(Працяг. Пачатак у № 207.)
Становіцца зразумелым, што ўсе рытуальныя моманты, звязаныя са смерцю чалавека, з яго пераходам з аднаго стану ў іншы стан, маркіраваліся белым колерам. Але ж такім самым пераходам з аднаго свету ў другі, з аднаго стану ў другі стан з’яўляюцца і нараджэнне, і хрышчэнне дзіцяці, а таксама падрыхтоўка і правядзенне вясельнай урачыстасці.
Разам з тым, як вы ўжо заўважылі, побач з белым заўсёды прысутнічаў чырвоны колер — колер жыцця, самы надзейны і самы распаўсюджаны абярэг. Усё тое, што неабходна было захаваць, абараніць і пакінуць у стане спакою ці стабільнасці, знаходзілася ў шчыльным кантакце з чырвоным колерам: хлеб, рукі маці ці бацькі, дзіця і г.д.
У народнай медыцыне наяўнасць рэчаў чырвонага колеру была складовай часткай пры лячэнні рожыстага запалення, спалохаў, сурокаў, рэўматызму і г.д. Абярэгамі хаты сталі чырвонае велікоднае яйка, галінка рабіны, сарваная 21 верасня. Самым надзейным абярэгам для чалавека з’яўлялася чырвоная нітка ці чырвоны пояс. Святым месцам у хаце быў “чырвоны” кут.
Калі праз прызму ўсяго вышэйзгаданага паглядзець на асноўныя рытуальныя дзеянні правядзення вясельнага абраду, то можна ўбачыць такую заканамернасць: усе дзеянні, звязаныя з жаніхом і нявестай (тымі, хто перажывае рытуальную “смерць” і пераходзіць у новы статус), будуць пазначаны белым колерам, усё тое, што звязана з бацькамі, хатай, хлебам (тымі, хто не змяняе свой статус), будзе прамаркіравана чырвоным колерам.
(Заканчэнне будзе.)
