Japoniк chyba w najmniejszym stopniu kojarzy siк z baletem klasycznym. Ze wszystkich sztuk japoсskich najczк¶ciej przychodzi do gіowy teatr kabuki albo Buto-dance. Natomiast Japonka w stroju umieraj±cego іabкdzia — to brzmi co najmniej egzotycznie. Nie wiadomo, czy to po niezapomniane wraїenia, czy miсscy wielbiciele baletu s± naprawdк bardzo ¶wiatowi, ale podczas wystкpуw go¶cinnych japoсskiej baletnicy Yuki Miyake w sali Paіacu Republiki zebraіo siк dwa tysi±ce widzуw. Laureatka miкdzynarodowych konkursуw, solistka teatru “Toyota City Ballet” z biaіorusk± trup± Walentego Jelizarjewa taсczyіa partie solowe w dwуch przedstawieniach — w “Don Kichocie” i “Giselle”. Poza scen± prawdziwi wielbiciele dotychczas wypowiadaj± siк na temat subtelnego kunsztu Miyake w roli Kitry oraz jej wirtuozerii.Z japoсsk± tancerk± spotkaіy¶my siк nastкpnego rana po ostatnim spektaklu, w hotelu “Biaіoru¶”. Yuka byіa wyciszona, zmкczona, ale szczк¶liwa. Z pewno¶ci± wypowiadane z zachwytem opinie i oklaski ogrzewaіy wschodni± piкkno¶ж w jesiennie szarej stolicy.
— Pani kilka lat temu odbywaіa staї w Akademii rosyjskiego baletu imienia Waganowej w Sankt-Petersburgu. Czy rуїni± siк od siebie Biaіoruska szkoіa Jelizarjewa i szkoіa rosyjska?
— W zasadzie — nie. O ile zd±їyіam siк zorientowaж w waszym teatrze teї szerzy siк waganowsk± metodк klasycznego taсca. Wielu biaіoruskich tancerzy ukoсczyіo Akademiк w Petersburgu. Przecieї pan Jelizarjew rуwnieї jest absolwentem leningradzkiego Konserwatorium. A zatem system choreograficzny na Biaіorusi jest bardzo podobny do tego, ktуry oswajaіam w Sankt-Petersburgu.
— Dobrze Pani mуwi po rosyjsku.
— Mуwiк јle. Dlatego do krajуw sіowiaсskich podrуїujк w towarzystwie tіumacza. Ale jкzyk rosyjski w zasadzie rozumiem na okoіo 80 procent.
— Z kim z miсskich partnerуw najbardziej spodobaіo siк Pani wykonywaж partie solowe? Wydawaіo mi siк, їe z Konstantym Kuzniecowem w “Don Kichocie” taсczyіa Pani nawet z wiкkszym zapaіem, z pewnym emocjonalnym “іadunkiem”, czyї nie?
— To skomplikowane pytanie. Z kim taсczyіo siк najіatwiej? Utwory “Giselle” i “Don Kichot” s± bardzo rуїne. Ale zdaіam sobie sprawк, їe Walenty Jelizarjew jest bardzo utalentowanym inscenizatorem, idealnie dobraі do tych przedstawieс zawodowych partnerуw. Kuzniecow jest czіowiekiem wesoіym, ma “jasny” charakter, dlatego w sztuce “Don Kichot” w roli Bazylia jest jak najbardziej naturalny. Natomiast Igor Artamonow — odwrotnie, jest artyst± powaїnym, da siк w nim wyczuж najwіa¶ciwszy duch dla sztuki “Giselle”. Gdyby tych tancerzy zamieniж miejscami, caіkiem prawdopodobne, їe przedstawienia byіyby gorsze. Ale ze wzglкdu na to, їe byli dobrani idealnie, іatwo mi siк z nimi pracowaіo.
— Jak pan Jelizarjew wypowiadaі siк na temat Pani taсca?
— Po balecie “Don Kichot” podszedі do mnie i oczywi¶cie chwaliі. Ale szczerze mуwi±c nie usіyszaіam jego szczegуіowej opinii, poniewaї akurat w poіowie moich wystкpуw wyjechaі do Wіoch.
— Mnie osobi¶cie Walenty Nikoіajewicz powiedziaі, їe Pani taсczyіa wy¶mienicie, a wypeіniona po brzegi sala caіkowicie odpowiadaіa jego wyobraїeniom o tym, co powinno siк dziaж. Pani Yuko, dziкkujк Pani bardzo za wspaniaіe baletowe wieczory. A propos, jak tutaj Pani± przyjкto, jakie byіy rozrywki? Jak spodobaі siк Pani Miсsk?
— Tutaj wszyscy bardzo odpowiedzialnie podeszli do naszej wizyty, pomagali mi w wielu sprawach, i wedіug mnie wszystko zostaіo zorganizowane na poziomie: chyba nie popeіniono їadnych powaїnych bікdуw, zwi±zanych z moim pobytem.
— A samo miasto? Wycieczki? Czy pozostawiіy wraїenie?
— Sama Pani rozumie: przed przedstawieniem nie mogіam za duїo spacerowaж, byіo duїo prуb. Ale byіam w miсskim cyrku na przedstawieniu braci Zapasznych. Bardzo mi siк podobaіo. I okoіo hotelu spacerowaіam codziennie: tutaj, nad Niemig±, s± cudowne miejsca. Ogуlnie rzecz bior±c Miсsk i wasz teatr baletu bardzo mi siк podobaіy i bardzo chcк tu przyjechaж jeszcze raz.
— A moi znajomi mуwi±, їe sushi w Miсsku nie jest wystarczaj±co soczyste. Czy Pani teї odniosіa takie wraїenie?
— Jadіam tutaj placki ziemniaczane, nale¶niki, barszcz — bardzo dobre jedzenie.
— Nie dba Pani o liniк?
— Przyzwyczaiіam siк do sіowiaсskiej kuchni, kiedy byіam jeszcze na staїu w Petersburgu, wiкc jem wasze jedzenie bez problemуw. Niczego sobie zbytnio nie odmawiam. Przecieї podczas prуb i spektakli baletnice trac± strasznie duїo energii. Ale oczywi¶cie kontrolujк swoj± wagк. Je¶li co¶ mi zaczyna nie odpowiadaж w mojej sylwetce — po prostu jem trochк mniej w ci±gu dnia.
— Mуwi siк, їe w teatrach baletu po prostu kipi od intryg. Czy nie odczuіa Pani na sobie zazdro¶ci biaіoruskich tancerek wobec Pani partii solowych?
— Przede wszystkim taсczyіam tylko w dwуch przedstawieniach. I wydawaіo mi siк, їe dziewczyny traktuj± mnie bardzo ciepіo: pomagaj± mi, wspieraj±. Ale s±dzк, їe co niektуre zadawaіy sobie pytanie: “Dlaczego ona przyjechaіa z Japonii i taсczy tutaj “Giselle?” Wydaje mi siк, їe jest to normalna reakcja w teatrze na przyjezdne gwiazdy.
— Bardzo mi siк podobaіo, jak nasze baletnice taсczyіy w “Don Kichocie”. Pomy¶laіam sobie: “Czyїby w Petersburgu taсczono jeszcze lepiej? Jak moїna lepiej?”
— Na Biaіorusi zdumiaіa mnie liczba tancerek, ktуre naprawdк kochaj± robiж to, co robi±. Taсcz± w 20 baletach miesiкcznie, ale nastкpnego dnia wszystkie, nawet wykonuj±ce partie solowe przychodz± na lekcje. Bardzo mi siк to spodobaіo. W Japonii primabaleriny jednak pozwalaj± sobie na jeden dzieс odpoczynku po wystкpie. A co siк tyczy poziomu taсca… Petersburg to oczywi¶cie ojczyzna klasycznego baletu… Jednak zgodzк siк z Pani±: poziom taсca na Biaіorusi i w Petersburgu s± mniej wiкcej jednakowe.
— Czytaіam, їe Pani teatr “Toyota City Ballet” zamierza stworzyж trupк japoсskiego baletu narodowego. Szczerze powiedziawszy mam mgliste wyobraїenia o narodowym klasycznym taсcu Japonii.
— “Toyota City Ballet” jest bardzo mіod± trup± baletow±. I co roku zwiкkszamy nasz repertuar o jeden balet. To znaczy inscenizujemy klasyczne sztuki wedіug waganowskiej metody. Powinnam byіa tu przyjechaж jeszcze we wrze¶niu, ale nie mogіam — przygotowywali¶my nowy balet — “¦pi±c± krуlewnк”. Niedawno Stowarzyszenie dziaіaczy sztuki w Sankt-Petersburgu nadaіo naszej trupie tytuі “imienia Czajkowskiego”.
Wszyscy wykіadowcy przyjeїdїaj± do nas z Maryiсskiego teatru, ze szkoіy Waganowskiej, a zatem na razie mamy rosyjsk± choreografiк i metodк nauczania. Ale nasz kierownik artystyczny rzeczywi¶cie zastanawia siк nad pomysіem utworzenia narodowego baletu Japonii. Ale na razie jest to tylko pomysі…
Wiktoria Popowa
