Мінскаму Дому міласэрнасці, які стаў унікальным сацыяльным праектам, споўнілася дзесяць гадоўШасцігадовую Ганну Стэльмах бацькі аддалі ў першы клас пачатковай школы з праваслаўнай формай выхавання, што працуе пры Доме міласэрнасці. Тут акрамя агульных дысцыплін дзяўчынка будзе вывучаць Закон Божы, знаёміцца з азамі праваслаўя. Маці і бацька, Вольга і Аляксандр Стэльмахі, спадзяюцца, што вучоба ў такой школе дапаможа дзіцяці не згубіць прыроднай духоўнай чысціні і шчырасці, не стаць жорсткай і абыякавай да чужога гора.
Па сутнасці, сам мінскі Дом міласэрнасці можна назваць астраўком дабрыні. У тым я ўпэўнілася, калі была з калегамі-журналістамі на экскурсіі. Здавалася, знаходзішся ў сценах цудатворнага храма, дзе знікаюць хваробы, злосць, зайздрасць… У гасцінным будынку сапраўды штодзень дапамагаюць дзясяткам інвалідаў, сірот, а таксама сем’ям, якія выхоўваюць дзетак з абмежаванымі магчымасцямі. Тут праходзяць заняткі для моладзі, працуе нядзельная школа, створана багатая прыходская бібліятэка імя Серафіма Сароўскага.
Нібы ў музеі адчуваеш сябе ў іканапіснай майстэрні Дома міласэрнасці. У ёй майстры-мастакі стварылі ўжо больш за дзвесце ікон і некалькі плашчаніц, вялікіх памераў палотнаў з вышыванымі або маляванымі выявымі Ісуса Хрыста. Многія з гэтых рэчаў знаходзяцца ў краінах Еўропы і ў Амерыцы. Далёка за межамі Беларусі вядома і швейная майстэрня “Залатая рызніца”. У ёй шыюць адзенне для свяшчэннікаў — з ільну, шоўка, парчы. Прычым аздабленні і вышыўку майстры робяць амаль цалкам уручную.
Восем гадоў таму на тэрыторыі Дому міласэрнасці побач з дзіцячымі пляцоўкамі і ўтульнымі месцамі для адпачынку з’явілася і крыніца. Непадалёк месціцца храм святога Іова Шматпакутнага. Тысячы людзей наведваюць яго, шмат пілігрымаў прыязджае з-за мяжы. А колькі хворых прайшло праз рэабілітацыйны цэнтр “Элеас”! У ім бясплатна лечаць ветэранаў Вялікай Айчыннай вайны, воінаў-афганцаў, інвалідаў…
Увесь гэты комплекс узводзіўся па ініцыятыве і з вялікай энергіяй айца Фёдара Поўнага. Аднак настаяцель Усіхсвяцкага прыходу, які завяршае яшчэ адзін унікальны праект — узвядзенне Храма-помніка ў гонар Усіх Святых і ў памяць бязвінна забітых у Айчыне нашай, — падкрэслівае: дасягнутае стала магчымым толькі дзякуючы падтрымцы вернікаў і, вядома ж, дзяржавы.
Так, шмат зроблена за дзесяць гадоў! Аднак, па словах айца Фёдара, усякая ідэя добрая ў развіцці. Таму ў далейшых планах — стварэнне дзённага стацыянара і паліклінікі, набыццё сучаснага медабсталявання. “Дом міласэрнасці сам па сабе ўнікальны, — гаворыць айцец Фёдар. — І таму ў нас шмат хто пераймае вопыт. Па сутнасці, гэты праект — наватарская пляцоўка, на якой адпрацоўваюцца розныя формы супрацоўніцтва рэлігійных і дзяржаўных структур”.
А яшчэ айцец Фёдар называе Дом міласэрнасці дарогай з сустрэчным рухам, дзе ўсе ідуць насустрач адзін аднаму — каб дапамагаць і аб’ядноўвацца.
Кацярына Мядзведская
На здымку: Протаіерэй Фёдар Поўны каля Дома міласэрнасці
