Na przykład, w 2007 roku 10% obywateli Białorusi chcieliby żyć w odtworzonym ZSRR, podczas gdy w ich własnym kraju bez zjednoczenia z jakimś innym państwem — 21%. Według najnowszych sondaży, przeprowadzonych przez Instytut Socjologii Narodowej Akademii Nauk, zdecydowana większość ludności — 74,9% — uważa, że od czasu uzyskania niepodległości państwowej kraj stał się niezależnym i samodzielnym państwem.
Przyczynę takich transformacji znany socjolog z Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji Christian Herpfer, który niedawno odwiedził Mińsk, przedstawił bardzo prosto: “Jeśli wspominać Białoruś 20 lat temu, to wtedy wszyscy mówili o niepewności swojej przyszłości. W latach 90-tych ludzie mówili: nie wiemy, co będzie i co się stanie z moją rodziną. Wśród ludności była wielka nostalgia za Związkiem Radzieckim — za jego systemem gospodarczym, emeryturami, stabilnością. Teraz, 20 lat później, możemy mówić o zwiększeniu poczucia stabilności, pewności swojej przyszłości, przyszłości swojej rodziny i dzieci, poczucia bezpieczeństwa. I byłej nostalgii staje się mniej”.
Ciekawe wnioski, prawda?
Ale bez integracji w naszych czasach nie można. I taka jej forma jak Związek Rosji i Białorusi nadal pokazuje swoją wartość. W Mińsku niedawno odbyło się posiedzenie Najwyższej Rady Państwowej Państwa Związkowego. Na niektóre jego szczegóły warto zwrócić uwagę. A mianowicie: po raz pierwszy od grudnia 2010 roku Mińsk przyjmował posiedzenie Wysokiej Rady Państwa Związkowego Białorusi i Rosji. Porządek dzienny takich przedsięwzięć jest zwykle tradycyjny. Rozpatrywane są wyniki wykonania budżetu ubiegłego roku i zatwierdzany jest główny dokument finansowy na nowy okres. W polu widzenia tak samo program uzgodnionych działań w polityce zagranicznej. Do nowych punktów można zaliczyć analizę wykonywania zadań pierwszorzędnych w rozwoju Państwa Związkowego. Odpowiedni program został przyjęty na lata 2014-2017. Jak widać, regulamin jest całkiem wykonywalny. Jednak była jedna osobliwość tego spotkania. Została uwarunkowana skomplikowanym tłem zagranicznym. Aleksander Łukaszenka, jak zawsze, nazywał rzeczy po imieniu. Integracja dzisiaj poddaje się próbie. Nie najlepszą rolę w tym odgrywa globalna niestabilność gospodarcza. Z tym, że to poważne ryzyko, zgodził się Władimir Putin.
A o tym, że i Mińsk, i Moskwa uważają, że projekt związkowy jest ważny, mówi też i zatwierdzenie ogólnego budżetu w tej samej objętości. Tak czy inaczej, chociaż to jest trudne, a 6 mld rosyjskich rubli pójdzie na dofinansowanie około 40 wspólnych programów.
Bardziej szczegółowo o osobliwościach związkowych można dowiedzieć się z naszej publikacji “Zdecydowane spojrzenie w przyszłość”.
Jednak Białoruś dziś opiera się na integracji wielowektorowej. W tym europejskiej. Literalnie w ubiegłym miesiącu zaczyna być aktywna. Mińsk już odwiedził szereg przedstawicieli Unii Europejskiej. Dopiero prowadzi się dialog z wymianą poglądów. Ale jest nadzieja, że dialog ten doprowadzi do bardziej namacalnych — pragmatycznych i konstruktywnych — porozumień.
Wiktor Charkow
