Нацыянальны парк “Белавежская пушча” названы ў ліку тых мясцін Усходняй Еўропы, якія варта хоць аднойчы наведаць

Брытанская газета The Telegraph апублікавала рэйтынг славутасцяў ва Усходняй Еўропе, якія, на думку яе экспертаў,  абавязкова хоць аднойчы варта наведаць. Разам з Талінам, Рыгай, Санкт-Пецярбургам ды іншымі тур-напрамкамі ў спісе топ-25 на 18-й пазіцыі — знакаміты беларускі Нацыянальны парк. Вось як апісвае ўнікальнасць помніка прыроды брытанскае выданне: “Белавежская пушча — гэта сёння самы старадаўні, самы буйны фрагмент старажытнага лесу ў Еўропе, які збярогся. На яе тэрыторыі жывуць тысячы відаў раслін, птушак і жывёл. У тым ліку тыя, якіх ужо не сустрэнеш у іншых месцах, напрыклад, зубр ці чорны бусел”.

У Белавежскую пушчу прыходзіць вясна

Між тым гэта вельмі кароткі пералік з тых незвычайных багаццяў, якімі славіцца наша пушча. На самай справе іх не злічыць. А ўмоўна ўсю тэрыторыю пушчы можна падзяліць на паўночную і паўднёвую часткі. Першую, што ў Гродзенскай вобласці, больш наведваюць паляўнічыя. У сезон, расказваюць працаўнікі пушчы, яны едуць туды з Германіі, Балгарыі, Польшчы, Францыі ды іншых краін — хоць паляванне такое каштуе нятанна.

Ды паляўнічы інстынкт цяпер маюць не ўсе турысты. Большасць з іх аддаюць перавагу назіранням за ляснымі прыгажунамі здалёку. Тое можна зрабіць, няспешна шпацыруючы па лесе, які зачароўвае сваёй прыгажосцю. Для такіх турыстаў распрацаваны пешыя і веламаршруты, на якіх можна ўбачыць не толькі птушак і жывёл, але і ўнікальныя прыродныя аб’екты. Сярод іх і дуб з дыяметрам ствала каля паўтара метраў ды размахам кроны — як у вялікага пасажырскага авіялайнера. Ёсць на маршрутах і дуб з вялікім дуплом, куды лёгка могуць схавацца шэсць чалавек. Дарэчы, жыццё белавежскага 700-гадовага дуба-патрыярха, на думку батанікаў, ужо заканчваецца. Так што калі сустрэча з ім у вашых планах — не адкладвайце яе надоўга.

Паўднёвую частку пушчы даўно аблюбавала і дзятва — там круглы год ладзяцца сустрэчы з Дзедам Марозам і Снягуркай. Беларускі дзед Мароз, у адрозненне ад іншых, не знемагае ад нуды ў чаканні свежага Новага года — ён увесь год жыве цікавым, насычаным жыццём. Атрымлівае лісты ад дзяцей і адказвае на іх, прымае гасцей у сядзібе. Там жа непадалёку й Музей прыроды, дзе можна паназіраць, як сябе паводзяць дзікія жывёлы ў вальерах.

Пералічваць вартасці Белавежскай пушчы можна доўга. Але ж ніводзін аповед, ніводнае фото не перадасць тых адчуванняў, якія дорыць непасрэдная сустрэча з Пушчай. Мяркую пра тое і па сваім досведзе. Белавежская пушча — якраз той выпадак, калі лепш адзін раз пабачыць, чым сто разоў пачуць.

Дарэчы, падарожнічаць тры дні па Белавежскай пушчы замежным турыстам можна й без візы. Для іх з захаду адкрыты пункт спрошчанага пропуску “Перароў”, дзе можна перасекчы мяжу пешшу або на ровары. Падставай для ўезду будзе дакумент для выезду за мяжу і дакумент, якi прадастаўляе права наведаць Нацыянальны парк. У Пушчы вы адкрыеце для сябе новыя куткі прыроды, атрымаеце асалоду ад тамтэйшай прыгажосці. З карысцю для здароўя пройдзе час. А заадно і адчуеце, што такое беларуская прыязнасць і гасціннасць.

Голас Радзімы № 12 (3516), чацвер, 23 сакавіка, 2017 у PDF