Так атрымалася, што прыпеўкі, дасланыя вамі за апошні час, амаль усе, як кажуць, “з перцам”. Не, слоў непрыстойных у іх няма, але тэма — адносіны палоў, ды ў розных інтэрпрэтацыях... Вясна так дзейнічае, ці што? Зрэшты, з песні (а тым больш з прыпеўкі) слоў не выкінеш, творчасць гэта — ваша, значыць, самая што ні ёсць народная. А яна без “перцу” ніколі не абыходзілася (мо таму і запомнілася, і дажыла ў вуснай форме да нашых дзён). Так што спявайце, усміхайцеся і дасылайце свае творы. Прыпеўка — самы ёмкі жанр, у чатырох радках можна высмеяць і сквапнага, і п’яніцу, і залётніка, і злодзея, и бюракрата. Тое, што вы ўмееце гэта рабіць, шаноўныя чытачы, мы нават не сумняваемся. Пішыце — будзем спяваць разам!
Ваша “Народная газета”.
Мікола КАМАРОЎ, Мінск:
Есть в частушках слова кстати,
Но совсем не для печати.
Тем они и хороши,
Что поются от души.
Если кум до кумы
Судака тащит,
Видно, чем у жены,
Уха кумы слаще
Гелена СТРАШЫНСКАЯ, вёска Сукневічы, Смаргонскі раён:
Усе дзяўчаты як дзяўчаты,
А мая як рэзгіны:
Дзве нядзелі па вяселлі,
А ў яе ўжо хрэсьбіны.
Не усё па горы плакаць,
Не усё па ім тужыць!
Па пацёмачку паплакаць,
На людзях вясёлай быць.
Ніна БАРЫСАВА, аграгарадок Альшанка, Чашніцкі раён:
Перхоть мужу извести —
Нынче дело плевое.
А вот как бы нарастить
Что-нибудь толковое?
Я по выставке ходила,
Не могла никак понять:
Краски, что ли, не хватило,
Чтоб трусы нарисовать?
Народны ансамбль народнай музыкі і песні “Крынічанька”, г Барань:
Нашы дзеўкі ўсё спяваюць
То пра секс, то пра любоў,
Мужыкоў ім не хапае, —
І тут крызіс надышоў.
Нашы хлопцы ходзяць з парай,
Я адзін хаджу, як пень,
Надакучылі ўсе дзеўкі,
Мне да іх цягацца лень.
Канстанцін КАРНЯЛЮК, Віцебск:
Я по милому скучаю —
Выпиваю чашку чаю.
А когда скучает он —
Хлещет, сволочь, самогон.
Любоў ВАЙТАНЕЦ, Браслаў:
Ах, любоў, ах, любоў —
Атамная сіла!
Майго мілага ўсю ноч
Па сялу насіла.
