Что-то стало холодать,
Стало замораживать,
Стало некого любить,
Не за кем ухаживать.
Говорят, что я страдала.
Верно — исстрадалася:
Было сорок килограмм,
Шестьдесят осталося.
Полюбила я его его,
А он не целуется.
А любовь без поцелуя
Скоро позабудется.
Спасибо “Народной газете” за замечательную рубрику. Всем ее читателям посвящаю строки:
Желаю вместе с датами,
Годами опаленными,
Влюбленным стать женатыми!
Женатым — быть влюбленными!
Константин КОРНЕЛЮК, г.Витебск
Наш колхоз “Доманы”
Не очень богатый.
Чтоб купить себе штаны,
Надо три зарплаты.
Виктор БОГОРОДОВ, деревня Пудовка Дрибинский район
Падзяліў няроўна Бог,
Што было і колькі змог:
Аднаму — гору прысмакаў,
А другому — дулю з макам.
Хто ідзе ў грамадзе
І куды яна ідзе?
Калі хочам людзьмі звацца,
Трэба ж імі заставацца.
Мікола КАМАРОЎ, г.Мінск
“Маю родную “Народную газету”, любіміцу, выпісваю з першага дня яе выхаду ў свет, — расказвае ў сваім лісце Гелена Захараўна з вёскі Сукневічы Смаргонскага раёна. — Запаўняю квітанцыю адразу на паўгода. З вялікай цікавасцю чытаю ўсе матэрыялы. Я — інвалід працы, але, нягледзячы на немаладыя гады, не засмучаюся. Вось вырашыла паўдзельнічаць у конкурсе прыпевак. Я вас усіх люблю”.
Я мілому гаварыла,
Каб пабрыў ён бараду:
“Не пабрыеш бараду,
Я пабрытага знайду”.
Кажуць, што я баявая!
А я не цураюся.
Аднога з розуму звяла,
Другога збіраюся.
Кажуць, што платкі — разлука,
Я мілому дала два.
Не платкі нас разлучылі,
Нас сяброўка развяла.
Ой, сяброўка дарагая,
Калі любіць нас адзін,
Мы такога ўхажора
На базары прададзім.
e-mail:Kuzmich@ng.by
