На святочнай сустрэчы з ветэранамі Вялікай Айчыннай вайны ў Іркуцку, у Абласной бібліятэцы імя Івана Малчанава-Сібірскага, выступаў Моладзевы клуб “Крывічы”
У рэдакцыю прадаўжаюць паступаць паведамленні з розных краін пра ўдзел беларускіх суполак у святочных мерапрыемствах у гонар юбілею Вялікай Перамогі. У прыватнасці, Алег Рудакоў з Іркуцка напісаў: у Абласной бібліятэцы імя Івана Малчанава-Сібірскага напярэдадні Дня Перамогі ладзілася прэзентацыя кнігі беларускага ваеннага гісторыка Фёдара Свінтыцкага “Лоеўскі плацдарм”. “Аўтар кнігі — прафесійны ваенны, падпалкоўнік у адстаўцы і ўдзельнік баявых дзеянняў у Афганістане, цяпер выкладае ў адной з ВНУ Магілёва, — удакладняе Алег. — Кніга напісана на аснове шматлікіх дакументаў з Цэнтральнага архіва Мінабароны Расіі ў Падольску, у тым ліку паводле дакументаў трафейных, якія там зберагаюцца”.
Чаму, аднак, Фёдара Свінтыцкага зацікавілі падзеі ваеннага часу пад беларускім горадам Лоевам, што стаіць на Дняпры? Вось што казаў на гэты конт сам аўтар манаграфіі: “Вызваленне Беларусі пачалося на Гомельшчыне, з пасёлка Камарын Брагінскага раёна, які быў вызвалены 22-23 верасня 1943 года. Аднак стварыць там плацдарм для далейшага прасоўвання, развіцця наступлення не ўдалося. Гэта было зроблена ў Лоеве. Рашэнне Ракасоўскага перакінуць войскі ад Гомеля да Лоева і менавіта там пачаць аперацыю можна лічыць геніяльным”.
Святочную сустрэчу ў абласной бібліятэцы горада ладзілі Прадстаўніцтва Міністэрства замежных спраў Расіі ў Іркуцкай вобласці і Міністэрства культуры вобласці. Ганаровымі гасцямі на прэзентацыі кнігі былі ветэраны Вялікай Айчыннай вайны, у тым ліку і тыя, хто прымаў удзел у вызваленні Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і ваяваў на Беларускіх франтах. Душэўную, непаўторную атмасферу ў перадсвяточны дзень стваралі ўдзельнікі Моладзевага клуба “Крывічы”. Алег Рудакоў напісаў, што яны віталі ветэранаў і выканалі некалькі беларускіх народных песень, у тым ліку і рэкруцкіх.
Звяртаем увагу актывістаў беларускіх суполак замежжа: цяпер у Інстытуце гісторыі НАН Беларусі ўдакладняюцца факты, збіраюцца звесткі пра нашых супляменнікаў, якія здзейснілі подзвігі, былі камандзірамі буйных воінскіх падраздзяленняў у гады Вялікай Айчыннай вайны. Такія дадзеныя, аднак, будуць няпоўнымі, калі не ўлічыць: беларусы па родавых каранях прызываліся, ішлі на вайну не толькі з Беларусі. У прыватнасці, у складзе знакамітых сібірскіх палкоў, якія абаранялі Маскву, таксама было шмат нашых супляменнікаў. Тысячы беларускіх сыноў пайшлі на франты з сем’яў беларусаў-перасяленцаў, якія жылі ў Расіі, Украіне, Казахстане ды іншых савецкіх рэспубліках. Пішыце ў рэдакцыю пра такіх людзей: іх баявая слава — гэта гонар і слава і нашай Бацькаўшчыны.