Пасля заканчэння палявання стрэльбы неабходна разрадзіць.
Разам са снежнем закончыцца сезон загоннага палявання на капытных. Ліміты на здабычу жывёл ужо на сыходзе, а вось жадаючых разнастаіць навагодні стол стравамі з дзічыны яшчэ хапае. Каб папярэдзіць браканьерства і іншыя парушэнні, дзяржаўныя інспектары аховы жывёльнага і расліннага свету зараз актыўна правяраюць, як выконваюцца правілы правядзення загонных паляванняў. Разам з імі выправілася ў рэйд карэспандэнт «Р».
Наогул, на мінулых выхадных у краіне працавала 59 рэйдавых груп, якія праверылі 66 паляўнічых брыгад. Выяўлена 13 парушэнняў правілаў палявання, у тым ліку 2 парушэнні, якія маюць прыкметы крымінальнага злачынства. Так, пад Верхнядзвінскам вялося незаконнае паляванне на дзіка, а ў Жыткавіцкім раёне егер перавозіў тушу лася, не закрыўшы працэдуру дазволу.
Між іншым, загоннае паляванне — сур’ёзнае мерапрыемства, якое прадугледжвае шэраг правілаў. Так, усе яго ўдзельнікі абавязкова павінны мець пасведчанні на права палявання і нашэння зброі, сапраўдную квітанцыю аб аплаце дзяржаўнай пошліны. Перад пачаткам палявання ўсе гэтыя дакументы павінен праверыць у кожнага кіраўнік брыгады, якім часцей за ўсё бывае мясцовы егер ці паляўніцтвазнавец. Ён жа клапоціцца аб наяўнасці пуцёўкі, дзе ўказваецца від жывёлы, якую маюць намер сёння ўпаляваць, а таксама асобным бланкам — дазвол на здабычу кожнага экзэмпляра. Гэтыя дакументы строга нумарныя, і лічбы кожнага абавязкова ўносяцца ў пуцёўку.
— Аб здабычы жывёлы адразу трэба паведаміць кіраўніку палявання, — шматлікія нюансы добра ведае Аляксей Сырцоў, намеснік начальніка Мінскай абласной інспекцыі. — На месцы, дзе яна ўпала, праводзяць працэдуру закрыцця дазволу на здабычу: указваюць прозвішча паляўнічага, назву мясцовасці, квартал, від жывёлы і яе кошт па прэйскуранце. Без гэтага паляванне працягвацца не можа, нават калі ёсць дазвол яшчэ на некалькі жывёл. Але ў азарце паляўнічыя часам пра гэта забываюцца. Здараецца, што пры дазволе на адстрэл, скажам, аднаго лася не могуць спыніцца і б’юць некалькіх, а потым спрабуюць нелегальна вывезці тушы — гэта ўжо сапраўднае браканьерства. Бывае, застрэляць дарагога трафейнага лася, а ў дакументах указваюць, што быў ён нетрафейны. Для параўнання: лось-сяголетак каштуе 300 рублёў, дарослы, на рагах якога менш за тры «сукі», — 600, а сталы, магутны, з галінастымі рагамі бывае і даражэйшы за 1000.
Аляксей Сырцоў правярае пуцёўку, дазвол на здабычу і талоны.
З неба сыплецца снежная крупа, лясныя дарогі раскіслі, але наш магутны джып бадзёра чапляецца шынамі за слізкую гразь. Інспектары-прыродаахоўнікі ведаюць, дзе звычайна праходзяць загонныя паляванні, і ўважліва ўглядаюцца ў дарогу, каб не прапусціць сляды машын.
Брыгаду паляўнічых знаходзім у гушчары недалёка ад вёскі Ганчароўка Смалявіцкага раёна. Вакол здабытага лася згуртавалася чалавек дзесяць, большасць з іх у шапках колеру «вырві вока»: салатавых, аранжавых, ружовых. Гэта не мода, а адна з мер бяспекі.
— Вас вітае мінская абласная інспекцыя! — прадстаўляецца Аляксей Сырцоў. — Хацелася б праверыць законнасць палявання.
Спачатку вывучаюцца дакументы, якія прадастаўляе кіраўнік. Як у іх і заяўлена, сёння здабыты адзін лось — дакладней, ласіха-сяголетак. Асаблівая ўвага — талонам, якія прыкладаюцца да бланка дазволу: яны выдаюцца кожнаму, хто будзе везці мяса. Абсалютна на ўсіх павінны быць прастаўлены сённяшняя дата і подпіс, каб выключыць магчымасць іх выкарыстання ў іншы дзень, пры незаконнай здабычы. Потым паляўнічыя падыходзяць, каб прад’явіць асабістыя дакументы Аляксею Сырцову і старшаму дзяржаўнаму інспектару Аляксандру Гладзілаву. Пасля таго як паляўнічыя сыходзяць з адведзеных ім месцаў, дзе кожны чакае жывёлу, неабходна разрадзіць зброю. Гэта таксама праверым, як і адпаведнасць яе нумароў указаным у дакументах.
Прыўзняты пасля ўдалага палявання настрой не псуецца: і паперы, і стрэльбы ўва ўсіх аказваюцца ў парадку.
— Мы сёння бачылі як мінімум сем ласёў! — эмацыянальна расказвае егер. — Яны нас ледзь не затапталі!
Паляўнічы Андрэй, якому сёння пашанцавала больш за іншых, расказвае, што палюе з 1983 года, у Забайкаллі даводзілася нават на мядзведзя хадзіць. Дарэчы, здабываць ласіх паляўнічыя не вельмі любяць:
— Няхай жывуць, яны ж для нас будуць цялятак прыносіць! Але сёння не разабраўся, самачка гэта ці малады бязрогі самец, — далекавата бегла.
