Часнок называлі “цудоўнай кветкай бессмяротнасці”, магічным ахоўным сродкам. У традыцыях шматлікіх народаў часнок сімвалізаваў мужнасць і моц. Таму воіны перад бітвай вешалі на шыю вязанкі часнаку. Старажытныя егіпцяне лічылі часнок свяшчэннай раслінай. Тры дні на месяц яны прымалі настоі з часнаку, каб ачысціць арганізм ад шкодных рэчываў. Для ўсіх старажытных народаў Еўропы часнок — абярэг ад нячыстай сілы і вампіраў. У адным траўніку напісана: “Ад водару часночнага бегае ўсялякі гад атрутны”.
- У хатах вешалі вязанкі часнаку, каб захаваць дамачадцаў і гаспадарку ад нячыстай сілы.
- Народныя лекары раілі нарывы і скулы лячыць вараным і тоўчаным часнаком. Часнаком лячылі ад глістоў і іншых паразітаў.
- Месца ўкусу камара ці пчалы трэба было памазаць свежым сокам часнаку — боль хутка сціхне, і не будзе прыпухласцей.
- Аднак злоўжываць часнаком нельга — пагаршаецца зрок і працаздольнасць нырак.
