Мы посмотрели, как в НДЦ "Зубренок" оздаравливаются и отдыхают сирийские дети

У Нацыянальным дзіця­чым адукацыйна-азда­раўленчым цэнтры «Зубронак» праходзіць між­народная беларуска-сірый­ская змена «Ад сэрца да сэрца». Сёлета цэнтр гас­цінна прыме больш за 400 дзяцей, якія страцілі бацькоў і пацярпелі ад ваенных дзеянняў у гэтай арабскай краіне. Карэспандэнт «Р» пабывала ў дзіцячым лагеры і даведалася, пра што мараць юныя госці з Сірыі і што ім больш за ўсё падабаецца ў нашых краях.

Кожны атрад суправаджаюць прадстаўнікі сірыйскай дэлегацыі.

«Абавязкова вярнуся ў Беларусь»

Прыязджаем у дзіцячы гарадок на Нарачы своечасова — якраз скончылася ціхая гадзіна, дзеці высыпалі на вуліцу. Хлопчыкі ганяюць мяч на полі, дзяўчынкі сакрэтнічаюць у альтанках, малыя разбіраюцца з гульнёй у шашкі. Свежае паветра, ад якога з непрывычкі пачынае кружыцца галава, найпрыгажэйшы сасновы бор і пляж — у такую атмасферу акунуліся на два тыдні 10—13-гадовыя хлопчыкі і дзяўчынкі, якія перажылі на сваёй радзіме жахі вайны. 

У «Зубраняці» дзіця можа знайсці сабе занятак даспадобы.

13-гадовы Махамед прыехаў у Беларусь з сірыйскага партовага горада Тартус. Шырока ўсміхаючыся, ён на бездакорнай англійскай згаджаецца на інтэрв’ю. Пра ваенныя дзеянні, якія закранулі і яго сям’ю, мы, вядома, успамінаць не будзем.

— Мне вельмі падабаецца тут. Акрамя таго, што ў мяне ўжо з’явіліся новыя сябры як з Беларусі, так і з Сірыі, тут выдатна арганізоўваюць вольны час. Заўсёды можна заняцца тым, што па душы. Я, напрыклад, вельмі люблю футбол і гуляю з мячом кожны дзень. Таксама падабаецца плаванне і тэніс.

Юнак упэўнены, што вернецца ў нашу краіну абавязкова:

— Я хачу падарожнічаць па свеце, стаць перакладчыкам. Зараз вучу англійскую мову, перакладаю фільмы, песні. Яшчэ мяне прыцягвае праца ўрача. Мая маці — дантыст у Сірыі, магчыма, я пайду па яе слядах.

Цяжкасцей перакладу — няма

Каб ніякія цяжкасці перакладу не азмрочвалі адпачынак юных гасцей, за кожным атрадам замацаваны перакладчык (працуюць студэнты МДЛУ або сірыйцы, якія атрымлівалі адукацыю ў нашай краіне) і прадстаўнік сірыйскай дэлегацыі. Праўда, знайсці агульную мову з беларускімі дзеткамі ў юных гасцей з замежжа выдатна атрымліваецца і без дапамогі дарослых, заўважае намеснік дырэктара па вучэбна-метадычнай рабоце НДЦ «Зубронак» Кацярына Шаркель:

— Часта праводзім міжатрадныя сустрэчы, спартыўныя гульні і спаборніцтвы. Сірыйскім дзецям вельмі цікава знаёміцца з нашымі хлопчыкамі і дзяўчынкамі, многія знаходзяць сяброў. Дарэчы, яны да нас у цэнтр прыязджаюць чацвёрты раз, і ўжо можна зрабіць нейкія высновы пра юнае насельніцтва Сірыі. Дык вось, яны вельмі энергічныя і жыццярадасныя, дапытлівыя і прыязныя, нягледзячы на цяжкасці, праз якія прайшлі ў сябе дома. Яны хутка адаптуюцца да нашага асяроддзя, і мы прыкладаем для гэтага нямала намаганняў. Прымаць дзяцей з-за мяжы заўсёды вялікая адказнасць. Так, напрыклад, мы ўлічылі густы і традыцыі сірыйскай кухні, унеслі карэктывы ў сваё меню, але пры гэтым стараемся пачаставаць гасцей і стравамі беларускай кухні.

Знаёмству з нашай культурай і традыцыямі кіраўніцтва цэнтра «Зубронак» надае асаблівую ўвагу. Напрыклад, учора раніцай сірыйскія дзеці пабывалі ў агратурыстычным комплексе «Наносы-Наваселле», дзе акунуліся ў традыцыйную беларускую атмасферу і змайстравалі сабе сувеніры на памяць. Наперадзе — паездкі ў Мір, Нясвіж і экскурсія па Мінску з наведваннем дэльфінарыя і аквапарка.

«Тут яны адчулі дзяцінства»

— Праводзім таксама дні Беларусі і Сірыі, калі да нас прыязджаюць прадстаўнікі пасольства. Дзеці расказваюць пра сваю краіну, дэманструюць таленты, — дадае намеснік дырэктара.

Сірыйскім дзецям падабаецца знаёміцца ​​з беларускімі хлопчыкамі і дзяўчынкамі, многія знаходзяць сяброў.

Дзеткі з Сірыі прыляцелі да нас здалёку не толькі на адпачынак, але і для аздараўлення. Кожны дзень яны ходзяць на масаж, займаюцца плаваннем, наведваюць працэдуры галатэрапіі, аэраіонатэрапіі, гатуюць фітачаі.

— Прывітанне! — падбягае да мяне 10-гадовая дзяўчынка Асада з сірыйскага Тартуса і прапануе зрабіць сэлфі.

Юная сірыйка выдатна засвоіла некалькі рускіх слоў, абзавялася новымі сябрамі ў лагеры і абяцае, што яшчэ не раз вернецца ў нашу краіну.

— Мы не забудзем вашай гасціннасці, — шчыра дзякуе нашай краіне кіраўнік сірыйскай дэлегацыі Афраа Аль-Ахмад. — Гэтыя дзеці жылі ў вайне, у іх часта не было магчымасці заўважаць прыгажосць… Тут яны зноў могуць адчуць бесклапотнасць дзяцінства, любоў да жыцця. Падчас вайны ў многіх з нас сапраўды згубілася надзея на лепшае жыццё, а беларускі народ нагадаў нам пра мірныя часы. Мы ведалі, што вы вельмі гасцінныя, але не ўяўлялі, што нас сустрэнуць настолькі па-добраму, усе тут нібыта свае. Дзеці не толькі гуляюць і атрымліваюць асалоду ад адпачынку, але маюць магчымасць пазнаёміцца з культурай сяброўскага народа. Гэтую чалавечнасць, дабрыню мы пакажам нашым людзям, калі вернемся. Я ўжо не гавару, наколькі тут прыгожая прырода і выдатныя медыцынская і спартыўная праграмы.

За ўсмешкамі сірыйскіх «зубранят» — глыбокія душэўныя раны. Мара кожнага дзіцяці простая і да слёз кранальная:

— Каб не было вайны.

Дзеці з Сірыі прыязджаюць на аздараўленне ў Беларусь па запрашэнні Прэзідэнта нашай краіны. 

matuzova@sb.by