Праваслаўныя вернікі ў гэтыя дні святкуюць Каляды. Традыцыі святых вечароў і хаджэння калядоўшчыкаў прытрымліваюцца і сучаснікі. З дзяцінства памятаю, як калядавалі ў маёй роднай вёсачцы Карніцы ў Глускім раёне.
Вадзілі «казу» з пачатку вёскі. Заходзілі ў хату, віншавалі са святам, жадалі дабрабыту гаспадару і яго сям’і, затым прасілі дазволу «козачцы» паскакаць. Калі былі не супраць, «каза» пачынала свае «танцы», а хлопцы спявалі: «Мы не самі ішлі, нас Гасподзь прыслаў з Ісусам Хрыстом, святым Раством». Калі песня заканчвалася, «козачка» станавілася на каленцы. Гаспадар, каб падняць яе, адорваў гасцей хлебам, салам, каўбасамі і іншымі прысмакамі. У кожнай хаце стараліся найлепш сустрэць калядоўшчыкаў. Верылі — калі ў доме «каза» скача, дык увесь год у сям’і будуць панаваць дабрабыт і спагада.
Радуе, што і ў наш час калядныя традыцыі не забываюцца. Будзем жа ладзіць Каляды! І няхай у нашым жыцці захаваецца ўсё самае добрае!
Валерый Васілеўскі, Глуск