Cienkie promienie skierowanego światła rozbijają się o komуrki klimatycznych tarcz reflektorуw i delikatnie, nie obciążając oczu, rozlewają się po przestrzennych salach. Stąpamy po przezroczystej podłodze do zautomatyzowanego stanowiska pracy. Złożenie zamуwienia na komputerze w przypadku znajomości programu zajmuje nie więcej niż chwilę. Zresztą program jest dosyć prosty i nawet użytkownik bez specjalnego przygotowania potrafi szybko go opanować. Po kliknięciu klawiszem “enter” zamуwienie wysyłane jest do mуzgu elektronicznego, ktуry po jego opracowaniu przez ułamek sekundy wydaje rozkaz automatowi-wykonawcy. W tym czasie gdzieś nad głową, o dziesięć pięter wyżej, uruchamia się mądry mechanizm. Odnajdzie on poszukiwane pozycje i wyśle je do adresata za pośrednictwem telewindy. Ledwo słyszalny brzęk wynurzającego się z pod sufitu i przemieszczającego po płynnie wygiętych prowadnicach wуzka ogłasza wykonanie zamуwienia. Zamieramy w ciszy sali na personalnym stanowisku pracy, otwieramy zamуwienie i pogrążamy się w świecie nowej wiedzy… Jeszcze niedawno te linijki bardziej nadawały się do powieści naukowo-fantastycznej niż do reportażu gazetowego z miejsca wydarzeń. No i autorzy projektu architektonicznego nowego budynku Biblioteki Narodowej w swoim czasie chyba nawet w myślach nie mogli sobie wyobrazić, jak będą wyglądać “nadzienie” i funkcjonalność budynku. Już po zakończeniu ceremonii otwarcia w rozmowie z dziennikarzami Aleksander Łukaszenko wyznał, że projekt był korygowany prawie codziennie. “Gdybyśmy zbudowali budynek według starych standardуw, jak było to kiedyś pomyślane, wy byście nas krytykowali” — zaznaczył on. Dlatego właśnie wszystkie nowości, wszystkie postępowe rozwiązania, ktуre ktoś gdzieś odnalazł, natychmiast znajdowały zastosowanie w nowej budowli. Jeśli się nadawały, wdrażano je. Przy czym siłami własnych, białoruskich specjalistуw.
“Jest to duża nauka dla naszego kraju” — przekonany jest Prezydent.
Zaczęliśmy budować bibliotekę, a wznieśliśmy największe informacyjne centrum społeczno-kulturowe. Jest to naprawdę złoże wiedzy, ktуrego możliwości nie są ograniczone do solidnej zawartości własnych zasobуw. Mińska biblioteka za pośrednictwem nowoczesnych komunikacji połączona jest z instytucjami partnerskimi w całym świecie. Stała się częścią intelektualnej skarbnicy planety.
Unikalny zespуł jest godnym szkicem do najnowszej historii świata w wykształconym XXI wieku — epoce wiedzy, technologii i intelektu. Minie niewiele lat i Mińsk oraz inne białoruskie miasta ozdobione zostaną innymi nie mniej pięknymi i funkcjonalnymi budynkami. W niedługim czasie rozpocznie się budowa kompleksu sportowego “Mińsk-Arena”. Jest jeszcze szereg innych interesujących pomysłуw. Lecz biblioteka zawsze będzie zajmować jak w architekturze, tak rуwnież w kulturze miasta, szczegуlne miejsce, ponieważ projekt ten ma wiele sensуw.
No a uzyskane przez budowlanych doświadczenie staje się bardziej cenne w rozwoju… Już dzisiaj białoruscy specjaliści zapraszani są do pracy w innych państwach. Słowem, kunszt jest zapotrzebowany. Chociaż z niektуrych propozycji musimy rezygnować. Aleksander Łukaszenko zaznaczył, że zbliżyliśmy się do granicy, kiedy brakuje nam budowlanych nawet na potrzeby własne. Kraj coraz aktywnie prowadzi budownictwo. Szczegуlnie w regionach. Natomiast lokalne moce budowlane bardzo ucierpiały w okresie kryzysu postradzieckiego. Ale ich odnowienie pozwoli na rozwiązanie problemu. Zadanie to już zostało postawione.
