Што больш важнае — высокая палітыка ці спакой, размеранае жыццё? Адказ ляжыць у плоскасці ўзаемасувязі: важна, каб высокая палітыка садзейнічала ўпэўненасці ў заўтрашнім дні, забяспечвала дастойнае жыццё. У гэтым і ёсць сутнасць дзяржаўных інтарэсаў, сэнс міжнародных кантактаў. Сёння не хаваецца прагматызм у міждзяржаўных справах, тым больш, калі адносіны бакоў будуюцца на ўзаемнай павазе і выгадным супрацоўніцтве. Прыкладаў новых планаў такога супрацоўніцтва з удзелам Беларусі нямала. Літаральна нядаўна Прэзідэнт Індыі Пранаб Мукерджы пабываў у Мінску. Гэты візіт прадоўжыў чаргу значных знешнепалітычных падзей апошняга часу, калі Беларусь наведаў, у тым ліку, Старшыня КНР Сі Цзіньпін. Затым Аляксандр Лукашэнка здзейсніў афіцыйны візіт у Пакістан.
Беларусь, як вядома, паслядоўна прытрымліваецца прынцыпу шматвектарнасці знешняй палітыкі. З аднаго боку, пералічаныя падзеі з’яўляюцца яго яркай практычнай ілюстрацыяй. У той жа час яны адлюстроўваюць не такія ўжо і розныя вектары. Сёння мы назіраем працэс, які набірае абароты, гандлёвай кансалідацыі краін, што ўпэўнена выходзяць у новыя сусветныя эканамічныя лідары. Некаторы час назад КНР вылучыла ініцыятыву эканамічнага калідора новага Шаўковага шляху. Прапанова падключыцца да яе была зроблена і Індыі, і Пакістану, і краінам Еўразійскага эканамічнага саюза, і яшчэ шэрагу дзяржаў. Філасофію задумы вельмі добра раскрываюць словы кіраўніка кітайскага МЗС: “Мы заклікаем да ўзаемнага выйгрышу супраць гульні з нулявым вынікам, супраць канфрантацыі... Гэта не сола Кітая, гэта агульны сімфанічны канцэрт усіх нашых партнёраў...” А маштаб задумы відаць на карце: гэта не толькі сухапутны шлях, які злучае ўсходні Кітай з Еўропай, але і марскія магістралі, што праходзяць праз Індыйскі акіян, Паўднёва-Кітайскае, Чырвонае і Міжземнае моры. Гэта глабальны праект, ажыццяўленне якога ў адзіночку наўрад ці пад сілу нават вельмі буйной і багатай краіне. Гэта справа ўсяго канструктыўна настроенага свету. І Беларусі ў ім адводзіцца адна з ключавых роляў. Паколькі сітуацыя склалася так, што на сённяшні дзень няма больш спакойнай і стабільнай альтэрнатывы сухапутнаму мосту паміж Еўропай і Азіяй у нашым рэгіёне. Адсюль і змест узаемна зацікаўленага дыялогу з буйнейшымі краінамі свету.
Чытайце ў гэтым нумары матэрыялы з міжнароднай тэматыкай: “Слушных прапаноў зашмат не бывае”, “Планы набылі дакладныя рысы”.
У гэтым нумары часопіса — шэраг матэрыялаў, якія непасрэдна раскрываюць тэму якасці жыцця. У адным з іх гаворыцца аб тым, што ў значнай ступені гэтаму дапамагае ўзрослы ўзровень медыцыны. З кожным днём хірургі ўсё больш сціраюць узроставыя межы, калі размова заходзіць пра дапамогу пацыентам. Паўтара года назад аперацыю на сэрцы 100-гадовай пацыентцы зрабілі і ўрачы Мінскай клінічнай бальніцы хуткай медыцынскай дапамогі. Бабуля паступіла з вострым інфарктам міякарду. Натуральна, ўзрост пацыента — важная ўмова. Але ўрачэбны кансіліум вызначыў тактыку лячэння і даў дабро на аперацыю.
Сёння відавочна: чым далей, тым больш медыцына будзе арыентавана на людзей велікаўзроставых. Такі напрамак развіцця дыктуе не толькі тэхнічны прагрэс, але і само жыццё. Любоў Вароніна, дацэнт Беларускай медыцынскай акадэміі паслядыпломнай адукацыі, адзначае: у свеце існуе агульная тэндэнцыя да павелічэння працягласці жыцця. Прасцей кажучы, людзі сталі жыць даўжэй, шанцы перасягнуць 80-гадовы рубеж у кожнага з нас пастаянна растуць. Дарэчы, усё больш і тых, хто дасягае стогадовага рубяжа. І ім патрэбна граматная медыцынская дапамога. Чытайце публікацыю “Якія вашы гады, пацыент”.
Тэму якасці жыцця ў той ці іншай ступені раскрываюць і публікацыі “Дзякуй, доктар!”, “Тромбам паставілі пастку”.
Віктар Харкоў
