Лясун (лесавік, лешы, ляшак, лясны чалавек, лясны гаспадар, лясны дзед, ляснік, лесавы) — у народнай культуры славян стаў гаспадаром лесу, звычайна надзелены рысамі варожасці ў адносінах да чалавека.
- Аб паходжанні лесуноў у народзе было некалькі меркаванняў. Лічылася, што яны — людзі, на якіх быў насланы праклён (у першую чаргу — маці). З распаўсюджваннем хрысціянства ўзнікла павер’е, што лесавікі (як і дамавікі, вадзянікі і іншая нячыстая сіла) — гэта анёлы, якіх Бог скінуў з нябёсаў, яны трапілі ў лясы і ператварыліся ў лясных духаў.
- Па народных уяўленнях, лясун быў “карнікам” за вольныя ці нявольныя грахі чалавека. З тых часоў у размове славяне маглі сказаць: “пайшоў ты да лешага” ці ў гневе вымавіць: “каб цябе ляшак задраў”.
- Лесуны не столькі шкодзяць людзям, колькі проста гарэзуюць. Але іх гарэзлівасць іншым разам становіцца бядой для чалавека. Напрыклад, грыбамі і ягадамі лясун можа завесці чалавека ў непралазныя мясціны, дзе можна застацца назаўсёды.
- У народзе лічылі, што самы надзейны сро-дак ад гарэзаў лесавіка — адзенне, апранутае на левы бок. Таксама раілі тым, хто згубіўся ў лесе, сесці на пень, корч і абуць боты з правай нагі на левую, рукавы — з правай рукі на левую і г.д.
