I dla nas, i dla was

Opinia publiczna zajmuje tк lub inne stanowisko, odk±d Piotr I uczyniі swoj± їon± Martк Skawroсsk± i powoіaі obcokrajowcуw, aby budowali nowe paсstwo. Pујniej maіїeсstwa z obcokrajowcami staіy siк modne, wystarczy powiedzieж, їe na pocz±tku wielu XX krew dynastii Romanowуw byіa w 80 procentach niemiecka, duсska itp. Pујniej szanse Sіowian na miкdzykontynentalnym rynku matrymonialnym a to rosіy, a to znowu malaіy. W pozycji zerowej zatrzymaіy siк one w roku 1947, kiedy ustawa Rady Najwyїszej zabroniіa szukaж swojej poіуwki poza granicami ojczyzny. Apogeum nast±piі za¶ w momencie rozpadu ZSRR, kiedy burz±c wszystko na swojej drodze na Zachуd i Wschуd ruszyі niepohamowany nurt narzeczonych — kobiet i mкїczyzn. Proszк siк zastanowiж: w agencji “Moskiewski zwi±zek” w kolejce po ksiкcia staіo w pewnym momencie 200 (!) tysiкcy kandydatek. Teraz jeste¶my na nowym poziomie spirali — obsesja na punkcie obcokrajowcуw powoli wraca do swoich normalnych granic. Przynajmniej na Biaіorusi.

Poіуwka — moja

Miсski miejski Urz±d stanu cywilnego jest swojego rodzaju Mekk± dla par miкdzynarodowych. Co roku bierze siк tu okoіo 2000 ¶lubуw i jest juї tradycj±, їe w co trzecim zwi±zku narzeczona albo narzeczony s± obywatelami innych paсstw. Jak powiedziaіa nam kierowniczka Urzкdu stanu cywilnego pani Nadzieja Reucka, w ci±gu piкciu lat rodzinк na Biaіorusi zaіoїyli przedstawiciele 82 paсstw. I Nadzieja Stiepanowna wierzy, їe w 99 przypadkach ze stu s± to maіїeсstwa prawdziwe, nie wyrachowane i nie fikcyjne. A takie byіy niestety miкdzynarodowe ¶luby na pocz±tku lat 90.

— Nie ukrywam — wtedy zawarcie zwi±zku maіїeсskiego byіo tylko pretekstem do wyjazdu — opowiada Nadzieja Reucka. — Niektуre panny mіode od razu ogіaszaіy: chcк tylko wyjechaж, a tam juї znajdк sobie kogo¶ lepszego. To, їe nie chodzi o prawdziwe uczucie, dawaіo siк wyczuж od razu. Proszк sobie wyobraziж tak± parк: on ma 80 lat, ona — 25. Ale zgіaszaj±c siк do wziкcia ¶lubu i tak udaj± miіo¶ж, trzymaj± siк pieszczotliwie za rкce. A poznali siк na jakiej¶ wycieczce zakupowej kilka tygodni temu… Inaczej jest teraz. Obecnie maksymalna rуїnica wiekowa pomiкdzy panem a pann± mіod± wynosi 15 lat, jest to, їe siк tak wyraїк, standard europejski. I poznaj± siк teraz cywilizowanie — w delegacjach, na wystawach, na jakich¶ miкdzynarodowych imprezach. Nie ma wcze¶niejszego nastawienia, їe trzeba siк uczepiж obcokrajowca rкkami i nogami, a dalej niech ¶wiat siк zawala. Dzisiaj, jak ja to widzк, najwaїniejsze s± jednak wzajemne uczucia.

W їyciu bywa rуїnie. W ten sposуb od pocz±tku pracownicy Urzкdu stanu cywilnego staraj± siк usposobiж pannк mіod±. Przede wszystkim, їe wyjeїdїa ona do paсstwa z inn± kultur±, z inn± mentalno¶ci±. Czasami panna mіoda odczuwa to w bardzo komicznych sytuacjach tuї przed uroczyst± ceremoni±. I tak, na przykіad, czeka pan mіody–muzuіmanin na swoj± narzeczon± przed rejestracj± ¶lubu, a ona wci±ї siк nie pojawia. Okazuje siк, їe ona teї na niego czeka, tylko w domu, їeby — zgodnie z naszymi tradycjami — pan mіody j± wykupiі. A zgodnie z tradycj± muzuіmaсsk± paсstwo mіodzi w ogуle nie powinni siк widzieж przed ¶lubem! Ale s± rуwnieї inne niuanse, powaїniejsze. Jedynym krajem, w stosunku do ktуrego panny mіode szczegуlnie siк uprzedza i nawet wymaga siк specjalnego potwierdzenia, їe kobieta zapoznaіa siк z panuj±cym tam ustawodawstwem, jest Syria. Tam zawarty na Biaіorusi ¶lub moїe zostaж uznany za niewaїny.

Rуїni ludzie w rуїnych czasach znajduj± swoje szczк¶cie za granic±. Szczegуlny przypadek stanowi± zwi±zki zawierane pomiкdzy tak zwanym “paсstwem mіodym w wieku podeszіym”. Ich historie s± tak wzruszaj±ce, a uczucia — tak prawdziwe, їe pracownicy Urzкdu stanu cywilnego ciesz± siк za nich z caіego serca. Za tak±, na przykіad, 75letni± Amerykankк Mary i jej rуwie¶nika Lwa. Kiedy¶ los ich rozdzieliі, okazali siк po rуїnych stronach oceanu, ale w koсcu miіo¶ж zwyciкїyіa. Mary wiozіa do Miсska wybran± z miіo¶ci± sukniк ¶lubn±, buty, a bagaї znikі na lotnisku. Kiedy nieszczк¶liw± walizkк w koсcu odnaleziono, przyszli paсstwo mіodzi omalїe nie taсczyli z rado¶ci. Nadzieja Reucka my¶laіa, їe ta para bкdzie najstarsza w historii ¶lubуw miкdzynarodowych, ale w tym roku rekord zostaі pobity. ¦lub w Urzкdzie stanu cywilnego wziкli 87letni pan mіody i 47letnia panna mіoda. I ich oczy teї nie kіamaіy…

Trzymajcie kobietк!

Powiada siк, їe marzenie o ksiкciu zza oceanu najbardziej tkwi w tych osobach, ktуre widziaіy zagranicк tylko w swoich marzeniach i serialach i naiwnie oczekuj± od Anglikуw wyj±tkowej uprzejmo¶ci, od Francuzуw — bіyskotliwego humoru, od Niemcуw — zaradno¶ci... Pујniej ciкїko jest zdawaж sobie sprawк z tego, їe wszyscy “ksi±їкta” s± zwykіymi ludјmi, czasami w niczym nie lepszymi od Piotrka z s±siedniej klatki. Ja osobi¶cie mogк przytoczyж tyle samo przykіadуw zarуwno udanych zwi±zkуw miкdzynarodowych, jak i nie udanych. Na jednej szali wagi, na przykіad, znajduje siк historia wdowy, matki dwojga dzieci, ktуra wyruszyіa po szczк¶cie do dalekiej Australii. Miejscowy Simon obiecaі jej spokуj przy domowym ognisku. Ale przyszіo jej mieszkaж w przyczepie budowlanej, pујniej musiaіa bі±kaж siк po spoіecznych przytuіkach… Czy w oczach potencjalnych rosyjskich narzeczonych jej dramat zostanie zrуwnowaїony przez idealne maіїeсstwo 30letniej Nadi? Jej krewni іapali siк za gіowк: “Arab! Koszmar! Bкdziesz nie їon±, lecz przysіug±!”. Teraz natomiast ziкж o niewymawialnym imieniu jest traktowany jako syn. A mieszkance Miсska, Kati, odwrotnie — z Arabem nie poszczк¶ciіo: zacz±і od tego, їe kazaі їonie zakіadaж chustк, a pујniej jak Otello oklejaі drzwi ta¶m± klej±c±. Cуї, moїe trzeba trochк inaczej sformuіowaж pytanie. Dlaczego to, co draїni jedne ¶wieїo upieczone cudzoziemki — їycie bez przyjaciуі i zmywanie naczyс w stoj±cej wodzie, caіkiem zadowala inne? Dlaczego na leczenie їony-Rosjanki, absolutnej alkoholiczki, m±ї- Szwed nie їaіuje ani czasu, ani pieniкdzy, a jego kumpel wygoniі narzeczon± z dzieckiem z domu ze sіowami: “Znudziіo mi siк was utrzymywaж”?

Patrz±c z boku nie znajdziemy odpowiedzi na te pytania, poniewaї szczк¶cie jest tak nieprzewidywalnym ptakiem, їe nigdy siк nie wie, gdzie siк go zіapie. Za kilka tygodni wylatuje do Japonii jeszcze jedna w przeszіo¶ci “rosyjska narzeczona”, obecnie za¶ — їona przedsiкbiorcy z miasteczka Imbari. Byіa mкїatk± tutaj, wielu uwaїaіo jej zwi±zek za udany. Ale nie powiodіo siк — z sympatycznym, mіodym, utalentowanym mкїem. Powiodіo siк gdzie indziej — z nie mіodym juї, pulchnym Japoсczykiem. On po prostu ubуstwia swoj± Olк, jest ona dla niego jak delikatne naczynie, ktуre moїe siк stіuc od dowolnego nieostroїnie wypowiedzianego sіowa. “Proszк popatrzeж, jak± mam їonк” — mуwi kaїdemu, kto wchodzi do jego domu. Ona za¶ wiezie do Japonii worek m±ki razowej, aby wіasnorкcznie udowodniж mкїowi, jak smaczny jest biaіoruski chleb. I wiecie co, Ola, jak sama mуwi, podpisaіaby siк pod zdaniem, ktуre czкsto spotyka siк w ankietach agencji matrymonialnych — “wygl±d, wiek i charakter nie maj± znaczenia”. A co ma — niech na ten temat dyskutuj± powie¶ciopisarze.

Przepustka do raju

Їeby zwi±zaж swуj los z obcokrajowcem bкdziesz potrzebowaж wiкcej dokumentуw, niї zwykle, przecieї zawarcie takiego maіїeсstwa regulowane jest prawem zarуwno narodowym, jak i miкdzynarodowym.
Obcokrajowiec powinien przedstawiж dokument toїsamo¶ci. Z reguіy jest to narodowy paszport, zarejestrowany w organach spraw wewnкtrznych. Do niego doі±cza siк oficjalne tіumaczenie na jeden z paсstwowych jкzykуw Republiki Biaіoru¶.

Zagraniczny pan mіody (panna mіoda) rуwnieї musi przedіoїyж za¶wiadczenie o braku przeszkуd do zawarcia maіїeсstwa, wydane przez upowaїnion± instytucjк lub konsulat paсstwa, obywatelem ktуrego on lub ona jest. Przy czym dokument ten naleїy zalegalizowaж i przetіumaczyж na jкzyk rosyjski zgodnie z odpowiedni± procedur±.

Osoby, ktуre wcze¶niej przebywaіy w zwi±zku maіїeсskim, powinny przedstawiж dokument o jego niewaїno¶ci — albo postanowienie s±du o rozwodzie, albo ¶wiadectwo ¶mierci, albo — co zdarza siк bardzo rzadko — za¶wiadczenie o uniewaїnieniu maіїeсstwa. Taki dokument naleїy zalegalizowaж, przetіumaczyж i potwierdziж notarialnie.

Marina Poniatowska