М. Бушчык і Э. Швайко
|
Мікола Бушчык піша карціны алеем, стварае і акварэлі ва ўласным стылі. Сапраўды, творы — вельмі эмацыйныя, могуць зачараваць, захапіць, здзівіць гледача. “Змяняецца святло, пара сутак — і мае карціны самі пачынаюць мяняцца... — інтрыгаваў Мікола Бушчык гасцей на выставе ў Варшаве. — Гледзячы на карціну днём, вы бачыце адны вобразы і фарбы, а вечарам — зусім іншыя!”
Ён нарадзіўся ў вёсцы Дзераўная, што ў Слонімскім раёне Гродзеншчыны. Вучыўся ў мастацкай школе ў Краснадары, у Тэатральна-мастацкім інстытуце ў Мінску. Як сапраўдны мастак-патрыёт шмат твораў прысвяціў Радзіме. “Беларуская вёска”, “Бабулькі ў Гродне”, “Слуцкая брама ў Нясвіжы”, “Вечар у Віцебску”, “Звонкі вечар у Слоніме” — на стварэнне гэтых ды іншых карцін яго натхніла родная прырода, памятныя падзеі з гісторыі Бацькаўшчыны. “Мастак і Беларусь — гэта асаблівае перажыванне ў колеры і кампазіцыі, бясконцае ўзаемадзеянне думак, фарбаў і эмоцый”, — прызнаецца творца. І здзіўляе гледачоў мастацкаю моваю ў выказванні пачуццяў, уражанняў ад родных мясцін. Многія з яго карцін захоўваюцца ў дзяржаўных галерэях і прыватных калекцыях, у тым ліку ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі, Мастацкім музеі Латвіі, Карціннай галерэі Патсдама...
Мікола Бушчык зрабіў больш за 200 выстаў у Беларусі ды за мяжою. На адкрыццё чарговай, якая ў Культурным цэнтры Беларусі працягнецца да пачатку студзеня будучага года, прыйшлі прадстаўнікі культурных устаноў польскай сталіцы, грамадскіх суполак, масмедыя, дыпкорпуса, а таксама калегі Бушчыка: мастакі з Аўстрыі, Германіі, Польшчы, Славакіі, Украіны. Дырэктар Цэнтра Эдуард Швайко адзначыў на вернісажы: вельмі важныя такія праекты для пашырэння беларускага мастацтва за мяжою, развіцця міжкультурнага дыялогу.