Хто для каго?
Скажу я ўсім віноўнікам
Загубленых надзей:
Не людзі — для чыноўніка,
Чыноўнік — для людзей.
Аб’еліся
Якія дзікія амбіцыі
Ізноў у гора-апазіцыі...
Аб’еліся, відаць, салодкаю
Чужой зялёнаю падкормкаю.
Пра дзівакоў і мышалоўку
Карысна нагадаць для дзівакоў,
Што рай чакаюць ад чужых дзядзькоў:
Яшчэ мае дзяды-аднавяскоўцы
Казалі: «Сыр дармовы —
у мышалоўцы».
Пра дах
У блюзнераў забугорных
З’ехаў дах, відаць, ушчэнт,
Раз эсэсаўцам сягоння
Адкрываюць манумент.
