Менш чым тры тыдні засталося да заканчэння нашага конкурсу “Твае хлебныя словы”. Свае работы можна дасылаць да 10 лістапада ўключна. Вынікі падвядзём напярэдадні Дня работнікаў сельскай гаспадаркі і перапрацоўчай прамысловасці. А пакуль працягваем прадстаўляць вам, паважаныя чытачы, нашых удзельнікаў. “Твае хлебныя словы” — спаборніцтва, якое не засяроджвае ўвагу на ўзросце ўдзельнікаў і іх прафесіях. Для нас важна атрымаць якасныя творы пра хлебаробства.
Адным з такіх, як нам падалося, можна назваць песню, якую даслала рамеснік з Пружан Святлана Кудлач. Даведалася пра конкурс “Хлебныя словы” з інфармацыйнага партала sb.by і спецыяльна да спаборніцтва напiсала песню “Паклон хлебаробам”. Нягледзячы на тое, што жыццёвы шлях Святланы звязаны з культурай, паўтары гады таму аўтар пачала спрабаваць сябе ў паэзіі. А дасланы на конкурс твор — прысвячэнне яе бацьку Івану Кудлачу. Яшчэ ў дзяцінстве Іван Аляксандравіч працаваў памочнікам камбайнера ў свайго бацькі Аляксандра Іосіфавіча ў былым саўгасе “Свеклавічны” (вёска Маляўшчына Нясвіжскага раёна). Потым многія гады бацька Святланы Кудлач шчыраваў у сельскай гаспадарцы ў якасці інжынера-механіка.
Мы атрымалі добры твор і ад доктара тэхнічных навук, прафесара Беларускай дзяржаўнай сельскагаспадарчай акадэміі Аляксандра Клачкова. Для яго конкурс “Твае хлебныя словы” стаў падставай дапрацаваць свой верш “Спелы колас”, які першапачаткова рыхтаваў аўтар да “Дажынак” у Горках. Аляксандр Віктаравіч — наш пастаянны чытач, сябруе з “Сельской газетой” ужо больш чым дзесяць гадоў. Друкаваўся на старонках выдання як навуковец. Лёс трывала звязаў Аляксандра Клачкова з аграрнай навукай: яго інтарэс — праектаванне камбайнаў і іншай сельскагаспадарчай тэхнікі. Прафесар падрыхтаваў шэсць кандыдатаў тэхнічных навук. А з зямлёй і хлебаробствам шлях паэта звязаны з дзяцінства: Аляксандр Віктаравіч добра памятае, як усё пачыналася, калі вучнем 8—9-х класаў працаваў на зернетаку роднага калгаса “Іскра”, што ў вёсцы Ваўкавічы Чавускага раёна.
Таццяна УСКОВА, «СГ»
Святлана КУДЛАЧ
Паклон хлебаробам
Вакол азiрнуўшы
прасторы,
Убачыш удалечынi
Прыбраныя ў ладныя строi
Буйныя абшары зямлi.
Працуюць старанна,
руплiва
Камбайны ў межахпалёў.
Плывуць над залочанай
нiвай
Па хвалях высокiх хлябоў.
Прыпеў:
Вядома спрадвеку,
Як з самыхдалёкiхчасоў
Душой чалавека
Сагрэты малы каласок.
I шчодра заўсёды
За шчырую працу ў палях
Дае хлебаробам
Свой скарб залацісты
зямля.
За хлеба духмянага бохан,
Што ёсць кожны дзень
на стале,
Падзяку сваю хлебаробам
З паклонам зямным
прынясем.
Усім, хто, узяўшы ў рукі
Адказнасць за нашу зямлю,
Заклаў у каравай беларускі
Любові адданасць сваю.
Прыпеў.
Аляксандр КЛАЧКОЎ
Спелы колас
Люба поле мне кожнай
парою,
Нават ўзiмку кранае
прастор.
Спадзяваннем уваскрэсне
вясною
I з расой, што падобна
да зор.
З зерня вырасце парастак
смелы,
Рунню поле пад небам
ляжыць,
Потым збудзецца коласам
спелым,
Каб шчаслiва i радасна
жыць.
Цiха колас шапоча ў полi
Пра багацце зямлi i наш лёс.
Не шукайце больш
велiчнай долi:
Вельмi блiзка з зямлi
да нябёс.
Глянь, калышыцца
рослае жыта,
Быццам хвалi па моры
бягуць.
Прыгажосць тая працай
здабыта,
Дзе не сорамна спiну сагнуць.
Спелы колас ёсць сэнс
i выява,
Як дзiця ўрадлiвай зямлi,
I павiнна быць з роздумам
справа,
Каб спаўна ўрадзiлi палi.
Колас з часам нахiлiцца долу
Важкiм зернем—
нiбыта паклон,
Пахкi водар дасць роднаму
дому—
Каравай упрыгожыць услон.
Спелым коласам поўнiцца
поле,
Даглядзець яго дбайна
змаглi.
Хлебароба адметная роля
Гарантуе жыццё
на зямлi.
