Як у жыцці
Адзін дзяцюк з нашай вёскі вельмі баяўся сабак. Таму і абыходзіў іх за вярсту.
А тут прыспеў час жаніцца. На вяселле найперш рашылі запрасіць усіх родзічаў, каб не крыўдзіліся, што абышлі ўвагай.
І вось ідзе гэты хлопец пасярод вуліцы, далей ад платоў, каб сабака які не выскачыў, да дзядзькавай хаты. Спыніўся ды гукае цераз плот:
— Дзядзька! Го, дзядзька!
— Чаго табе, га? — пытае той.
— Ваш сабака дома?
— Не, збег некуды. А што?
— Ну, то добра. Бацька прасіў і я прашу, каб на вяселле прыйшоў! — пракрычаў дзяцюк і пакіраваўся далей.
— Добра! — адгукнуўся дзядзька са смехам. — Як прыбяжыць — скажу!
Пятро БУРСЕВІЧ
