Stały grunt pod nogami
Dekret prezydencki z dnia 6 lutego 1995 roku o środkach dla dalszego rozwoju produkcji rolnej oznaczał poradziecki etap odrodzenia wsi. Rozpoczęła się reorganizacja przedsiębiorstw rolnych, pojawiły się spółki akcyjne. Do roku 2000 powstała potrzeba, aby wdrożyć nowy zestaw działań organizacyjnych, ekonomicznych i społecznych. Został przyjęty program poprawy kompleksu rolno-spożywczego na lata 2001-2005. A wraz z nim rozpoczął się okres stałego rozwoju. Sprawdził się również kurs w sprawie ustanowienia i wzmocnienia dużej produkcji towarowej. 25 marca 2005 roku podpisano dekret nr 150 o Państwowym Programie Odrodzenia i Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2005-2010. Dwa główne kierunki: rozwój gospodarczy i poprawa jakości życia ludzi. Nacisk kłał się na intensyfikacji produkcji, wprowadzeniu osiągnięć postępu naukowo-technologicznego. W rezultacie, jeśli w 2002 roku eksport przedsiębiorstw Ministerstwa Rolnictwa wynosił 234 milionów dolarów, to w roku 2007 przekroczył miliard. W spożyciu mięsa nasz kraj wyszedł w WNP na pierwsze miejsce, w spożyciu mleka — na drugie. Podstawowym zadaniem obecnego Programu Państwowego Zrównoważonego Rozwoju Obszarów Wiejskich (na lata 2011—2015) — dalsza poprawa gospodarki kompleksu rolno-spożywczego.
Modern Talking lub klasyka dla krów
Pół wieku temu średni plon ziarna w naszym kraju wynosił około 9 cetnarów z hektara, w latach 1970-tych osiągnął 17. W tym samym czasie południowe regiony Ukrainy zdziwiały Związek Radziecki rekordowymi 30 cetnarami. Kto by pomyślał, że dla suwerennej Białorusi taka wydajność stanie się zwykłą, a oddzielne gospodarstwa będą zbierać i sto cetnarów z hektara? Istotne zmiany zaszły w ciągu ostatnich dwóch dekad również w hodowli zwierząt. Rzeczywistością dnia dzisiejszego stała się muzyka klasyczna w wielu gospodarstwach mlecznych, czyste szlafroki współczesnych dojarek, mnóstwo zaawansowanego sprzętu. A mówiąc po prostu, nowe gospodarstwa mleczne. W 2013 roku ówczesny wicepremier Piotr Prokopowicz powiedział: “Gdybyśmy mogli dzisiaj mieć 2,5 miliona krów, jak w 1992 roku, i każda krowa dawałaby 5 tysięcy litrów mleka, nie mielibyśmy dzisiaj żadnych problemów w gospodarce”. W każdym razie zadanie z obecnego eksportu żywności 5,8 miliardów dolarów osiągnąć 7 miliardów już nie wydaje się tak nieprawdopodobne, jak to było wcześniej. Nasze sery, jogurty, śmietana i więcej są nie tylko znane za granicą — popyt na nie stale rośnie.
Warunki cieplarniane sukcesu
Dziesięć lat temu rząd przedstawił jednemu z banków gwarancje kredytowe do budowy zimowych szklarni energooszczędnych. Przy tym każde gospodarstwo miało ściśle indywidualny projekt cieplarni. Czasami nawet musieli budować osobne linie zasilające, rekonstruować kotłownie, prowadzić dodatkowe rurociągi. Na wynik długo nie czekali. Dzisiaj wydajność w takich szklarniach nie jest niższa niż w krajach UE, a niektóre nasze gospodarstwa już hodują arbuzy i melony. Nie pozostają w tyle i prywatni przedsiębiorcy: słynne stolińskie ogórki od dawna stały się zwykłymi wiosną nie tylko w naszym kraju, ale także na rynkach w Moskwie i Sankt Petersburgu.
Miasta w pobliżu pól uprawnych
Miast rolnych w kraju już ponad półtora tysiąca. I to nie tylko ciąg kolorowych domów, który dotyka turystów. To jakościowo nowy typ osiedli wiejskich. I dobry sposób, aby zatrzymać specjalistów na wsi. W rzeczywistości, miasta rolne — to wygodne miejscowości, w których jest stworzona infrastruktura produkcyjna i społeczna. Istnieje tam kanalizacja, gaz i asfaltowe drogi, transport do ośrodków rejonowych i obwodowych. Jak również sklepy, przedszkola, szkoły, obiekty sportowe, przychodnie, instytucje kulturalne. I to doświadczenie ma popyt za granicą: miasta rolne o naszych projektach już budują się w Wenezueli, Kazachstanie i Rosji, interesują się nimi w Azerbejdżanie, Republice Południowej Afryki. Słynny francuski aktor Gerard Depardieu nazwał nasz program budowy miast rolnych unikalnym dla Europy.
Nauka i technika — dla wsi
Energonasycony ciągnik, który jest silniejszy niż jego zwykłe odpowiedniki czasami 10 razy, stał się powszechnym na naszych polach. Jak kombajny produkcji Homla i Lidy. A błyszczące na słońcu kompleksy suszenia ziarna fascynują nawet dyletantów, dalekich od wsi. Produkcja suszarni do ziarna została założona w naszym kraju od 1995 roku, są one stworzone przez projektantów “Amkodoru” wraz z naukowcami z Centrum Naukowo-Praktycznego Mechanizacji Rolnictwa Narodowej Akademii Nauk i Białoruskiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego. Jednak wkład badaczy nie ogranicza się do tego. Według wyników badań gatunków od tego roku do Państwowego Rejestru dodatkowo wpisano 379 gatunków, w tym 68 — selekcji narodowej. W sumie od początku roku w rejestrze istnieje 4519 gatunków, z których 1110 — wprowadzone przez naszych specjalistów. Przyszły do przemysłu rolnego również nanotechnologie: nowe składniki odżywcze, regulatory wzrostu, biochipy, specjalne szkło dla cieplarni. Trwałość sprzętu coraz częściej zapewniają odporne na ścieranie powłoki mechanizmów.
Turystyka wiejska — do ekstrawagancji festiwalowej
Agroekoturystyka stała się jedną z najbardziej atrakcyjnych możliwości rekreacji w naszym kraju zarówno dla jego obywateli oraz zagranicznych gości. Pocieszyć się pięknem natury, pójść na polowanie lub na ryby, dotknąć narodowe tradycje kulturowe, swoimi rękami zrobić pamiątki białoruskie zostaje coraz bardziej modne. Właściciele zagród, rolnicy, rzemieślnicy, przedstawiciele branży turystycznej zakładają klastry, oferując gościom szeroki zakres usług, tworząc unikalne oferty turystyczne i własne marki. Kraj ma więcej niż 2 tysiąca zagród. Oznacza to tysiące nowych miejsc pracy, rozwój lokalnej infrastruktury i wizerunku naszego kraju w świecie.
Maksim Osipow
