— У нас зараз самая гарачая пара. За дзень наязджаем 200—300 кіламетраў як мінімум, — за рулём інжынер па абароне і ахове лесу Мінскага лясгаса Дзмітрый Бурак.
— Нарыхтоўка елак без дакументаў забаронена і пагражае штрафам ад 5 да 50 базавых велічынь. Бывае, адным дрэвам справа не абмяжоўваецца, сякуць адразу па некалькі: сабе, бацькам і суседзям, — падключаецца да размовы інжынер па абароне і ахове лесу Мінскага лясгаса Уладзімір Удалаў.
Едзем у Дзяржынскі раён. З-за высокай рэкрэацыйнай нагрузкі — побач шмат вёсак і дачных пасёлкаў — мясцовыя лясы знаходзяцца ў зоне рызыкі. На павароце ў напрамку да Навасельскага лясніцтва заўважаем пост № 1. Два леснікi ў таўшчэзных непрадзiмаемых бушлатах і ўцепленым абутку стаяць тут не першую гадзіну.
— Пакуль нікога, — маючы на ўвазе, што пакуль парушальнікаў не было, дакладвае абстаноўку ляснік Навасельскага лясніцтва Анатоль Мікульскі. — Часцей за ўсё парушальнікі едуць на мікрааўтобусах ці на мінівэнах. Першую машыну спыніў яшчэ 15 лістапада. Сямейная пара везла хвою. З сабой у іх быў квіток з лясніцтва. Пытанняў не ўзнікла.
Пост Анатоля Пятровіча стаіць тут невыпадкова: мінчане і мясцовыя жыхары любяць прыязджаць сюды на пікнік. Назад у горад нярэдка вяртаюцца не з пустымі рукамі…
Заязджаем на тэрыторыю Валмянскага лясніцтва. Раз-пораз заўважаю на з'ездах у лес папераджальныя таблічкі аб тым, што ў лесе вядзецца фота- і відэафіксацыя. Аказалася, камеры дапамагаюць адсочваць сітуацыю. Іх ужо перанеслі бліжэй да населеных пунктаў, бо парушальнікі глыбока ў лес не ідуць. Камера тым часам дасылае леснікам здымак у рэжыме анлайн, і на бліжэйшым пункце парушальніка штрафуюць.
У цэлым ляснічыя адзначаюць, што парушальнікаў сярод мінчан стала менш. Па-першае, многія абзавяліся штучнымі дрэвамі. Па-другое, штрафы вялікія. Ды і навошта кудысьці ехаць, калі ёлачныя кірмашы ў горадзе на кожным кроку. Вяскоўцы і дачнікі — справа іншая. Яны кіруюцца логікай, маўляў, навошта ехаць у лясніцтва, калі елкі ля самага акна растуць.
Мабыць, такой пазіцыі прытрымліваецца і першы парушальнік. Знаходзім яго выпадкова. Подазрэнне выклікала Audi, якая стаіць на абочыне непадалёк ад вёскі Вертнікі. Цёплы капот кажа пра тое, што машына не зламалася і не чакае эвакуатар, хтосьці на ёй толькі што прыехаў. Чакаем хвілін трыццаць — ніхто не з'яўляецца. Нарэшце зоркае вока леснікоў заўважае ў гушчары чалавека. «Выходзь, выходзь!» — крычаць яму леснікі. Той разумее, што дзявацца няма куды, і, апусціўшы вочы, ідзе да нас.
— Хоць на мінскіх вуліцах снег і растаў, у лесе яго па-ранейшаму поўна. Па ім узяць след парушальніка лягчэй. Тут бяжы не бяжы, а ланцужок слядоў цягнецца за табой паўсюль. У спробе пазбегнуць буйнога штрафу некаторыя парушальнікі кідаюць і елку, і сякеру... — Уладзімір Удалаў ідзе па слядах парушальніка, каб праверыць, ці паспеў ён ссекчы дрэва.
Ні сякеры, ні пянька не знаходзім, вяртаемся да машыны.
— Прыглядаўся толькі, — прызнаецца Аляксандр.
Ссекчы елку не паспеў, а значыць, штраф яму не выпішам. Але панерваваўся ён добра, таму жаданне незаконна прыдбаць елку ў яго прапала надоўга. Значна прасцей купіць елку ў лясніцтве. Там яны яшчэ танней, чым у горадзе.
— Самыя хадавыя дрэвы — вышынёй ад 1 да 2 метраў — каштуюць прыкладна 14 рублёў, — выпісваючы чарговую квітанцыю, кажа бухгалтар Станькаўскага лясніцтва Марына Белашапкіна. — Пакупнікі прыязджаюць, цікавяцца. Учора, напрыклад, прадалі дваццаць елак.
Праз чатыры гадзіны патрулявання лясоў я пачала паглядаць на гадзіннік. Зразумеўшы, што я змерзла, леснікі адвозяць мяне ў горад. Самі вяртаюцца ў лес: на гадзінніку 17.00, а значыць, многія хутка паедуць з працы дадому. Не выключана, што хтосьці вырашыць павярнуць у лес, каб прыхапіць зялёную прыгажуню...
gorbatenko_inna@mail.ru
