Продолжаем публиковать ответы известных людей Беларуси на тему чтения. Напоминаем, что мы предлагаем всем отвечать на два вопроса:
1. Какую книгу вы прочитали последней?
2. Какую книгу или книги вы посоветуете почитать?
Ждем и ваших комментариев, дорогие читатели!
Владимир Липский, писатель, главный редактор журнала «Вясёлка»:
1. Нядаўна ездзiлi з сынам Якуба Коласа Мiхасём Мiцкевiчам у Пухавiцкi раён, на адкрыццё шыльды на доме, дзе Янка Маўр, цесць Мiхася Канстанцiнавiча, пiсаў «Палескiх рабiнзонаў». I я перачытаў гэты раман — з алоўкам. Гэтак жа перачытаў «Недоросля» Фанвiзiна. Адкрыў для сябе аповесть Лермантава «Лiтвiнка», пра рускага воiна, якi прывёз з поля боя паланянку — лiтвiнку, беларуску з берагоў Вiлii Ксенiю, а жонку з сынам адправiў у манастыр. Прачытаў кнiгу Раiсы Баравiковай «Кава для дамавiка», выдадзеную ў серыi «Беларуская проза ХХI стагоддзя», кнiгу апавяданняў Iвана Стадольнiка. Як дакументалiст цяпер шмат паглынаю гiстарычнай лiтаратуры: Карамзiн, Салаўёў.
2. У выдавецтве «Мастацкая лiтаратура» выйшла кнiга цудоўнага расiйскага празаiка Альберта Лiханава «Трывожныя аповесцi». Рэкамендаваў бы ўсiм! Сачу за сучаснымi лiтаратурнымi выданнямi — «Полымем», «Маладосцю», «Неманом». Не цурайцеся часопiсных варыянтаў, адкрывайце новые творы! Не прапускаю новыя кнiгi Андрэя Федарэнкi, Алены Бравы, Людмiлы Рублеўскай, Вiктара Карамазава, Вiктара Казько, Алеся Кудраўца, Алеся Жука. Нядаўна мне даверылi дзённiк ваеннага часу Эдзi Агняцвет. Уяўляеце, якая рэлiквiя? Падрыхтаваў яго для публiкацыi ў «Полымi».
Вячеслав Рагойша, профессор, доктор филологических наук, заведующий кафедрой теории литературы БГУ:
1. У апошнi час з жонкай, лiтаратуразнаўцам Тамарай Кабржыцкай, займалiся падрыхтоўкай кнiгi Тараса Шаўчэнкi для выдавецтва «Мастацкая лiтаратура» да юбiлею паэта. Такая грунтоўная кнiга на беларускай мове выйдзе ўпершыню пасля 1952 года, калi выданне «Кабзара» падрыхтавалi Янка Купала i Якуб Колас. Пагэтаму з Таццянай Вячаславаўнай чыталi шмат пра Шаўчэнку, у прыватнасцi кнiгi Iвана Дзюбы.
2. Чытаць трэба лiтаратурныя часопiсы — «Полымя», «Дзеяслоў», «Маладосць», «Неман»... Я не прыхiльнiк чытва. Некалi мяне ўразiлi словы Хрушчова, якi прызнаваўся, што прыходзiць дамоў стамлёны, i таму бярэ у рукi дэтэктыў. Гэта няправiльныя адносiны да кнiгi. Яна — перш за ўсё падручнiк па фiласофii жыцця. Лiчу, што сёння занадта шмат усяго выдаецца. Нядаўна прачытаў у «ЛiМе», што адзiн паэт выдаў за год 10 зборнiкаў вершаў... I для чаго гэта? Можна адну кнiгу выпусцiць за свой век, як Багдановiч. Пушкiн выдаваў творы накладам «едва сто», а Булгарын у той час меў збор твораў у 10 тамах. Нядаўна набыў зборнiк Васiля Зуёнка — люблю гэтага паэта, як i вершы Генадзя Бураўкiна, Максiма Танка. Параю паэзiю Анатоля Сыса. З прозы — Андрэя Федарэнку, Барыса Пятровiча, Алеся Адамовiча. Увагi заслугоўваюць тыя творцы, якiя працуюць не дзеля папулярнасцi, а дзеля Беларусi. Але такiх няшмат. Пачынаючым пiсьменнiкам i паэтам раю чытаць кнiгi па паэтыцы Гаспарава i Фядотава.
Галина Горелова, композитор, профессор, заведующая кафедрой композиции консерватории:
1. Прочла сама и советую своим студентам все три книги английского автора Нормана Либрехта «Кто убил классическую музыку?», «Миф о дирижерах» и «Маэстро: шедевры и заблуждения». Сейчас «подсела» на Дмитрия Быкова, прочла его и «Орфографию», и «Икс», и сборник статей. Мне интересен ход его мыслей. Из белорусского перечитала «Птицы и гнезда» Янки Брыля и считаю, что это наш Ремарк. Провожу параллель между этим романом и «На Западном фронте без перемен». Люблю Дину Рубину. Прочла ее «Синдром Петрушки», «На солнечной стороне улицы», «Иерусалимский синдром».
2. Кончина Рыгора Бородулина вызвала у студентов интерес к его поэзии. Всем, кто ступил на творческую стезю и притязает на звание художника, обязательно нужно прочесть небольшое автобиографическое произведение Сартра «Слава». Там все сказано — как надо становиться художником. К сожалению, уровень начитанности упал. Еще 15 лет назад со студентами можно было говорить цитатами. Сейчас произношу: «Рукописи не горят» — восхищаются: «Ой, как хорошо вы сказали!» Объясняю, что это не я сказала, а Булгаков. Для студентов организовала книжную полку, на которой ставлю для них книги. Из поэзии там и Леся Украинка — потому что я считаю, все девочки должны прочитать поэму «Забытая тень» о Джемме, жене Данте, и сборники Валентины Ковтун, Таисы Бондарь, Максима Богдановича.
Наталья Казаполянская, поэтесса, заведующая отделом критики и публицистики журнала «Неман»:
1. Одной из последних прочитала книгу Иосифа Боброва «Вечный скиталец» об Иосифе Бродском и никому не советую ее приобретать. Потому что это такая же книга–подлость, как «Анти–Ахматова». Ну пускай автор не любит поэта — зачем тогда делать на его имени деньги? Вот дневники Анны Ахматовой, которые тоже недавно прочитала, советую!
2. К нам приходит очень много поэтов, присылают стихи. Но у большинства нет элементарного понятия о ритме, рифме. В издательстве нашего Издательского дома «Звязда» вышла книга Вячеслава Рагойши «Асновы вершазнаўства», которую советую приобрести всем, кто пишет стихи. Сейчас в «Немане» публикуется интересный роман Олега Ждана «Не погибнет со мной» про известного революционера и ученого родом из Беларуси Кибальчича. Могу еще посоветовать книгу Серены Витали «Тайна Дантеса, или Пуговица Пушкина». В ней много уникальных документальных материалов, в том числе из личного архива барона Геккерена.
Виктор Гордей, поэт:
1. Час ад часу вяртаюся да раней прачытанага, i гэта дае нечаканыя асацыяцыi ў новай эпосе. Помню, у канцы васьмiдзесятых узяўся за «Далеко от Москвы» Ажаева — i паралельна з такой скрухай пабачыў ягоны лiст у «Литературной газете», у якiм гэты пiсьменнiк, якi «грымеў» на ўсвесь Савецкi Cаюз, прызнаваўся, як раптам апынуўся ў такой бядоце, што просiць хоць якой дапамогi. I сёння перачытваю кнiгi свайго дзяцiнства, кшталту Веры Кетлiнскай.
2. Раю прозу Чыгрынава, Шамякiна, Пташнiкава, Брыля, Барыса Сачанкi. Яны ўнеслi ў беларускую лiтаратуру сваеасаблiвы стыль, гэтыя ўсе Iваны плюс Барыс. Хаця ў апошнi час я напiсаў багата рэцэнзiй i прадмоў да чужых кнiжак, але павiнен сказаць, што агульны ўзровень лiтаратуры значна знiзiўся. Даводзiцца арыентавацца на тую рэдакцыйную пошту, якую нам дасылаюць. Але з’яўляецца i цiкавае, напрыклад, у выдавецтве «Звязда» — кнiга маладой аўтаркi Вольгi Нiкольскай «Мы — агенты колбафир». На днях прымалi ў Саюз пiсьменнiкаў Беларусi рэжысёра Алёну Тураву, паглядзеў яе кнiгi для дзяцей — таксама цiкава... Асаблiва «Киндервилейское привидение». У дзяцiнстве я таксама любiў чытаць пра прывiды, пачынаючы ад «Собаки Баскервилей».
Борис Цитович, художник:
1. Прочитал книгу Людмилы Рублевской «Ночы на Плябанскiх Млынах» и книгу богослова Алексея Осипова «Жизнь после смерти». Сейчас изучаю книги о Первой мировой войне Сергея Клочкова, двухтомник об императорской гвардии.
2. Поскольку в этом году отмечается столетие Первой мировой войны, я бы посоветовал книгу Вячеслава Бондаренко «Утерянные победы Российской империи» о событиях той войны на территории Беларуси. Еще посоветовал бы интересный труд историка Валентины Белявиной «Беларусь в годы Первой мировой войны».
Татьяна Замировская, блоггер, писательница:
1. Недавно читала роман молодого белорусского литератора Саши Филипенко «Бывший сын», который вышел в издательстве «Время». Книга очень спорная, Саша какое–то время жил в Минске, потом уехал. Главный герой романа на годы впадает в кому во время трагедии на Немиге, и к нему приходит в больницу бабушка, которая рассказывает все новости. Интересная форма, очень искренне написано. Думаю, эту книгу будут активно обсуждать. Прочитала второй том «Сказок старого Вильнюса» Макса Фрая, написанных в жанре городской мифологии.
2. Посоветую классную книжку, написанную датским архитектором Ремом Колхасом «Нью–Йорк вне себя». На английском языке она уже несколько лет как популярна, недавно ее перевели на русский. Архитектура рассматривается как манифест, новая концепция нового города. Манхэттен там выглядит как живое существо. Посоветую еще Джонатана Фоера «Полная иллюминация», «Жутко громко и запредельно близко». Очень трогательно, сопереживательно. Одна из последних прочитанных мною книг — Фоер, «Поедание животных». Я не вегетарианец, но знаю, что некоторые, прочитав в этом романе, как работает мясная промышленность, делались вегетарианцами.
Ксения Шталенкова, писательница:
1. Апошняй з беларускiх навiнак прачытала «Шклатару» Артура Клiнава i «Блог Усяслава Чарадзея». Першую б нiкому не раiла, бо, на мой суб’ектыўны погляд, яна не атрымалася, а вось другую б раiла, бо ў кожным жарце заўжды ёсць доля праўды. Яшчэ выпала патрымаць у руках «Лiру Спiралi» Дзмiтрыя Дзмiтрыева, думаю, што гэта якраз тая эксперыментальная кнiга, якой, па сведчаннях беларускiх дызайнераў/мастакоў, так не хапала ў беларускай лiтаратуры. З новага сусветнага за мiнулы год прачытала «Бегущий за ветром» Халеда Хасейнi, гэтая кнiга не новая, але б яе таксама вельмi раiла (хаця нельга верыць анатацыi–водгуку на самой кнiзе ў рускiм выданнi! Сама бачыла, як праз яе чытачы адкладаюць кнiгу ўбок).
2. Тым, каму нудна чытаць пра простыя рэчы, я б прапанавала пачаць з твора Марцiна Хайдэгера «Рэч».
Татьяна Сивец, главный редактор газеты «Лiтаратура i мастацтва»:
1. «Чамадан з кракадзiлавай скуры» Алёны Беланожка. Гiсторыя, далiбог, вартая галiвудскай пастаноўкi пра чарговае выратаванне свету прыгажуняй–бландынкай. Так i ўяўляю Скарлет Ёхансан у галоўнай ролi! Зрэшты, пераказваць дэтэктыўны сюжэт — справа няўдзячная, але як утрымацца ад невялiчкага спойлеру: усё пачалося з чамадану... iм i закончылася! А памiж — i «сватанне» гераiняй да хлопца («Я прашу рукi вашага сына, яна мне дужа патрэбна!»), i выкраданне яе, i пяць мiльёнаў еўра ў тым самым чамадане... Асаблiва прыемна было заўважыць на кнiзе, якая пабачыла свет у Выдавецкiм доме «Звязда», пазнаку «Бiблiятэка часопiса «Маладосць». Значыць, гэтае выданне — не апошняе! I памятайце, панове: «Добрай фiрменнай адвёрткай можна адрамантаваць усё, што заўгодна, акрамя здароўя i бiяграфii». Гэта парада — таксама з кнiгi «Чамадан з кракадзiлавай скуры» Алёны Беланожка.
2. Што пачытаць? Альбо яшчэ — што падарыць? На абодва пытаннi ў мяне цяпер адзiн адказ! Кнiгу «Калекцыянер» ад Выдавецкага дома «Звязда», якую ўклалi Дзмiтрый Гулецкi i Уладзiмiр Зяньковiч. Карты, маркi, манеты, гравюры, партрэты... А таксама артыкулы пра ўсё гэта на рускай i англiйскай мовах. Глыбока, густоўна i займальна — а галоўнае, пасля знаёмства з кнiгай вам абавязкова захочацца штосьцi збiраць...
Анна Бутырчик, литературовед, заведующая кафедрой зарубежной литературы БГУ:
1. Апошнiмi днямi хацелася чытаць духоўную паэзiю Рыгора Барадулiна. Перачытала зборнiкi Anima, «Ксты», улюбёныя «Руны Перуновы», творчы дыялог паэта з Васiлём Быкавым «Калi рукаюцца душы». Паколькi лiтаратура ёсць прафесiя, то ў вытворчасцi звычайна знаходзяцца адразу некалькi кнiг. Зараз гэта зборнiк апавяданняў «Вiд з замкавай гары» сёлетняй набелянткi Элiс Манро, раманы Майкла Канiнгема «Дом на ўскрайку свету» i «Абраныя днi», новая бiяграфiя Шэкспiра, падрыхтаваная Iгарам Шайтанавым у серыi ЖЗЛ, кнiга майго калегi I.Запрудскага «Метафiзiка беларускай лiтаратурнай крытыкi». Сачу за конкурсам Гедройца i з задавальненнем чытаю кнiгу Наталкi Харытанюк «Смерць лесбiянкi», пiшу рэцэнзiю на беларускi пераклад «Саламеi» О.Уальда, ажыццёўлены Кацярынай Мацiеўскай.
2. Найперш я раю нешкольнае, пазбаўленае прымусу прачытанне класiкi: прозу Кузьмы Чорнага i Янкi Брыля, Васiля Быкава i Мiхася Стральцова, гiстарычныя творы Леанiда Дайнекi, Вiтаўта Чаропкi, Вольгi Iпатавай, паэзiю Максiма Танка, Яўгенii Янiшчыц, Алеся Разанава, Анатоля Сыса. Настойлiва рэкамендую перачытваць Уладзiмiра Караткевiча. Для разумення сучаснага лiтаратурнага працэсу прапаную звярнуцца да часопiсаў «Дзеяслоў» i «Иностранная литература», якiя асвятляюць найноўшыя тэндэнцыi айчыннага i замежнага прыгожага пiсьменства. У мае спiсы рэкамендаванай лiтаратуры заўжды ўваходзяць творы Андрэя Федарэнкi («Нiчые», «Рэвiзiя»), Людмiлы Рублеўскай («Сутарэннi Ромула», «Забiць нягоднiка, альбо Гульня ў Альбарутэнiю», «Рифма ценою в жизнь»), Юрыя Станкевiча («Любiць ноч — права пацукоў»), Уладзiмiра Арлова («Ордэн Белай мышы»), Уладзiмiра Сцяпана («Вежа», «Адна капейка»), Адама Глобуса («Койданаўцы») i Леанiда Дранько–Майсюка («Стомленасць Парыжам»). Геаграфiя сусветнай слоўнасцi надта шырокая: ад славянскага свету Вiславы Шымборскай, зборнiк якой нядаўна выйшаў у беларускiх перакладах, Мiлана Кундэры, Мiларада Павiча, Сяргея Жадана да лацiнаамерыканскай рэчаiснасцi Габрыэлы Мiстраль, Мiгеля Астурыяса, Карласа Фуэнтаса, Жоржы Амаду, Карласа Дамiнгеса, Iзабель Альендэ i японскай экзотыкi Кобо Абэ, Кэндзабура Оэ, Ясунары Кавабаты.
Виталь Рыжков, поэт:
1. Дэбютная кнiга Джонатана Сафрана Фоера «Полная иллюминация» выйшла ажно ў 2002 годзе i нават паспела займець экранiзацыю, што правалiлася ў сусветным пракаце. Спачатку смешная i камiчная кнiга паступова зробiцца трагiкамедыяй, а пад фiнал прымусiць валасы на патылiцы паварушыцца. Фiльм не глядзiце.
2. Параiць хацеў бы кнiгу складаную, правакацыйную, часам да агiды натуралiстычную i — так! — тоўстую: 900 старонак. У 2006 годзе Джонатан Лiтэл выдаў кнiгу, якая ў рускiм перакладзе мае назву «Благоволительницы». Кнiга, напiсаная амерыканцам па–французску ад асобы немца, не пужайцеся: пра Другую сусветную вайну на тэрыторыi Ўсходняй Еўропы. Бестсэлер, перакладзены на два дзясяткi моваў, меў такi розгалас, што аўтар быў вымушаны практычна зусiм адмовiцца ад iнтэрв’ю i каментароў. Кнiга, якая, верагодна, зробiцца класiкай, напiсаная ў новым тысячагоддзi.
Николай Пинигин, художественный руководитель театра им. Я.Купалы:
1. Сачу за прафесiйнай лiтаратурай.
2. Люблю паэзiю Пушкiна, прозу Уладзiмiра Караткевiча, Сяргея Даўлатава, Дзiны Рубiнай — асаблiва «Белую галубку Кардовы». Параiў бы прачытаць «Пана Тадэвуша» Адама Мiцкевiча. Гэта наш зямляк, якi нарадзiўся на Наваградчыне. Яго твор — доказ таго, што наша гiсторыя не абмяжоўваецца адным стагоддзем. З сучаснай беларускай лiтаратуры варта пачытаць «Шабаны» Альгерда Бахарэвiча.
Пётр Васюченка, писатель, литературовед:
1. Кнiга, якую я прачытаў апошнiм часам, — Андрэ Фабр, «Жыццё насякомых». Сапраўдная паэма, прысвечаная братам нашым меншым. У аблiччы жамяры аўтар знаходзiць альтэрнатыву нашай цывiлiзацыi. Натуральна, у мяне, як у лiтаратуразнаўцы i пiсьменнiка, узнiклi асацыяцыi з лiтаратурай — напрыклад, з аповедам Васiля Быкава «Мурашкi», у якiм пiсьменнiк раздумвае, цi не варта перадаць уладу над планетай дружным мурашкам?
2. Калi чалавек у поўнай гармонii з сабой, з грамадствам, яму не хапае нейкiх «страшылак». У нашай лiтаратуры напiсана шмат твораў, дзе паказана дысгармонiя адносiн чалавека i грамадства, антыўтопii. Ёсць такiя творы ў Андрэя Федарэнкi, Юрыя Станкевiча, асаблiва раманы апошняга «П’яўка», «Любiць ноч — права пацукоў». У 1920–х гадах такая антыўтопiя была створана Андрэем Мрыем — «Запiскi Самсона Самасуя». Жахi прысутнiчаюць у творчасцi Яна Баршчэўскага. Калi ж чалавека трывожаць праблемы, ён хоча гармонii — i такiя творы ў нашай лiтаратуры ёсць. Тая ж самая «Новая зямля» Коласа. Пiсьменнiкi, якiя даставяць асалоду чытачу–гурману, — Вацлаў Ластоўскi, Леапольд Родзевiч, чыё «Выбранае» нядаўна перавыдадзена. Раю чытаць Караткевiча i яго паслядоўнiкаў: Вiтаўта Чаропку, Сяргея Балахонава, Людмiлу Рублеўскую з гiсторыяграфiчнымi раманамi. Добра чытаць ва ўраўнаважаным стане духу эксперыментальную сучасную паэзiю: Змiцера Вiшнёва, Вiктара Жыбуля. А ў стане, далёкiм ад гармонii, — паэзiю, якая прэтэндуе на працяг традыцый Багдановiча: Леанiда Дранько–Майсюка, Навума Гальпяровiча, Вiктара Шнiпа i, вядома, творы класiка, якi нядаўна сышоў з жыцця, — Рыгора Барадулiна.
Георгий Колдун, певец:
1 - 2. Из того, что прочитал в последнее время, понравились две книги. Это «Все о жизни» Михаила Веллера и «Когда Ницше плакал» Ирвина Ялома. После прочтения этих книг на многие ситуации, происходящие с тобой в жизни, смотришь, как на шахматную доску. Понимаешь, что и по какой причине происходит. Мне нравится идея Веллера об энергоизбыточности человека. Читал ли что–то из белорусской литературы? Нет.
Алесь Суша, заместитель директора Национальной библиотеки Беларуси:
1. В связи с чрезвычайно активной работой над подготовкой первого полного факсимильного переиздания книжного наследия Франциска Скорины в последнее время пришлось перечитать очень много научных работ, энциклопедических и справочных изданий. Удивило, как много мы еще не знаем о нашем знаменитом земляке. Что до художественной литературы, из последнего прочитанного назову книгу прозы Наума Гальперовича «На трапяткiм агнi» и поэтический сборник Сергея Панизника «Нас — многа!».
2. Современная белорусская литература очень разная (соглашусь с мыслью о невозможности авангарда в постмодернистском мире). Она может быть реалистической, как, например, произведения Андрея Федаренко. И романтичной, как поэзия Миколы Метлицкого. Может быть документальной и публицистической, как «Постацi» Зиновия Пригодича, романы и повести Светланы Алексиевич или Николая Чергинца. Или, например, философской, как произведения Валентина Акудовича и Игоря Бобкова. Или эротичной, как «Дамавiкамерон» Адама Глобуса. Может быть постмодерной, как работы Альгерда Бахаревича, Змитера Вишнева, Ильи Сина и других (значительным явлением считаю выход нескольких номеров журнала Nihil и продолжение в иных проектах «Другога фронту мастацтваў»). Это может быть и фэнтезийная литература, как повести про ведьмаков и колдуний Ольги Громыко, которые теперь слушает в виде аудиокниги моя жена...
Олег Сильванович, генеральный директор киностудии «Беларусьфильм»:
1. Сейчас читаю книгу Бернардо Бертолуччи «Мое прекрасное наваждение», параллельно — учебное пособие «Профессия — продюсер кино и телевидения».
2. Недавно закончили фильм по рассказу Максима Горецкого «Русский». Эта удивительная история актуальна даже в сегодняшнем политическом кризисе. Думаю, снова нужно экранизировать Владимира Короткевича, «Каласы пад сярпом тваiм». Сделать новую, более масштабную, экранизацию «Чорнага замка Альшанскага». Плюс есть и много не открытых для широкой публики белорусских писателей. Молодые кинематографисты могли бы «прошерстить» их творчество, в котором можно найти все. Безусловно, посоветовал бы режиссерам читать книги по профессии, но еще и те, которые развивают кругозор и душу. Это — задача высокой художественной литературы.
А Что в регионах?
Блиц-опрос председателей областных отделений Союза писателей Беларуси.
Анатоль Крейдич, председатель Брестского областного отделения:
— Зараз дачытваю раман Валерыя Гапеева «Праклён». Вельмi добрая нацыянальная проза, з беларускай мiфалогiяй. Люблю чытаць Харукi Муракамi, трымаю ягоныя творы побач.
Тамара Краснова-Гусаченко, председатель Витебского областного отделения:
— Впечатлил роман Вячеслава Щепоткина «Крик совы перед концом сезона» — о трагедии развала огромной страны. Прочитала «Рай давно перенаселен» Алены Браво, но, на мой вкус, там нет целостности, продуманности. Интересную книгу написал Олег Володько, Герой Социалистического Труда, руководитель колхоза имени Суворова на Поставщине. Его роман «Сын земли и неба» — лучшее из прочитанного мной, созданного современными прозаиками. Книга получила областную премию имени Петруся Бровки.
Владимир Гаврилович, председатель Гомельского областного отделения:
— Рэкамендую раман Леанiда Левановiча «Палыновы вецер», кнiгу прозы Васiля Ткачова «Варона», п’есы таго ж аўтара. Лiчу, што спрыяюць выхаванню духоўнасцi творы Валянцiны Кадзетавай. Для дзяцей параю кнiгi лiтаратара з Гомельшчыны Яўгена Калашнiкава.
Людмила Кебич, председатель Гродненского областного отделения:
— Закончыла кнiгу архiмандрыта Цiхана «Несвятые святые» i пачала чытаць «Юргон» Анатоля Казлова. А перад гэтым пазнаёмiлася з другой кнiгай эпапеi Уладзiмiра Гнiламёдава «Вяртанне».
Алесь Карлюкевич, председатель Минского областного отделения:
— Зараз чытаю дзве кнiгi пiсьменiцкай крытыкi — Алеся Бачылы «Крыло неспакою» i рукапiс Уладзiмiра Саламахi «Лiтаратура. Напiсанае застаецца». Прыцягнуў увагу раман Людмiлы Рублеўскай «Авантуры Пранцiша Вырвiча, шкаляра i шпега» i працяг гэтага раману «Авантуры студыёзуса Вырвiча». Чакаю трэцюю частку. Сачу за серыяй Анатоля Сцяцкевiча-Чабаганава «Я — сын ваш».
Владимир Дуктов, председатель Могилевского областного отделения:
— Хачу звярнуць увагу на кнiгi магiлёўскага лiтаратурнага аб’яднання «Ветэран» «Дорогамi судьбы. Шляхамi лёсу» i «Завет потомкам». Выдавецкi дом «Звязда» у гэтым годзе выдаў зборнiк твораў сяброў нашага аддзялення «Прыдняпро’ўе — край талентаў». Люблю чытаць гiстарычныя кнiгi Анатоля Бутэвiча. Параю i аповесць маладой магiлёўскай пiсьменнiцы Алёны Беланожка «Чамадан з кракадзiлавай скуры».
Советская Белоруссия №74 (24457). Суббота, 19 апреля 2014 года.
