Ва ўсходнеславянскіх народаў яблыня стала знакам вечнага жыцця і бессмяротнасці.
А ў сямейна-абрадавых традыцыях усходніх славян яблыня выступае як знак урадлівасці і сямейнага дабрабыту. Даволі часта яе выкарыстоўваюць у абрадавай магіі.
Высякаць яблыню, напрыклад, пры пабудове хаты або па іншых прычынах, катэгарычна забаранялася. Старыя людзі казалі так: “Менавіта на яблыні звычайна адпачывае Прачыстая Маці, калі сыходзіць на зямлю. Таму гэта свяшчэннае дрэва”. Лічылася, што высечы яблыню — значыць наклікаць няшчасце на ўвесь род, асабліва на яго мужчын.
Наогул, у народнай культуры адносіны да пладаносных дрэў былі вельмі асцярожнымі. Існаваў шэраг правілаў, напрыклад, тры гады з маладых яблынь або груш зрываць кветкі, пасля на гэтым дрэве быў добры ўраджай.
Пакуль яблыкі і грушы не паспеюць, дрэва нельга трэсці, плады можна зрываць рукамі. Інакш на наступны год на гэтым дрэве ўраджаю не будзе наогул.
l Нельга было дапусціць, каб першыя яблыкі і грушы з маладога дрэва з’еў хто-небудзь чужы. Гаварылі, што тады завязь знікне не толькі на маладых, але і на старых дрэвах.
