«Тесто любит хороший вымес!»: как готовятся к Пасхе католики

Пірагі растуць на радасць

Надыходзіць адно з самых важных у хрысціянстве свят — Вялікдзень. Падзеі гэтага года ўнеслі значныя карэктывы ў яго святкаванне: усе сваякі не змогуць сустрэцца за адным сталом, каб павіншаваць адзін аднаго. Але тое, што будуць нават на адлегласці звязвацца па тэлефоне, абменьвацца фота з велікоднымі кошыкамі, — дакладна. Мы зазірнулі на кухню да незвычайнай сям’і і даведаліся пра галоўныя сакрэты смачных страў.

Кірыл, Ганна і Аляксандра працавалі за кухонным сталом з 12 раніцы да поўначы, каб зрабіць толькі палову таго, што будзе на велікодным стале.

Дзень сустрэчы

Скажу з парога шчыра: сям’я Красніцкіх — знаходка! Звініць тонкім галаском 3-гадовы Эдгар, адцягваючы ад справы 17-гадовага брата Кірыла, які дапамагае маме рабіць «пальцам пханую» каўбасу, а 22-гадовая Аляксандра робіць фатаграфіі працэсу. Мама Ганна прызнаецца: тое, што адбываецца сёння напярэдадні падрыхтоўкі да Вялікадня, — выключэнне. Часцей за ўсё яна адна гатуе пірагі: «Цеста любіць цішыню, цяпло і адны рукі». Звычайна яна кладзе дзяцей спаць і адпраўляецца на кухню мясіць цеста. Калі пад 3 гадзіны ночы пірагі гатовыя, хавае іх у шафу — падалей ад хлапчукоў. Але, вядома, раніцай уся сям’я з першым удыхам смачнага паху, які разносіцца па кватэры, разумее: мама спякла пірагі!

Для рулета Ганна наразае свініну з сальнымі прожылкамі пластамі, адбівае. Соліць, перчыць, дадае хатнюю заправу на кожны «дыванок» мяса. Укладвае на яго моркву стружкай, сечаны часнок і пасыпае гарошкам.

Пакуль Ганна падрыхтоўвае інгрэдыенты для першай стравы — каўбасы, — слухаю гісторыю сям’і. Ганна і Алег пазнаёміліся ў электрычцы на Вялікдзень 24 гады таму! Прычым свята было тады ў адзін дзень для каталікоў і праваслаўных. Ганна прадстаўляла апошняе веравызнанне, а Алег — каталік. З часам Ганна так прывыкла хадзіць з мужам у касцёл, што палюбіла яго ўсім сэрцам. Уся сям’я шмат гадоў наведвае касцёл Святога Сымона і Святой Алены ў Мінску, які ў гэтым годзе зноў будзе ўпрыгожаны да свята. Аляксандра і Кірыл хадзілі туды ў нядзельную школу, а Эдгар, хоць пакуль і малы, проста вельмі любіць бываць там. Цікава і тое, што дзяцей сям’я Красніцкіх назвала па каталіцкім царкоўным календары, так што не здзіўляйцеся, што ў малога такое прыгожае і незвычайнае імя. Эдгар для сям’і — сапраўдны цуд: з’явіўся на свет, калі Ганне было ўжо 45 гадоў, а Алегу — 52.

Трохгадовы Эдгар задае вясёлы настрой на кухні.

— Касцёл для дзяцей як родны. Зараз, калі мы на самаізаляцыі, нават Вербніцу праводзілі з нашым касцёлам анлайн, — Ганна дастае кілаграм свініны, паўкіло сала і перакручвае ўсё гэтае дабро на мясарубцы. Дадае хатнюю заправу: каляндру, кмен, перац, часнок. — У суботу з дзецьмі не пойдзем у касцёл, будзем зноў анлайн — слухаць малітву, Божае слова. Муж хоча на дзённую службу, можа, і сходзіць.

Веды ў спадчыну

Ганна дастае сур’ёзны агрэгат: старэнькую ручную кухонную машынку з каўбаснай трубкай, якую атрымала ў спадчыну ад бацькоў. Менавіта пры ручной працы са спецыяльнымі нажамі і сеткамі захоўваецца сок мяса ў самой страве. Кішку для каўбасы Ганна купляе ў магазіне, прамывае яе, дадае крыху вады, нацягвае кішку на трубку машынкі і запаўняе мясам і салам. Скруцілі, завязалі і адправілі ў маразільнік. Сям’я вялікая — шмат што трэба рабіць пра запас.

Эдгар і Кірыл дапамаглі накруціць адразу 3 сярэднія каўбаскі па 70 сантыметраў, а яшчэ сардэлек для малыша.

— Я родам з Клецка, дзяўчына вясковая: ведаю, як і што гатаваць па беларускіх традыцыях. Больш за ўсё ў нас такую каўбасу ў сям’і любяць у выглядзе мачанкі з блінамі, — Ганна дастае наступны кавалак мяса, для іншай стравы. Разам са сваёй брыгадай памочнікаў яна бярэцца за прыгатаванне вясковага велікоднага рулета. Спрытна распачынае гатаваць і трэцюю страву — мяса ў гліняным гаршчочку з марынадам з маянэзу і смятаны... Пах неверагодны! На Вялікдзень гаршчочак з драўлянай лыжкай паставяць у сярэдзіну стала: кожны будзе сабе накладваць столькі, колькі захоча.

22-гадовая Аляксандра працуе праграмістам. Дарэчы, яна неаднаразова на конкурсах прыгажосці была першай віцэ-міс. Стройная і пры гэтым есць маміны кулічы, каўбасу і рулеты.

Ну і, вядома, нас чакае пах духмяных булак! Звычайна сям’я Красніцкіх выпякае па 11—12 пірагоў да Вялікадня — для сяброў, знаёмых, калег.

— Гэты рэцэпт мне расказала шэф-кухар у дзіцячым садку. Ведаеце, які сакрэт добрых булак? Ніколі не запісваць рэцэпт для кагосьці: чалавек сам павінен слухаць і запісваць яго. Інакш нічога не атрымаецца, — Ганна падключае дзяцей да гатавання, тлумачыць: важна выконваць усе этапы замесу, прасейваць муку і выграваць духоўку. Яна бярэ дрожджы — 50 грамаў, дадае цёплае малако, 50 грамаў цукру, чакае, калі з’явяцца бурбалкі, якія лопаюцца. Пасля Эдгару дазваляюць дадаць шклянку мукі. Замешвае ўсё мама. Затым закрывае льняным ручніком і чакае, калі рошчына падымецца.

Гаспадыня дома давярае дзецям рабіць узоры на велікодныя кулічы.

— Правяраць яе гатоўнасць трэба толькі драўлянай лапаткай або пальцам, — раіць гаспадыня дома. — Калі рошчына ўпадзе, узбіваем 1,5 шклянкі цукру з бялкамі трох яек, дадаём дробку солі і пачак ваніліну. Зноў усё вымешваем і дадаём 100—150 грамаў растопленага сметанковага масла. Вымешваем!

Ганна дадае прасеяную праз сіта муку — каля кілаграма — і зноў пачынае мясіць: «Цеста любіць добры вымес!» Атрымліваецца як пластылін. Падзяліла на часткі для формачак. У духоўку! Шмат этапаў павышэння тэмпературы на пэўны час... А дзеці таксама за справай — робяць упрыгажэнні: каласкі, ружачкі... Калі мама скажа, булкі змажуць, абкладуць зверху ўпрыгажэнні і зноў адправяць у духоўку. У самым канцы — цукровы сіроп на астылы пірог. Смачна есці!