Пад чужую дудку
Хоць думак рой у галаве,
Ды толькі ведаю, няйначай:
Той прыпяваючы жыве,
Хто пад чужую дудку скача.
Вось дык поспех!
Артыстцы аж дзесяць букетаў
Ўручылі ў фінале канцэрта.
Ды хіба дзе знойдуцца сведкі,
Што муж ёй купіў тыя кветкі.
Ці трэба падмога?
— Што б ты рабіў, мой дарагі зяцёк,
Каб на мяне напаў раптоўна воўк?
— А што яшчэ рабіць пры гэтым мне?
І сам воўк з вамі справіцца ўпаўне!
«Мастак»
— Аж пяць глушцоў я змог забіць
Адзіным стрэлам.
— Ты — мастак.
Я не патраплю трапна так.
Аднак
Не горш магу зманіць.
Душа ці мяса?
— Твой боршч зусім нясмачны, Ала.
Мо што не так зрабіла часам?
— Ды я душу ў яго ўсю ўклала!
— Ты б, зрэшты, лепш паклала мяса.
Анатоль ЗЭКАЎ
Карыкатура Міколы ГІРГЕЛЯ
