З цікавай ініцыятывай прыехаў у Беларусь украінскі мастак Міхайла Кублік
Сівабародага, у класічным мастакоўскім берэце чалавека з уважлівым позіркам прывёў у рэдакцыю Віктар Камісарук, намеснік старшыні праўлення Усеўкраінскага саюза беларусаў. Гэтая суполка, дарэчы, падключылася да міжнароднага мастацкага праекта. Яно і зразумела: беларусы Украіны — за пашырэнне рознабаковых кантактаў паміж краінамі. А ідэя Міхайлы Кубліка такая: пабудаваць мост — мастацкі ды мастакоўскі — паміж Украінай і Беларуссю.
Міхайла Кублік і Віктар Камісарук сустрэліся ў Мінску
Пунктам адліку ў тым будаўніцтве стане выстава карцін, прысвечаных Беларусі, у Днепрапятроўску. Там Міхайла Аляксеевіч, член Нацыянальнага саюза мастакоў Украіны, нарадзіўся, жыве і працуе. У 1991-м закончыў мастацка-графічнае аддзяленне Ленінградскага педінстытута імя Герцэна. Піша ў розных жанрах, любіць архітэктурны жывапіс ды і саму прыгожую архітэктуру. Як прызнаўся госць, яго ўвесь час цягнула ў сярэднявечныя кварталы любых гарадоў. Пасля распаду СССР ён вырашыў напісаць серыю карцін і тым самым у адным праекце як бы паяднаць родную яму Украіну з Беларуссю і Расіяй. Ужо напісана каля 200 карцін: храмы, замкі, сакральныя месцы...
Зрабіць персанальную выставу “Зямля праваслаўных славян” мастак задумаў у 2013-м. З прапановай быў у Культурным цэнтры Украіны ў Маскве, і там яе падтрымалі. Аднак пазней паміж краінамі пачаліся непаразуменні, і выстава ў Маскве не адбылася. Руку дапамогі мастаку тым часам працягнулі актывісты рэгіянальнага грамадскага аб’яднання Днепрапятроўскай вобласці “Беларусы Прыдняпроўя” — ёй кіруе Валерый Каралёў. З іх падтрымкаю ў горадзе рыхтуецца персанальная выстава карцін Міхайлы Кубліка, прысвечаная святыням Украіны і Беларусі. На ёй будзе амаль 80 карцін-акварэляў. Гэта, сцвярджае аўтар, толькі частка праекта “Украіна — Беларусь. Сакральныя святыні славян”. У яго ёсць працы, прысвечаныя каменным будынкам Беларусі XII-XV стагоддзяў, якія і цяпер — візітныя карткі гарадоў і месцаў, наведаных мастаком. Ёсць пейзажы, краявіды Беларусі. “Жыхарам Днепрапятроўска цікава ж пабачыць, як выглядае беларуская зямля, яе прыгажосць, — гаворыць Міхайла Кублік. — Як мастак заўважу: у нас вельмі шмат агульнага, але ёсць і адрозненні, якія, праўда, адразу і не разгледзіш. Напрыклад, восень ваша не падобная на восень ва Украіне, Расіі. Тут іншым колерам жоўкнуць бярозы. У Расіі гэта яркі, амаль цытрынавы (лимонный) колер, у Беларусі — далікатныя мяккія адценні жоўтага”.
Карціна Міхайлы Кубліка “Беларусь. Гродна”. 2012 г.
Ён спадзяецца, што выстава ў Днепрапятроўску паспрыяе паглыбленню культурных сувязяў паміж краінамі. За ёй, мяркуе, будуць вернісажы мастакоў не толькі Украіны, але і Беларусі. Дзеля таго Міхайла і прыязджаў у Мінск. “Варта гэтую выставу зрабіць не проста маёй выставай, — разважае ён. — Вось хай бы з яе пачалася цэлая акцыя па аднаўленні тых культурных сувязяў, якія былі раней, а цяпер неяк паразгубіліся”. Мастак сустракаўся з кіраўніцтвам Палаца мастацтва, работнікамі Міністэрства культуры, калегамі з Саюза мастакоў Беларусі. Разам абмяркоўвалі, як далей супрацоўнічаць. Бо, па словах госця, за апошнія 25 гадоў не было ніводнай міждзяржаўнай выставы прафесійных мастакоў Беларусі ды Украіны.
