Гэты верш Максіма Багдановіча ў свой час быў змешчаны ў школьную праграму. Ці ёсць ён там цяпер — не ведаю. Твор невялікі. Таму і прыводзім яго цалкам:
Ведай, брат малады, што ў грудзях у людзей
Сэрцы цвёрдыя, быццам з камення.
Разаб’ецца аб іх слабы верш заўсягды,
Не збудзіўшы святога сумлення.
Трэба з сталі каваць, гартаваць гібкі верш,
Абрабіць яго трэба з цярпеннем.
Як ударыш ты ім — ён, як звон, зазвініць,
Брызнуць іскры з халодных каменняў.
А вось гэтыя радкі ў перакладзе на рускую мову:
Знай, брат молодой, что сердца у людей
Тверды, холодны, словно каменья,
И неопытный стих разобьется о них,
Не родив в них святого волненья.
Гибкий стих свой из стали ты должен ковать,
Обрабатывать долго, с терпеньем.
Как ударишь — как колокол, он зазвенит,
Брызнут искры из грубых каменьев.
Цяпер, як звычайна, проста пераклады:
лента — стужка
поэтесса — паэтка
дуло — руля
змей (миф.) — цмок
оборка — фальбона
кнут — пуга
чудовище, страшилище — страшыдла
факел — паходня
копье — дзіда
обувь — абутак
кандалы — кайданы
почет — пашана
очерк — нарыс
увлечение — захапленне
пища — харч
браниться — сварыцца
плодотворно — плённа
бич — бізун
одуванчик — дзьмухавец
отказ — адмова.
Досыць на сёння. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.
