— Васіль Георгіевіч, ці існуюць нейкія асаблівыя “мужчынскія” і “жаночыя” комплексы харчавання?
— Такіх пэўна вызначаных набораў прадуктаў няма. Але калі зазірнуць у гісторыю, то акажацца, што мужчына меў большыя фізічныя нагрузкі, чым жанчына. Зрэшты, гэта таксама хісткае меркаванне. Бо, ўлічваючы, што калісьці большасць насельніцтва складалі сяляне, то ў сельскай гаспадарцы жанчына таксама мусіла рабіць даволі вялікія высілкі. Аднак усё ж мужчына самой прыродай створаны як “моцны пол”. Асноўная маса работнікаў на заводах, фабрыках, службоўцаў у войску — мужчыны. А названыя віды дзейнасці, бясспрэчна, вымагаюць значнага напружання фізічных сіл. Пры гэтым траціцца вельмі шмат энергіі, і, каб яе ўзнавіць, трэба спажываць прадукты жывёльнага паходжання. А каб вярнуць выдаткаваную энергію за кошт прадуктаў расліннага паходжання, давядзецца па масе з’есці зеляніны ў пяць разоў больш, чым мяса. Я слаба ўяўляю салдата, дэсантніка, рабочага, які будзе есці адны памідоры і гуркі. Ён не зможа тады падняць зброю ці малаток.
— Існуе меркаванне, што ўсё салодкае — гэта “жаночае”. Тым часам цяперашнія жанчыны ўсё больш ухіляюцца ад слодычаў, сядзяць на дыетах. А цукеркі ж раскупляюцца. Значыць, мужчыны таксама ласуны, як бы гэта ні лічылася для нас неўласцівым?
— Не магу знайсці ніводнага навуковага пацвярджэння асаблівай схільнасці жаночага арганізма да салодкага. Але адно бясспрэчна: жанчыны маюць адметнасці арганізма, якія адрозніваюць іх цела ад мужчынскага. Адпаведна і патрэбы жаночага цела іншыя. Выраз “слабы пол” узяўся не з неба. Сапраўды, жаночы арганізм слабейшы за мужчынскі, структура тканак мякчэйшая, танчэйшая, больш тлушчавай клятчаткі, таму жанчыны, дарэчы, часцей схільныя да паўнаты. Усё гэта невыпадкова і звязана з абменам рэчываў.
Што да захаплення салодкім, то гэта залежыць не толькі ад патрэб арганізма, але, мабыць, і ад псіхікі. Уяўленне, што жанчыны — асаблівыя ласухі, выклікана тым, што яны мякчэйшыя па натуры, больш чуллівыя, таму і смак задавальнення, звязаны з ласункамі, у іх развіты мацней.
— Чым увогуле тлумачыцца схільнасць чалавека да салодкага?
— Калі проста казаць, то звычайны цукар — гэта вуглявод. А вугляводы лічацца вельмі пажыўнымі рэчывамі, якія забяспечваюць арганізм энергіяй. Вам бракуе энергіі — і цягне да цукеркі. Аднак гэта бясшкодна толькі ў тым выпадку, калі ў вас добра працуе падстраўнікавая залоза і вырабляе дастаткова інсуліну, які спрыяе хуткаму паглынанню ў кроў глюкозы, выпрацаванай з ператраўленай у страўніку цукеркі. Глюкоза забяспечвае больш за палову энергетычных выдаткаў арганізма, а таксама падтрымлівае бар’ерную функцыю печані супраць таксічных рэчываў. Таму прыём цукру ўнутр або ўвядзенне глюкозы ў вену раяць пры некаторых атручэннях. Аднак будзьце пільныя. Калі сёння перабераце меру з салодкім, у старасці можаце займець лішак халестэрыну ў крыві і атлусцець, асабліва калі многа седзіце і не займаецеся фізічнай працай.
Небяспечна есці многа салодкага і з той прычыны, што арганізму патрэбна не толькі глюкоза, але і так званы пластычны матэрыял, з якога аднаўляюцца нашы клеткі. Яго можна атрымаць толькі з мяса. Мяса — асноўная крыніца паступлення ў арганізм амінакіслот, без якіх немагчымы сінтэз бялкоў. Бялкі ажыццяўляюць абмен рэчываў. Гэта “цагліны”, з якіх будуюцца “сцены” нашага цела. Няма цэглы — няма сцен, няма і нас.
Увогуле ж, у кожнага чалавека, незалежна ад полу, павінна быць індывідуальнае меню. Бо ўсе мы розныя і маем неаднолькавыя патрэбы ў тых альбо іншых рэчывах, мікраэлементах, вітамінах. Таму ў прамым сэнсе — ешце на здароўе!
