Сярод простага люду ніколі не паважалі тых, хто пераядаў, заседжваўся доўга за сталом. У свядомасці славян існавала ўяўленне аб тым, калі чалавек есць шмат, быццам за дваіх, то за яго спінай знаходзіцца нячыстая сіла.
- Калі ежу раскладвалі па талерках, то з’ядаць трэба было ўсё, інакш, лічылася, той, хто пакідае ежу, страціць сваё здароўе і дабрабыт. Шырока бытавала меркаванне аб тым, што чалавек, які даядае чужы кавалак хлеба, “перахоплівае” чужую сілу і здароўе.
- Існавала строгае патрабаванне: есці адзін кавалак хлеба можна было толькі мужу і жонцы. Але пры гэтым лічылі: калі жанчына даядае хлеб пасля мужа, то ён будзе “бегаць” за ёю, і наадварот.
- Прыкмячалі: калі адзін з удзельнікаў трапезы закашляўся, то нехта спяшаецца ў госці; калі чалавек выпусціў з рук ежу — яму нехта зайздросціць.
- Да завяршэння сямейнай трапезы з-за стала можна было выйсці толькі з дазволу гаспадара. Пасля завяршэння сямейнай трапезы абавязкова неабходна было выказаць падзяку Нябёсам і прыбраць посуд, інакш ноччу ў хаце будзе “піраваць” нячыстая сіла.
- Залатое правіла народнай культуры патрабавала: аддаючы з хаты прадукты харчавання, напрыклад хлеб, малако, муку, памятайце, што нельга аддаваць апошняе, іначай сам застанешся ні з чым.
