Свинья под Дубом вековым
Наелась желудей досыта, до отвала;
Наевшись, выспалась под ним;
Потом, глаза продравши, встала
И рылом подрывать у Дуба корни стала…
Безумоўна, вы здагадаліся, што гэта ўрывак з байкі Івана Крылова «Свіння пад Дубам». Цяпер пачытайце, як яна гучыць у перакладзе на беларускую мову. Яго зрабіў Кандрат Крапіва:
Свіння пад Дубам векавым
Пад’ела жалудоў уволю, да адвалу,
Паспала, ўлёгшыся пад ім;
Пасля, прадраўшы вочы, ўстала
І лычам падрываць карэнне ў Дуба стала.
«Ты ж можаш дрэву так пашкодзіць, —
Стаў з Дуба воран ёй даводзіць. —
Аголіш карані, яно зусім усхне».
«Хай сохне. Клопат вельмі мне, —
Свіння спакойна адказала. —
Каб большай не было бяды.
Без Дуба пражыву, абы мне жалуды:
Ад іх на мне таўсцее сала».
«Няўдзячная! — прамовіў Дуб ёй тут. —
Каб угару магла падняць ты лыч хоць мала,
Дык гэтага ніколі б не сказала,
Бо жалуды ж на мне растуць».
Ёсць невукі — чаго таіць?
Другі дык на чым свет стаіць
Навуку і вучоных лае,
Хоць сам іх працу спажывае.
Цяпер вашай увазе звычайныя пераклады:
богатырь, исполин — волат
коготь — кіпцюр
путешествие — падарожжа
забава, наслаждение — уцеха
леший — лясун
хлопотный — клапатны
яркий, быстрый — зыркі
суждение — меркаванне
надежда — надзея
этаж, ярус — паверх
кустарь — саматужнік
прочность — трываласць
хозяйничанье — уходжванне
тьма — цемра
насущность — надзённасць
шмель — чмель.
На сёння досыць. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.
