(Працяг. Пачатак у № 221.)
* Першы сноп давяралі зажынаць самым паважаным ці спецыяльна абраным для гэтага лю-
дзям: гаспадару, гаспадыні, жнейцы з лёгкай рукой, святару. Часцей за ўсё з гэтых каласоў рабілі сноп, часам букет, якія гаспадар поля павінен быў выкупіць і прынесці дадому. На працягу ўсяго года ён захоўваўся ў хаце. Часам частку гэтых каласоў кідалі на сярэдзіну поля — для Вялеса — бога-ахоўніка хлебнай нівы.
* Лічылася, што першыя зжатыя каласы былі надзелены магічнай сілай: імі перавязвалі паясніцу, каб не балела спіна; спавівалі першынца, хлопчыка, каб род працягнуўся; неслі да крыжа пры дарозе, каб дождж не нашкодзіў жніву. Саломай ад першага снапа, у лекавую моц якой верылі, кармілі хворую жывёлу.
(Працяг будзе.)
