Незалежна ад таго калі менавіта адзначалі пачатак новага каляндарнага года, людзі стараліся зрабіць гэта годна, бо верылі, што як сустрэнеш Новы год, так яго і пражывеш. Таму да гэтага дня аддавалі ўсе даўгі, не сварыліся, не плакалі...
На працягу многіх стагоддзяў існаваў цудоўны навагодні рытуал, накіраваны на дабрабыт сям’і. Як пішуць фалькларысты Янка Крук і Аксана Катовіч, за 15 хвілін да завяршэння старога года ўся сям’я сядала за стол, каб падзякаваць яму за ўсё добрае, а таксама пакінуць у ім усе набытыя беды і праблемы. Гаспадар браў гліняны посуд, наліваў вады і ставіў на сярэдзіну стала. Усе, хто прысутнічаў, працягвалі левую руку і з хвіліну трымалі яе над гліняным посудам, пры гэтым у думках аддаючы вадзе ўсё тое, што не падабалася ў старым годзе. Пасля гэтага ваду вылівалі на вуліцу праз парог. Прычым вылівалі так, каб назаўтра выпадкова самім жа ці каму-небудзь з гасцей не наступіць на гэта месца і не забраць сабе ўвесь выліты негатыў. Роўна ў поўнач зноў набіралі ваду ў той жа посуд. На гэты раз усе выцягвалі над ім правую руку, прамаўляючы пра сябе пажаданні шчасця, здароўя, поспеху, даўгалецця, сямейнай гармоніі, дабрабыту і гэтак далей. Пасля рытуальны посуд пускалі па коле і кожны павінен быў выпіць сваю «долю».
Чаму не паўтарыць гэты бяскрыўдны рытуал сёння? Усё ж лепш, чым глытаць паперку, на якой напісаны жаданні, і запіваць яе шампанскім.
mila@sb.by
