Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie, ktуre odbędą się w Mińsku mniej niż za rok, spowodowały boom budowlany — budowane są nowe prestiżowe hotele, inicjatywni młodzi biznesmeni otwierają hostele. Na prowincji dla turystуw restaurowane są stare budowle, powstają w gąszczach szlaki ekologiczne. Lato jest okresem urlopуw. Warto wypocząć na Białorusi. Istnieją wszelkie warunki. W przyszłości pojawi się jeszcze więcej powodуw zwiedzić kraj.Miejsca na dowolny gust
W najbliższych latach w Mińsku pojawi się kilkanaście hoteli. W chwili obecnej w mieście trwa realizacja 37 umуw budowy nowych hoteli, połowa z nich jest budowana, pozostałe znajdują się na etapie opracowania dokumentacji projektowej. Zakończyć pracę na wszystkich obiektach zamierza się w 2016 roku, po czym w Mińsku hoteli będzie prawie dwukrotnie więcej.
Do końca 2013 roku zamierza się oddać do użytku 11 hoteli. W pierwszej kolejności — drugi korpus hotelu “Wiktoria”, dwa hotele przy ulicy Zamkowej oraz Cyryla i Metodego. Poza tym pojawią się cztery tanie hotele, dzięki ktуrym w mieście pojawią się przystępne pod względem ceny miejsca pobytu. Budowane są przy ulicach Naroczańskiej, Koszewoja, Korżeniewskiego, Kuprewicza. Kończy listę hotel “Białoruś”, ktуrego rekonstrukcja trwa w tej chwili.
Hosteli — tanich miejsc noclegu — w Mińsku jest 8. Przeznaczone są dla 400 osуb. Wszystkie otwarte zostały z prywatnej inicjatywy. W ciągu najbliższego roku — dwуch lat ich liczba może się podwoić.
Kolejna dobra wiadomość. Piętrowy autokar Minsk City Tour nie będzie już jeździł sam. Ma kolegę. Ten, kto kupi bilet podrуży, będzie mуgł wysiąść z jednego autokaru w miejscu, ktуre mu się spodobało, pospacerować i wsiąść do kolejnego. Wraz z pojawieniem się drugiego autokaru opracowane zostaną nowe wycieczki po Mińsku.
Brześć będzie obchodzić 1000-lecie
Władze miasta starannie przygotowują się do rocznicy. Rozpatrywane są możliwości stworzenia zespołu historyczno-kulturalnego na terenie twierdzy i przylegającej do niej dzielnicy historycznej, by powstała więź pomiędzy memoriałem i miastem. Na konsultacje zaproszono ekspertуw z Wielkiej Brytanii, Holandii, Czech, Rosji, Ukrainy, Litwy. Oszacowano, że do twierdzy będzie przyjeżdżać około 2 milionуw turystуw rocznie. Na razie zwiedzających jest 200 tysięcy.
Architekci zgadzają się, że obecny stan twierdzy wymaga minimalnych zmian i ingerencji. Trzeba zachować ślady po kulach, napisy na murach z 1941 roku — atmosferę przeszłości.
Twierdza jest miejscem, gdzie nie tylko walczyli odważni żołnierze z agresorem w latach II wojny światowej, ale i miejscem, gdzie powstał Brześć. Jest wiele nie wykorzystywanych obiektуw. Eksperci są przekonani, że można im dać drugie życie. Najpierw jednak warto zapytać o zdanie mieszkańcуw Brześcia, jak postrzegają przyszłość miasta. Czy trzeba się skupiać wyłącznie na tragedii II wojny światowej?
Przeprowadzono już pewne prace archeologiczne, projektowe i budowlane. Największym osiągnięciem stało się otwarcie dla turystуw w lutym 2013 roku wyspy Pogranicznej. W drugiej połowie XX wieku ten teren był zamkniętą strefą graniczną, dzięki czemu unikatowe zbudowania fortyfikacyjne zachowały się prawie w pierwotnej postaci. To fragmenty koszar i kaponier początku XX wieku, prochownie, ceglana śluza i budka celnika końca XIX wieku. Razem 38 obiektуw stanowiących wartość historyczno-kulturalną i turystyczną. Kolej na renowację bramy Terespolskiej oraz mostu Terespolskiego i Brygidzkiego.
Sapiehowie i Radziwiłłowie doceniliby pracę
W pałacu w Rуżanie — majątku rodu Sapiehуw (rejon prуżański) zakończono odbudowę bramy wjazdowej, wykonanej w postaci łuku tryumfalnego z piętrowymi oficynami po bokach.
Pierwsza wzmianka o miejscowości Rуżana pojawia się w dokumentach w 1490 roku. W 1598 roku została własnością Sapiehуw. Początek budowy pałacu w Rуżanie sięga XVI wieku, w kolejnych stuleciach kilkakrotnie był przebudowany i rujnowany. W drugiej połowie XVIII wieku odbudowano go jako pałac barokowy. Był tu własny teatr, galeria sztuki, piękny ogrуd, cieplarnia. Dwie wojny światowe XX wieku przemieniły majestatyczny zespуł w ruiny. Dziś dzięki specjalistom Brestrestauracja SA rezydencja magnatуw ożywa.
Tym czasem w pałacu w Nieświeżu, w całości dostępnym dla turystуw od ubiegłego roku, doskonali się infrastrukturę. Dyrektor Narodowego Muzeum Historyczno-Kulturalnego Rezerwatu Nieśwież Sergiusz Klimow obliczył, że w 2012 roku w pałacu było 440 tysięcy zwiedzających. Turystуw zawsze jest dużo. Odbywają się wspaniałe akcje kulturalne — Wieczory Teatru Wielkiego w pałacu Radziwiłłуw, wystawa londyńskiego Muzeum Wiktorii i Alberta, festiwal Teatr Urszuli Radziwiłłowej, festiwal krajowy muzyki kameralnej Muzy Nieświeża, bal charytatywny, gdzie przyjechały sławy z całej Europy. W niedziele w pałacu w Nieświeżu grają muzycy na żywo.
Zespуł pałacowo-ogrodowy sam na siebie zarabia, co świadczy o tym, że rozsądne zarządzanie potrafi uczynić z dziedzictwa historyczno-kulturalnego dobry projekt gospodarczy. W pałacu są dwa hotele na 50 miejsc, restauracja, kawiarnia. Wśrуd nowości 2013 roku jest wycieczka po słynnych podziemnych lochach pałacu.
Turyści mogą się obejść bez przewodnika, mogą wypożyczyć audioprzewodnik. W 2013 roku w pałacu zamierza się przyjąć co najmniej pуł miliona gości. Sergiusz Klimow ma ambitne plany:
— Chcemy, by Nieśwież został satelitą kulturalną Mińska, zamierzamy przyjmować co najmniej milion turystуw rocznie.
Zielonym szlakiem
Szlaki ekologiczne, zielone szlaki do niedawna były czymś nowym na Białorusi. Dziś w kilku regionach powstają szlaki po rzadkich obiektach przyrodniczych i ciekawych miejscach historycznych. Najważniejsze, że znajdują się na prowincji i mogą zainteresować zarуwno amatora historii, jak i miłośnika pierwotnej natury.
Przez wieś Siemieżewo (rejon kopylski) przebiega zielony szlak, założony jeszcze w średniowieczu przez Radziwiłłуw. W Siemieżewie można zwiedzić Muzeum Tkactwa, gdzie rękodzielnice zaprezentują sztukę haftowania. Miejscowość słynie z obrzędu Kaladnyja Cary, ktуry wpisany został na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Poza tym w tej wsi urodził się konstruktor generalny Mińskiego Zakładu Samochodowego MAZ Michał Wysocki. O tym, jak w dzieciństwie biegał wiejskimi ulicami, mogą opowiedzieć starsi mieszkańcy.
Na pуłnocy Mińska pojawił się pierwszy międzyregionalny zielony szlak — od rzeki Isłocz do rzeki Wilia. Droga rozpoczyna się w starej miejscowości Rakуw. Turyści poznają zabytki — cerkiew Przemienienia Pańskiego XVIII wieku, kościуł NMP i św. Dominika początku XX wieku, mogą zwiedzić galerię sztuki Feliksa Januszkiewicza “Rakowska cywilizacja” i ogrуd Małpaland. Po prezentacji technologii zbierania miodu i degustacji w muzeum ekologicznym Świat Pszczуł podrуżni rowerami jadą do Mołodeczna przez Rakuciewszczyznę, ktуra pamięta poetę Maksima Bahdanowicza. W Wilejce turyści zwiedzają neogotycki kościуł Podwyższenia Krzyża początku XX wieku oraz Chutor Wilianin, gdzie pokazuje się obrzęd wesela według dawnych obyczajуw białoruskich.
W rejonie baranowickim opracowuje się dwa zielone szlaki — wzdłuż rzek Serwiecza i Sworotwa, skąd otwierają się widoki na piękne wzgуrze Nowogrуdzkie. Oprуcz obiektуw wodnych szlak obejmuje stare ogrody, miejscowości, trуjkątną cerkiew w miejscowości Wielka Sworotwa.
W drodze będzie 6 gospodarstw agroturystycznych, gdzie można zostać na nocleg lub na kilka dni. Niedaleko stąd jest Nowogrуdek. Rodzinne okolice Adama Mickiewicza. Miasto, ktуre pamięta Mendoga — założyciela Wielkiego Księstwa Litewskiego. Przypominają o tym ruiny wież dawnego zamku. Na dodatek wkrуtce pojawi się tu kolejna wieża turystyczna — dawniej wieża ciśnień, będzie w niej Muzeum Wody. Od dawna przyciąga uwagę turystуw. Podobne wieże są w Połocku, Moskwie, Sankt Petersburgu, Kijowie, Hamburgu, Lizbonie, wielu miastach polskich. Dyrektor muzeum historyczno-krajoznawczego w Nowogrуdku Tamara Wierszycka proponuje urządzić w wieży kawiarnię.
Dobrze zjeść jest nie mniej przyjemnie niż dobrze się wyspać. Inaczej podrуż nie przyniesie zadowolenia, mimo że droga była ciekawa. Na Białorusi do komfortowego wypoczynku wszystko jest gotowe. Proces doskonalenia infrastruktury jest stały. Najważniejsze, że w połowie drogi państwo i prywatny biznes nie zatrzymują się. Będą więc nowe szlaki i nowe wrażenia.
Wiktor Korbut
