Хлеб вязём у засекi — чарада машын нават у дождж не спыняецца.Маршрут — на базу
…Лёзна. Хлебная база. Высока ў неба накіраваліся бетонныя збудаванні, у якіх размешчаны шматлікія ёмістасці — рэзервуары для захоўвання збожжа. Сёння на вуліцы з раніцы лье дождж, а тут — бясконцая чарада аўтамабіляў з хлебам. Вось вялікагрузны МАЗ з вялізным прычэпам, клапатліва накрыты тэнтам. Вадзіцель Сяргей Іваноў даставіў збожжа з Дубровенскага раёна. Пшанічка — вышэйшы клас. Пакуль аўтаматызаваныя сістэмы, якімі, не выходзячы з лабараторыі, кіруюць мясцовыя спецыялісты, робяць адбор проб на вільготнасць і клейкавіну, Сяргей дзяжурыць ля кузава, запоўненага збожжам. Як толькі «робат» ад’язджае ўбок — тут жа спяшаецца ўкрыць ураджай ад вільгаці.— Я ўжо з дзясятак рэйсаў сюды зрабіў, — на хаду расказвае перавозчык. — Працую на прамысловым прадпрыемстве, але цяпер мы дапамагаем вяскоўцам з адвозкай. Забіраў пшанічку непасрэдна з сушылкі, так што зусім не хочацца трапіць пад дождж.
Дырэктар КУП «Лёзненская хлебная база» Уладзімір Антанькоў тлумачыць:
— Наша база пабудавана ў канцы 1960-х і дагэтуль уваходзіць у чацвёрку найбуйнейшых у краіне. Звычайна мы займаліся захоўваннем прадуктовых запасаў — не толькі збожжа, але і мукі, круп, цукру і іншых тавараў. А вось у ролі аператара па забеспячэнні хлебнага дзяржзаказу выступаем упершыню. Дзяржава пракрэдытавала наша прадпрыемства на патрэбную суму — выдзеліла два мільёны рублёў. За гэтыя грошы мы павінны закупіць у сельгасарганізацый звыш 5,7 тысячы тон збожжа. Па разнарадцы цяпер да нас вязуць ураджай не толькі з Лёзненскага, але і з Дубровенскага раёна. Задача выканана ўжо на 80 працэнтаў.
Магутнасці хлебнай базы — захоўванне да 140 000 тон збожжа. Тут ёсць уласныя сушылкі, здольныя ў суткі дапрацоўваць да 800 тон сыравіны, так што пры неабходнасці збожжа будзе і дасушана, і ачышчана.
— Вялікая справа — добрая аўтамабільная дарога і мадэрнізаваная чыгуначная ветка, — адзначае начальнік элеватара Аляксей Тарасаў. — У нас ёсць магчымасць прыняць практычна любы транспарт, забяспечыць аператыўную разгрузку і перагрузку крытых вагонаў і збожжавозаў. Напрыклад, зараз хлебная база штодня сустракае па 10 вагонаў збожжа на захоўванне ад Смалявіцкай бройлернай птушкафабрыкі. Шмат іншых пастаўшчыкоў, якія аддаюць перавагу адпраўцы грузу буйнымі партыямі. У тым ліку і па міжнародных маршрутах. Праз нас ішлі вялікія пастаўкі льнасемені з Казахстана на Прыбалтыку і аўса з Расіі на Нарвегію.
Аляксей Тарасаў: «У нас ёсць магчымасць прыняць, разгрузiць i перагрузiць любы транспарт i вагоны»....Пакуль мы аглядаем уладанні, чарга ля хлебапрыёмных бункераў хутка змяншаецца. Уладзімір Васільевіч знаёміць з тэхналогіяй:
— Вялікая частка працэсаў у нас аўтаматызавана і камп’ютарызавана. На падбор лагістычных калідораў для кожнай партыі збожжа ў спецыяльнага аператара пульта сыходзіць усяго 6—7 хвілін. Яго задача — максімальна хутка вызваліць транспарт, не затрымліваючы яго на тэрыторыі. Неўзабаве плануем скараціць гэты час амаль удвая.
Зерне згружаюць у падземныя бункеры, адтуль яно iдзе на дапрацоўку i захоўванне.Ад збожжа да каравая
Цікава, што дзяржаўнае прадпрыемства «Лёзненская хлебная база» тэарэтычна можна лічыць вытворчасцю з завершаным тэхналагічным цыклам. Гістарычны праект рэалізаваны тут у студзені гэтага года. Але расказаць падрабязнасці Уладзімір Антанькоў прапануе старшыні Лёзненскага райвыканкама Сяргею Земчанку.— Пасля таго як наша мясцовае райпо было рэарганізавана, увайшло ў склад аблпо і стала падраздзяленнем Бешанковіцкага, узнікла пытанне пра лёс Лёзненскага хлебазавода. Прадпрыемства састарэла і фізічна, і маральна, але тут працягвала працаваць каля 30 чалавек — вопытных майстроў сваёй справы. Слава пра нашых хлебапёкаў, якія працуюць па старадаўніх рэцэптах і выпускаюць незвычайна смачны хлеб, ужо распаўсюдзілася далёка за межамі раёна, — дзеліцца перадгісторыяй Сяргей Рычардавіч.
Адным словам, рашэнне аб закрыцці завода прынята яшчэ ў 2018 годзе, але лёзненцы вырашылі любой цаной захаваць прадпрыемства. І прапанавалі ўзяць яго на парукі менавіта хлебнай базе.
— Крок, вядома, трэба было зрабіць няпросты, — адзначае Уладзімір Антанькоў. — Завод працаваў са стратамі, патрабаваў мадэрнізацыі. Але патрыятызм — вялікая справа. Адным словам, угаварылі мяне мясцовыя ўлады…
Вядома ж, у хлебапякарную справу давялося ўкласціся. Падрамантавалі абсталяванне, перарабілі ўсю дакументацыю, каб стварыць умовы для эфектыўнай працы, перагледзелі і абнавілі асартымент, падумалі над тым, як яшчэ вышэй узняць якасць, нарасціць аб’ёмы. У выніку ўжо праз два месяцы ў паўтара раза больш атрымалі выручкі, завод выйшаў на прыбытак. З’явілася магчымасць удвая павялічыць лю-дзям заработную плату і тым самым павысіць іх зацікаўленасць у канчатковым выніку працы. Дырэктар хлебнай базы падкрэслівае:
— Галоўнай задачай для нашага ўчастка пры распрацоўцы новай рэцэптуры было захаваць старадаўнія рэцэпты, па-ранейшаму рабіць акцэнт менавіта на натуральнасць хлебабулачных і кандытарскіх вырабаў, цалкам адмовіцца ад разнастайнай хіміі, узмацняльнікаў, фарбавальнікаў і кансервантаў. Каб не страціць сапраўдных знатакоў нашага хлеба, а наадварот — пашырыць іх аўдыторыю. Сёння гэта атрымліваецца.
У фiрменнай краме хлебнай базы багаты выбар....Пагадзіцеся, вельмі сімвалічны шлях: пшанічка паступае з поля на мясцовую базу, потым — на хлебакамбінат, дзе з яе робяць муку. А з гэтай мукі хлебапёкі ствараюць смачныя вырабы, якія жыхары раёна з задавальненнем купляюць як у фірменных магазінах Лёзненскай хлебнай базы (іх, дарэчы, разам з аўтамагазінам пяць), так і ў шматлікіх падраздзяленнях буйных гандлёвых сетак — яны таксама ахвотна бяруць хлебабулачную і кандытарскую прадукцыю мясцовых вытворцаў.
Дарэчы, пакаштавала духмяных булачак і я. Чамусьці адразу ўспомнілiся дзяцінства і руская печ з румянымі гарачымі караваямі, выпечанымі на подзе... А вось мясцовым спецыялістам аддавацца настальгіі няма калі: да шлагбаума хлебнай базы сёння дзень і ноч цягнецца ланцужок аўтамабіляў — у адпаведнасці з дзяржзаказам Лёзненскі раён абавязаны паставіць сюды амаль 2,4 тысячы тон пшаніцы, а Дубровенскі — амаль 3000 тон. Задача, вядома ж, будзе выканана. Хлебаробы сваю справу ведаюць.
begunova@sb.by
