборнікі выходзілі. Працаўнік ушанаваны прэміяй Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі, літпрэміяй “Залаты Купідон”. Землякі таксама яго адзначылі: на сайце Зэльвенскага райвыканкама пад рубрыкай “Героі Зэльвеншчыны” чытаем, што намесніку галоўнага рэдактара часопіса “Полымя” Уладзіміру Мінавічу Мазго ў 2008 годзе прысвоена званне “Ганаровы жыхар Зэльвенскага раёна”.
І вось — “змена жанру”… На прэзентацыі кнігі “Адвечныя скарбы Радзімы” ў галерэі “Лабірынт” Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі гаварылі пра выданне, пра Уладзіміра Мазго і — шырэй — пра ролю творцаў, рупліўцаў роднага слова ў зберажэнні гістарычнай і духоўнай спадчыны роду і народу. На імпрэзу прыйшлі як калегі-пісьменнікі, так і літаратуразнаўцы, мастакі. Размова атрымалася па-сяброўску цёплай і па-дзяржаўнаму важнай. Бо, падкрэслівалася, кожны сапраўдны паэт — а Уладзімір Мазго менавіта з такіх — дбае не толькі пра ўласны кавалак хлеба, але і, як мудра сказаў калісьці Янка Купала, “пра родны загон Беларусі”. Госці знаёміліся з выданнем, з кніжнай экспазіцыяй Нацыянальнай бібліятэкі, прысвечанай духоўным і архітэктурным скарбам Бацькаўшчыны.
А пра што ж кніга? Аўтар сам спасцігае каштоўнасць таго, што мы маем, нібы ўзважвае скарбы з мінулых стагоддзяў на вагах сваёй паэтычнай душы. Ён запрашае чытачоў адкрыць для сябе таямніцы старажытнага Бярэсця, зірнуць на свет праз байніцы Сынкавіцкай царквы-крэпасці, наведаць Дрыбін, які лічыцца сталіцай беларускіх шапавалаў, прайсціся па Ганненскім кірмашы ў Зэльве. Які, да слова, патрохі адраджаецца: сёлета пройдзе 23 і 24 жніўня. На дарогах з мінулых стагоддзяў паэт, краязнаўца нібы сустракае слынных нашых суродзічаў: Францыска Скарыну, Сымона Буднага, Рагнеду, Сафію Слуцкую. Гэта — цікавыя падарожжы таленавітага чалавека ў глыбіні народнай душы.

Іван Іванаў