А таму ўсялякае імкненне да міру вітаецца. У гэтым сэнсе добрым прыкладам сталі мінскія дамоўленасці па ўрэгуляванні ваеннага супрацьстаяння на Украіне.
Роўна год назад былі заключаны мінскія пагадненні, якія сталі пунктам адліку ва ўрэгуляванні канфлікту ва Украіне. Бяссонная ноч, якую правялі ў Мінску кіраўнікі еўрапейскіх дзяржаў Ангела Меркель, Франсуа Аланд, Уладзімір Пуцін і Пётр Парашэнка, можна сказаць, увайшла ў падручнікі гісторыі... Сёння гучыць шмат самых розных ацэнак пра ход мінскага працэсу, але незалежна ад тону як удзельнікі канфлікту, так і назіральнікі сходзяцца ў адным: гэта — механізм урэгулявання, альтэрнатывы якому няма. І роўна праз год Мінск ізноў стаў месцам сустрэчы “нармандскай чацвёркі”, толькі ўжо ў экспертным складзе. Аналітыкі, палітолагі, прадстаўнікі даследчых цэнтраў і палітычных фондаў з Расіі, Украіны, Германіі, Францыі збіраліся на міжнародную канферэнцыю “Мінскі дыялог” для дыскусіі аб дасягненнях і будучых выкліках.
На гэтую тэму глядзіце публікацыю “Мінск акрэсліў дарогу да міру”.
Час імклівы. Два месяцы года ўжо мінулі. І яны павінны пайсці ў залік таго, што зроблена на карысць. Зрэшты, аналітыкі ўсё яшчэ вызначаюць асноўныя складнікі галоўных напрамкаў. На іх думку, у 2016 годзе ключавымі для беларускай знешняй палітыкі застаюцца тэмы бяспекі, дыверсіфікацыі эканомікі і павышэння свайго статусу як міратворца. У кантэксце расійска-беларускіх адносінаў асаблівая ўвага будзе нададзена сумеснаму пераадоленню крызісных з’яў, з якімі сутыкнуліся эканомікі, асабліва на фоне пагаршэння знешнеэканамічнай кан’юнктуры і падзення сусветных цэн на нафту. Менавіта па гэтай прычыне Мінск і Масква ў межах Саюзнай дзяржавы маюць намер рэалізоўваць пакет антыкрызісных мераў.
Галоўныя рызыкі для Беларусі, на погляд экспертаў, сёння ляжаць у эканамічнай сферы. Таму для афіцыйнага Мінска задача задач гэтага года заключаецца ў тым, каб максімальна дыверсіфікаваць рынкі збыту беларускай прадукцыі. На гэта нацэлены не толькі службы маркетынгу прадпрыемстваў-экспарцёраў, Гандлёва-прамысловай палаты, але і ўсе сілы МЗС. Акрамя таго, сёлета перад дзяржавай стаіць пытанне рэформ у эканоміцы і яе мадэрнізацыі. Толькі ў такім разе можна будзе павялічыць прыток замежных інвестыцый і тэхналогій.
Беларусь у гэты няпросты для сусветнай палітыкі і эканомікі 2016 год уступіла як дзяржава, якая значна павялічыла сваю рэгіянальную вагу і значэнне. Гэта абумоўлена як міратворчымі намаганнямі Мінска па арганізацыі перагаворнай пляцоўкі для пошуку вырашэння ўкраінскага крызісу, так і нейтральнай ваенна-палітычнай пазіцыяй. З улікам пралангацыі дзеяння Мінскіх пагадненняў на 2016 год беларуская сталіца па-ранейшаму захавае за сабою гэты статус.
Новыя рэаліі патрабуюць новых падыходаў. У цэлым Мінск зацікаўлены паглыбляць эканамічнае ўзаемадзеянне з заходнімі краінамі, і тут перспектыўным крокам можа быць распрацоўка новага пагаднення аб партнёрстве і супрацоўніцтве паміж Беларуссю і ЕС, які ўлічвае яе членства ў ЕАЭС.
Вялікія надзеі Беларусь таксама ўскладае на ўдзел у кітайскай ініцыятыве Эканамічнага пояса Шаўковага шляху. Па выніках візіту ў Мінск старшыні КНР Сі Цзіньпіна ў маі мінулага года краіне была адведзена стратэгічная роля ў рэалізацыі гэтага маштабнага праекта ва Усходняй Еўропе. Для беларускага знешнепалітычнага парадку дня актуальнай застаецца ідэя “інтэграцыі інтэграцый”. Менавіта ў яе кантэксце Беларусь будзе выбудоўваць свае адносіны з іншымі інтэграцыйнымі ўтварэннямі і вырашаць актуальныя праблемы, у тым ліку ў трохвугольніку Расія — Украіна — ЕС. Бо менавіта ў супрацоўніцтве, а не ў канфрантацыі заключаецца залог паспяховага пераадолення тых крызісных тэндэнцый, з якімі сёння сутыкнуліся многія краіны.
Віктар Харкоў
