У вандроўку — у чацвер. Дарога ў культуры ўсходніх славян была надзелена мноствам рытуальных і сакральных функцый.

Яна стала тым месцам, у якім найбольш выразна праяўляюцца лёс чалавека, яго доля, поспех, шчасце.

  • Поспех у дарозе прадказвала сустрэча з каровай, сабакам, ваўком, чалавекам, які нясе поўныя вёдры вады, бяздольным чалавекам. Няўдалай чамусьці лічылася дарога пры сустрэчы са святаром, з цяжарнай ці нядаўняй парадзіхай, з чалавекам, які ідзе з пустымі вёдрамі, пахавальнай працэсіяй, а таксама кошкай, зайцам, змяёй. 
  • Сустрэча вясельнага поезда і пахавальнай працэсіі была вельмі непажаданай.
  • Асаблівым аб’ектам увагі ў народнай культуры стала скрыжаванне дарог, усе магчымыя месцы іх разгалінавання, перасячэння дарог і варотаў, мяжы вёскі, моста і іншых перашкод.
  • Народная традыцыя па-рознаму ставілася да кожнага дня тыдня. Лічылася, што найбольш спрыяльнымі для адпраўлення ў далёкую дарогу з’яўляюцца аўторак і чацвер; асабліва няўдалым — панядзелак.
Заметили ошибку? Пожалуйста, выделите её и нажмите Ctrl+Enter