Tak uważa mieszkaniec Sachalinu Maksim Osidułow, który wstąpił na uniwersytet w Mińsku
Кiedyś po edukację stołeczną Michaił Łomonosow udał się z kolumną rybacką za niemal tysiąc wiórst prawie na piechotę. Teraz dyplom nie wymaga takich ofiar — samolot dostarczy w dowolne miejsce na świecie. Po otrzymaniu zadania redakcji, aby dowiedzieć się, jak wygląda życie rosyjskich studentów na Białorusi, nasza korespondentka znalazała studenta, który przyjechał do Mińska dosłownie z samego “końca świata”.
Przez dwa lata Maksim Osidułow mieszka w Mińsku. Student trzeciego roku wydziału gospodarczego Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego jest już przyzwyczajony do rytmu mińskiego, ale na wakacje wyjeżdża: rodzice czekają na Sachalinie:
— Po studiach będę kierownikiem spraw międzynarodowych. To teraz poszukiwany kierunek. Uczymy się specjalności na przykładach pracy różnych skutecznych firm — rosyjskich, białoruskich, zachodnich. Specjalność jest uniwersalna, przydatna w każdej dziedzinie działalności. Na przykład, niedawno byłem stażystą w firmie sprzedaży oprogramowania.
— Wyspa Sachalin — to ryby i owoce morza. Ty, jako przyszły ekonomista, prawdopodobnie, przeliczyłeś rentowność takiego biznesu, na przykład, z Białorusią?
— Oczywiście, myślę o tym, jak można zorganizować logistykę między dwoma krajami. Samolotem, z przesiadką, lotu — dziewięć godzin. Konieczne jest przedstawienie sytuacji w Jużnosachalińsku, badanie lokalnych potrzeb w białoruskich towarach. Myślę, że Białorusini potrzebują ryb, kawioru. Tutaj to wszystko jest, delikatnie mówiąc, nie takie. Odkarmiam się świeżymi owocami morza, tylko kiedy wracam do domu.
Dlaczego z mnóstwa uniwersytetów Maksim wybrał Białoruski Uniwersytet Państwowy? Istotną rolę w tym odegrali znajomi rodziców chłopca, zawodowi sportowcy, którzy wcześniej przenieśli się do Mińska. Ich opowieści o Białorusi spodobały się rodzinie Maksima. Wielu z jego kolegów wstąpili na uczelnie Chabarowsku, on postanowił spełnić swoje dawne marzenie — by żyć w Europie:
— Na początku myślałem, aby wstępować w Moskwie czy Petersburgu. Ale gdy odwiedziłem Mińsk, postanowiłem, że pozostam w tym mieście. Tu jakość kształcenia jest na wysokim poziomie, i mniej krzątaniny. Ponadto, o Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, najlepszej białoruskiej uczelni, wiedzą i na Dalekim Wschodzie.
Tutaj, jeśli powiem kolegom, że odwiedziłem Polskę lub Czechy, nie będzie dla nikogo zaskoczeniem. A na Sachalinie taki wojaż — wydarzeniem, dla nas Europa — prawdziwą daleką zagranicą!
Ale kiedy pomieszkałem z dala od domu, zacząłem prawdziwie doceniać swój Daleki Wschód: góry, ocean, wspaniałą naturę. Wcześniej wszystko wydawało mi się powszednim.
Nawiasem mówiąc, jest na uczelni jedynym studentem z Sachalinu. I kiedy Sachaliński Uniwersytet Państwowy umówił się z Białoruskim Uniwersytetem Państwowym o współpracy, Maksimowi zaproponowano honorową rolę przedstawiciela wyspy. Studentowi taka “dyplomatyczna” misja pochlebia!
— A czym spodobała się Białoruś?
— Spokojni ludzie, piękna architektura. Miło po prostu spacerować po ulicach Mińska, siedzieć w kawiarni, pójść do klubu z przyjaciółmi. Podoba mi się, że studencka wioska, w której mieszkam, — to nowoczesny kompleks, a nie brudny akademik.
W wolnym czasie Maksim gra w nowo powstałej grupie muzycznej. Jest zawodnikiem-lekkoatletą. I teraz stara się zachowywać swoją formę, chodzi do hali sportowej.
Student chce poznać całą Białoruś. Dopiero z ośrodków obwodowych widział tylko Mohylew i Homel. Zapewnia, że tak szybko, jak to będzie możliwe, obowiązkowo uda się do Brześcia, Grodna:
— Wtedy będę mógł słusznie twierdzić, że widziałem Państwo Związkowe od Sachalinu do Brześcia.
A propos
Każdego roku do białoruskich uczelni wstępuje około dwóch tysięcy rosyjskich studentów. Z nich prawie połowa — do Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego.
Swietłana Dewiatkowа
