Радкі з гэтага твора помняцца і сёння, хаця з першага знаёмства з імі прайшло ўжо шмат часу. Ведае іх і наш чытач, варта толькі нагадаць хоць адзін радок, напрыклад вось гэты: « В лесу раздавался топор дровосека...» А цяпер паслухайце, як гучыць гэты твор Мікалая Някрасава ў перакладзе на беларускую мову, які зрабіў паэт Пётр Макарэвіч:
Аднойчы зімой мне адкрыўся пагорак,
Калі выйшаў з лесу: быў моцны мароз.
І бачу я: тупае конік угору
І цягне напоўнены хворастам воз.
Трымаецца важна, спакойна і чынна
З вяроўкай аброці ў руцэ мужычок
У ботах вялікіх, кажусе з аўчыны,
Пальчатках вялізных... маленькі жучок.
— Здарова, хлапеча! — «Ідзі ты дадому!»
— Задужа ты грозны, як я пагляджу!
А дровы адкуль жа? — «Ды з лесу, вядома,
Сячэ бацька дровы, а я іх важу».
(У ляску раздаваўся тапор дрывасека).
— Скажы, а вялікая ў бацькі сям’я?
«Малечы багата, ды два чалавекі
Усяго мужыкоў: толькі бацька ды я...»
— Дык вось яно што. А як зваць цябе? — «Уласам».
— А колькі ж гадкоў табе? — «Сёмы настаў...
Но, мёртвы!» — жучок наш, прыкрыкнуўшы басам,
Аброць тузануў і шпарчэй шыбаваў...
А цяпер, як заўжды, некалькі слоў звычайных перакладаў:
Абаранак — баранка
Стома — усталость
Шаткаванне — шинкование
Уціск — угнетение
Яўкаць — мяукать
Першадрукар — первопечатник
Бабуля — бабушка
Дапамога — помощь.
На гэтым сёння ставім кропку. Спадзяюся, у наступны раз зноў нешта цікавае пашукаем.
