У Дзяржаўным музеі гісторыі беларускай літаратуры ладзілася вечарына “Шлях да Быкава” Май, чэрвень, ліпень для беларусаў заўсёды праходзяць пад знакам памяці, удзячнасці абаронцам Айчыны. Дарэчы, сёлета будзе адзначацца 200-годдзе пачатку Айчыннай вайны 1812 года, у якой удзельнічалі дзясяткі тысяч нашых суайчыннікаў. У кожнай беларускай сям’і помняць “ваенныя” даты: 9 Мая, 22 чэрвеня, 3 ліпеня... Культурная грамадскасць згадвае ў такі час і пра Васіля Быкава, па кніжках якога многія спазнаюць суровую праўду вайны і яе антычалавечую сутнасць. Вось і на нядаўняй вечарыне ў Дзяржаўным музеі гісторыі беларускай літаратуры гаварылася, што для Быкава вайна была не толькі выпрабаваннем кожнага на чалавечнасць, але і мерай яго чалавечай годнасці.
Цікавасць да асобы і творчасці пісьменніка па-ранейшаму велізарная: пра яго пішуць, да твораў звяртаюцца крытыкі, літаратуразнаўцы, мастакі, кінадраматургі, рэжысёры. Неяк, дарэчы, народны паэт Беларусі Рыгор Барадулін казаў, што Васілю Быкаву ўдаецца весці гутарку з народамі ўсіх пяці кантынентаў. Увогуле ж моцнаму, творчаму сяброўству Васіля Быкава і Рыгора Барадуліна больш за сорак гадоў. З тых стасункаў нарадзілася кніга прозы і паэзіі “Калі рукаюцца душы”. Урыўкі з яе, а таксама іншыя вершы Барадуліна чытаў на вечарыне заслужаны артыст Беларусі Эдуард Гарачы. Музычныя творы ваенных гадоў выконваў лаўрэат усебеларускіх і міжнародных фестываляў, самадзейны кампазітар і паэт Міхась Слізкі.
Вечарына ў музеі праходзіла пад яскравым барадулінскім эпіграфам: “Васільком у жыце Беларушчыны/ Назаўсёды застанецца Быкаў!” Госці музея пазнаёміліся з выставай “Васіль Быкаў. Шлях, вызначаны лёсам”, паглядзелі дакументальны фільм рэжысёра Сяргея Ісакава “Я раскажу вам пра вайну”.
Іван Іванаў
