Сёння, 24 лютага, свой 75-гадовы юбiлей адзначае народны паэт Беларусi Рыгор Барадулiн.
...Ён нарадзiўся на Ушаччыне. Свае першыя вершы апублiкаваў яшчэ юнаком у 1953 годзе, а ў 1959-м, якраз пад заканчэнне Белдзяржунiверсiтэта, выпусцiў у свет дэбютны зборнiк «Маладзiк над стэпам».
Пазней з-пад пяра Рыгора Iванавiча выйдуць дзесяткi кнiг паэзii – лiрычных, сатырычных i гумарыстычных, для дзяцей. Яго iмя стане побач з iмёнамi лепшых прадстаўнiкоў нацыянальнай лiтаратуры, а творы разыйдуцца далёка па свеце ў перакладах на азербайджанскую, англiйскую, балгарскую, венгерскую, грузiнскую, iспанскую, казахскую, малдаўскую, мангольскую, нямецкую, польскую, хiндзi, рускую, славацкую, украiнскую i iншыя мовы.
«Паэзiя Барадулiна — чыстай красы Боская паэзiя беларусаў, крынiца нацыянальнага натхнення, складнiк яе спрадвечнага духоўнага набытку», — адзначаў Васiль Быкаў. З Барадулiным яны былi даўнiмi добрымi сябрамi. Дарэчы, здаецца, у кнiзе «Дажыць да зялёнай травы...», дзе сабрана перапiска гэтых двух славутых беларускiх пiсьменнiкаў, згадваецца такi эпiзод. Напачатку 1960-х, вiншуючы тады яшчэ маладога паэта з днём нараджэння, яго старэйшы сябра i зямляк зрабiў вершаванае пажаданне:
«Боты новыя рыпяць:
— Сто пяць,
Сто пяць
Барадулiну гадоў
пiсаць.
I не спiсацца!»
Няхай пажаданае збываецца. Мацуйцеся, шаноўны Рыгор Iванавiч! Здароўя Вам, доўгiх гадоў i творчага плёну!
