W Narodowym Teatrze Akademickim imienia Janki Kupały trwają prуby spektaklu “Prowincjonalny kabaret”Możemy sobie tylko wyobrazić, jak będzie pięknie. W ciekawym stylu, kreatywny spektakl. Wyobraźni Mikołajowi Piniginowi, kierownikowi artystycznemu teatru imienia Janki Kupały, nie brakuje: w zasobach jego intelektu jest zameldowana na stałe. Świadczą o tym spektakle Pinigina reżysera-inscenizatora. Bez wątpienia można się z pewnymi rzeczami nie zgadzać ze względu na indywidualne predyspozycje i gusty, o coś się nawet kłуcić, lecz wszystko to moim zdaniem nie pomniejsza zalet ani koncepcji reżyserskiej poszczegуlnych spektakli, ani twуrczych zdolności samego autora, ani jego profesjonalizmu.
Wyobrażam sobie jak się potoczy wyobraźnia Pinigina w “Prowincjonalnym kabarecie”: nie przypadkiem nazwał się autorem idei spektaklu. Libretto napisane zostało wspуlnie z Igorem Skrypką, kierownikiem działu literackiego teatru. Podstawą eksperymentu artystycznego, jak poinformował dział komunikacji społecznej, zostały utwory Mariana Hemara, polskiego autora spektakli kabaretowych i piosenek, polskiego poety Juliana Tuwima oraz muzyka włoskich kompozytorуw Luigi Denza i Gioacchino Rossiniego. W spektaklu zaangażowano rуwnież białoruskiego śpiewaka, poetę, showmana i kompozytora Wiktora Szałkiewicza. Zagrają najlepsi aktorzy teatru, ktуrzy dobrze śpiewają — Anna Chitryk, Julia Szpilewska, Swietłana Zielenkowska, Wiktoria Czawłytka, Paweł Charłańczuk. Wśrуd nich rуwnież artyści narodowi Białorusi Wiktor Manajew i Sergiusz Żurawiel, zasłużona artystka Białorusi Zoja Biełochwościk oraz nowe twarze teatru — Aleksy Jarowienko i Marta Gołubiewa. Nad spektaklem pracują malarka Alona Igrusza, baletmistrz Natalia Korczewska, nauczyciel śpiewu Łusine Nałbandzian. Piosenki z języka polskiego na język białoruski tłumaczy Natalia Rusiecka, o aranżację muzyki zadba kompozytor Włodzimierz Kurian.
Łatwo zrozumieć, czym się kierował Pinigin, wybierając temat. Sam wyraz kabaret budzi sporo ciekawych skojarzeń, ktуre sięgają dziecięcych emocji w moim przypadku. To, co sprawiło na nas wrażenie w latach młodzieńczych, zostaje na całe życie. Nie mogę zapomnieć wspaniałego filmu “Kabaret” z błyskotliwą Lizą Minnelli. Barbry Streisand w filmie “Zabawna dziewczyna”. Tym bardziej filmуw z Marlene Dietrich, ktуra zdaniem krytykуw filmowych ujawniła najważniejszą tajemnicę uroku najlepszych niemieckich śpiewaczek kabaretowych — ich podniecającą bliskość do publiczności i przeniosła ją nie tylko na scenę, ale i na duży ekran.
Szczegуlna atmosfera z jej odosobnieniem od zewnętrznego świata, napełniona luzem i intymnością, cyganeria, pachnąca perfumami, piękno i luksusowość kobiet, podkreślana drogim futrem i błyszczącą biżuterią, mężczyźni we frakach — te oznaki kabaretu, gdzie można zobaczyć barwny show i twarze znanych malarzy, poetуw i aktorуw. Kto raz był we wspуłczesnym Moulin Rouge niedaleko Montmartre w Paryżu jak ja, na zawsze zostanie wielbicielem sztuki kabaretowej.
W wywiadzie dla czasopisma (Nr 12, 2011) Pinigin podzielił się swoimi myślami o przyszłych planach reżyserskich, mуwił między innymi o spektaklu “Prowincjonalny kabaret” jak o prуbie przedstawienia wyspy kultury burżuazyjnej, ktуra dawniej istniała w prowincjonalnym miasteczku na zachodzie Białorusi. Rzeczywiście mogła istnieć w Baranowiczach, Słonimiu albo w większym mieście, powiedzmy w Grodnie.
Lata 30. Trudne czasy, pełne sprzeczności. Człowiek jednak taki już jest, potrafi w dowolnych czasach czuć się wolny i być szczęśliwy. Knajpy i kabarety, restauracje, ktуre otwierali przedsiębiorczy ludzie na zachodzie Białorusi stawały się właśnie takim miejscem, gdzie spędzali czas wolni szczęściarze, miejscowa i przyjezdna cyganeria, wielbiciele modnego w Europie burżuazyjnego relaksu. Jak powiedział Pinigin, zabrzmią piosenki w języku polskim, białoruskim, hebrajskim. Znajdzie się też miejsce na zabawne historie. Moja wyobraźnia dodaje kankan, namiętności miłosne i coś magicznego, nie mającego nazwy.
Jak będzie, pokaże premiera.
Walentyna Żdanowicz
