Прызнаем шчыра: у лесаводаў было нямала непрыемнасцей. Чаго вартыя хоць бы небывалыя ўраганы мінулага лета. У той час калі стыхія даўно сцерлася з памяці ў шмат каго з нас, людзі дасведчаныя працягвалі распрацоўваць бураломы, наводзіць у лясах, якія пацярпелі, парадак. Тым самым пераследуючы адразу некалькі мэт. Па-першае, імкнучыся сабраць усю драўніну, каб кожнае зламанае ветрам дрэва прынесла карысць і не прапала дарма. Па-другое, аднаўляючы знішчаныя ўраганам плошчы, падрыхтоўваючы глебу і высаджваючы мільёны і мільёны новых саджанцаў. Бо ад гэтага залежыць будучыня наступных пакаленняў. Здаецца, ледзь справіліся з адной бядой, як наляцела новая. Паўднёвыя рэгіёны краіны атакаваў караед, знішчаючы тысячы гектараў іглічных лясоў. Выратаванне ад шкодніка толькі адно — максімальна хуткая высечка заражаных дрэў. Сёння ледзь не ўся краіна змагаецца з навалай, паколькі даказана: толькі аб’яднаўшыся можна справіцца з бядой. Работнікі лесу ніколі, ні пры якіх умовах не адступяцца і не зламаюцца пад прыгнётам нягод. І гэта цалкам адпавядае праўдзе.
Тэхналогіі вырашаюць. Некалькі дзесяцігоддзяў таму нарыхтоўка драўніны была тытанічнай працай. Сёння вальшчык здольны “перамагчы” дрэва за лічаныя секунды.
Наогул, гэтая сфера тым і спецыфічная, што лесаводы ніколі не ўбачаць плады сваёй працы. Жыццё дрэва нашмат даўжэй, чым чалавечае. І кожны, хто працуе ў сістэме, гэта разумее і тым не менш не шкадуе, бо на ўсіх адно ўсведамленне, што гэтыя багацці дадзены ў рукі не проста так, а створаны папярэднімі пакаленнямі працаўнікоў.
Конная тралёўка драўніны засталася хіба што на пажоўклых ад часу фотаздымках.
Сёння высокатэхналагічны харвестэр здольны спілаваць дрэва, абсекчы сукі, раскрыжаваць ствол на патрэбныя адрэзкі, вывезці драўніну да склада і скласці ў штабель. Што ж, конскіх сіл у яго маторы затаілася на цэлы табун легендарных працаўнікоў.
Ва ўрачысты Дзень работнікаў лесу прынята наведваць сваіх ветэранаў, запрашаць іх на ўрачыстасці. Ушаноўваючы папярэднікаў, цяперашнія лесаводы не прамінуць распытаць іх пра справы даўно мінулых дзён. Лясная галіна, нягледзячы на бурнае развіццё і ўкараненне новых тэхналогій, застаецца традыцыйнай і ў пэўнай меры нават кансерватыўнай. Шматлікія традыцыі, якія зарадзіліся сотні гадоў таму, тут жывыя да гэтага часу. На павазе да прашчураў і клопаце пра будучыя пакаленні лес стаіць.
ПРЯМАЯ РЕЧЬ
Владимир Раевский, генеральный директор Могилевского государственного лесохозяйственного объединения:
— Уважаемые коллеги, партнеры, от всей души поздравляю вас с нашим профессиональным праздником. Лесоводы Могилевщины добились хороших результатов в ведении питомнического хозяйства: в прошлом году вырастили 87 миллионов штук посадочного материала, в этом, по предварительным подсчетам, не менее 90 миллионов. Мы полностью обеспечиваем свои потребности в саженцах, а излишки реализуем. В прошлом году продали их на сумму 711,4 тысячи рублей, минувшей весной — на 532,6 тысячи.
По итогам работы за этот год Могилевским производственным лесохозяйственным объединением ожидается выполнение всех целевых и отраслевых показателей. Объем заготовок леса ожидается не менее 2740 тысяч кубометров, или более 112% к плану, экспорт составит не менее 28 000 долларов — 175% к плану. Будет обеспечено выполнение задания по росту зарплаты до 1000 рублей за декабрь.
Всех этих успехов нам удалось достичь благодаря инвестициям в производство, модернизации. Только за прошедшие восемь месяцев лесхозы объединения сумели привлечь инвестиций в основной капитал почти втрое больше, чем в прошлом году. Эти деньги пошли на развитие лесного и охотничьего хозяйства, строительство дорог и жилья, техническое перевооружение лесозаготовок, модернизацию деревообрабатывающего производства.
Задачи на будущее — внедрение самых передовых технологий, наращивание объема экспорта. Желаю всем работникам лесного хозяйства и их семьям счастья, здоровья, оптимизма, благополучия, мирного неба, уверенности в завтрашнем дне и дальнейших трудовых успехов.
Сергей Матюшевский, генеральный директор Минского государственного производственного лесохозяйственного объединения:
— В ведении Минского государственного производственного лесохозяйственного объединения — более полутора миллионов гектаров леса. На подведомственной нам территории расположено 20 лесхозов, 167 лесничеств. Главная особенность лесхозов Минщины — непосредственная близость к мегаполису, в чем есть как свои плюсы, так и минусы.
Поскольку наша область центральная, то все делегации (в том числе и зарубежные) по линии лесного хозяйства и других ведомств посещают именно наши объекты. Это налагает на нас определенные обязательства и ответственность, ведь имидж страны складывается в том числе и от тех впечатлений, которые получат наши гости. Поэтому стараемся, чтобы все у нас было если не идеально, то, по крайней мере, в надлежащем состоянии.
Конечно, наличие такого мегаполиса, как Минск, других больших городов, множества садовых товариществ не лучшим образом сказывается на антропогенной нагрузке лесов. А вот безусловный плюс центрального региона в том, что у нас нет проблем с обеспечением кадрами, как в других областях. Выполняем все производственные показатели, что позволяет уже который год занимать первые места в соревновании.
За 8 месяцев этого года выручка в целом по объединению более чем на 22% выше уровня прошлого года. Отмечен рост по всем показателям. Поэтому к своему профессиональному празднику подошли с достойными результатами. Желаю всем тем, кто занимается сохранением и ухаживает за одним из главных богатств нашей страны — лесом, чтобы лесные массивы росли и множились на благо нынешних и будущих поколений!
У далёкім 1958 годзе ледзь ці не голымі рукамі лесаводаў закладваўся гадавальнік Лельчыцкага лясгасу.
Сёння ў гэтай карпатлівай справе пасадкі мільёнаў маленькіх дрэў чалавеку дапамагае тэхніка.
А вось легендарны меч Колесава ўсё яшчэ ў страі пры пасадках дрэў. Больш за 130 гадоў з дня свайго вынаходніцтва гэты несамавіты і на першы погляд нават прымітыўны інструмент-“дзядок” застаецца незаменным памочнікам. Вось ужо праўда, дасканаласць у прастаце!muravsky@sb.by
